Job 9
1 Then Job answered and said:
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 Of a truth, I know that it is so: For how can man be just before God?
| آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟ |
3 If he choose to contend with him, He cannot answer him to one charge of a thousand.
| اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛ |
4 He is excellent in wisdom, mighty in strength: Who hath hardened himself against him, and prospered?
| زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست. |
5 He removeth the mountains, and they know it not; He overturneth them in his anger.
| ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد، |
6 He shaketh the earth out of her place, And the pillars thereof tremble.
| زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند. |
7 He commandeth the sun, and it riseth not, And he sealeth up the stars.
| اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند. |
8 He alone spreadeth out the heavens, And walketh upon the high waves of the sea.
| او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده |
9 He made the Bear, Orion, and the Pleiades, And the secret chambers of the South.
| و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است. |
10 He doeth great things past finding out, Yea, wonderful things without number.
| او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست. |
11 Lo! he goeth by me, but I see him not; He passeth along, but I do not perceive him.
| از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم. |
12 Lo! he seizeth, and who can hinder him? Who will say to him, What doest thou?
| هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟ |
13 God will not turn away his anger; The proud helpers are brought low before him.
| خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند. |
14 How much less shall I answer him, And choose out words to contend with him?
| پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟ |
15 Though I were innocent, I would not answer him; I would cast myself on the mercy of my judge.
| حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم. |
16 Should I call, and he make answer to me, I could not believe that he listened to my voice, —
| حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد. |
17 He who falleth upon me with a tempest, And multiplieth my wounds without cause!
| زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند. |
18 Who will not suffer me to take my breath, But filleth me with bitterness!
| نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است. |
19 If I look to strength, “Lo! here am I!” [[saith he, ]] If to justice, “Who shall summon me to trial?”
| چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟ |
20 Though I were upright, yet must my own mouth condemn me; Though I were innocent, He would prove me perverse.
| اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم. |
21 Though I were innocent, I would not care for myself; I would despise my life.
| هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم. |
22 It is all one; therefore I will affirm, He destroyeth the righteous and the wicked alike.
| شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند. |
23 When the scourge bringeth sudden destruction, He laugheth at the sufferings of the innocent.
| وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد. |
24 The earth is given into the hands of the wicked; He covereth the face of the judges thereof; If it be not He, who is it?
| جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟ |
25 My days have been swifter than a courier; They have fled away; they have seen no good.
| زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم. |
26 They have gone by like the reed-skiffs; Like the eagle, darting upon his prey.
| سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند. |
27 If I say, I will forget my lamentation, I will change my countenance, and take courage,
| حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم، |
28 Still am I in dread of the multitude of my sorrows; For I know that thou wilt not hold me innocent.
| باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد. |
29 I shall be found guilty; Why then should I labor in vain?
| پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟ |
30 If I wash myself in snow, And cleanse my hands with lye,
| حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم |
31 Still wilt thou plunge me into the pit, So that my own clothes will abhor me.
| تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند. |
32 For He is not a man, as I am, that I may contend with him, And that we may go together into judgment;
| خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم. |
33 There is no umpire between us, Who may lay his hand upon us both.
| ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد، |
34 Let him take from me his rod, And not dismay me with his terrors,
| آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم. |
35 Then I will speak, and not be afraid of him: For I am not so at heart.
| آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم. |
