Job 9

1 Then Job answered and said:

۱ پس ایوب در جواب گفت:

2 Of a truth, I know that it is so: For how can man be just before God?

۲ «یقین می‌دانم که چنین است. لیکن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟

3 If he choose to contend with him, He cannot answer him to one charge of a thousand.

۳ اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یکی از هزار او را جواب نخواهد داد.

4 He is excellent in wisdom, mighty in strength: Who hath hardened himself against him, and prospered?

۴ اودر ذهن حکیم و در قوت تواناست. کیست که با اومقاومت کرده و کامیاب شده باشد؟

5 He removeth the mountains, and they know it not; He overturneth them in his anger.

۵ آنکه کوههارا منتقل می‌سازد و نمی فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون می‌گرداند،

6 He shaketh the earth out of her place, And the pillars thereof tremble.

۶ که زمین را ازمکانش می‌جنباند، و ستونهایش متزلزل می‌شود.

7 He commandeth the sun, and it riseth not, And he sealeth up the stars.

۷ که آفتاب را امر می‌فرماید و طلوع نمی کند وستارگان را مختوم می‌سازد.

8 He alone spreadeth out the heavens, And walketh upon the high waves of the sea.

۸ که به تنهایی، آسمانها را پهن می‌کند و بر موجهای دریامی خرامد.

9 He made the Bear, Orion, and the Pleiades, And the secret chambers of the South.

۹ که دب اکبر و جبار و ثریا را آفرید، و برجهای جنوب را

10 He doeth great things past finding out, Yea, wonderful things without number.

۱۰ که کارهای عظیم بی‌قیاس را می‌کند و کارهای عجیب بی‌شمار را.

11 Lo! he goeth by me, but I see him not; He passeth along, but I do not perceive him.

۱۱ اینک از من می‌گذرد و او را نمی بینم، و عبور می‌کند واو را احساس نمی نمایم.

12 Lo! he seizeth, and who can hinder him? Who will say to him, What doest thou?

۱۲ اینک او می‌رباید وکیست که او را منع نماید؟ و کیست که به او تواندگفت: چه می‌کنی؟

13 God will not turn away his anger; The proud helpers are brought low before him.

۱۳ خدا خشم خود را بازنمی دارد و مددکاران رحب زیر او خم می‌شوند.

14 How much less shall I answer him, And choose out words to contend with him?

۱۴ «پس به طریق اولی، من کیستم که او راجواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با اومباحثه نمایم؟

15 Though I were innocent, I would not answer him; I would cast myself on the mercy of my judge.

۱۵ که اگر عادل می‌بودم، او راجواب نمی دادم، بلکه نزد داور خود استغاثه می‌نمودم.

16 Should I call, and he make answer to me, I could not believe that he listened to my voice, —

۱۶ اگر او را می‌خواندم و مرا جواب می‌داد، باور نمی کردم که آواز مرا شنیده است.

17 He who falleth upon me with a tempest, And multiplieth my wounds without cause!

۱۷ زیرا که مرا به تندبادی خرد می‌کند و بی‌سبب، زخمهای مرا بسیار می‌سازد.

18 Who will not suffer me to take my breath, But filleth me with bitterness!

۱۸ مرا نمی گذارد که نفس بکشم، بلکه مرا به تلخیها پر می‌کند.

19 If I look to strength, “Lo! here am I!” [[saith he, ]] If to justice, “Who shall summon me to trial?”

۱۹ اگردرباره قوت سخن گوییم، اینک او قادر است؛ واگر درباره انصاف، کیست که وقت را برای من تعیین کند؟

20 Though I were upright, yet must my own mouth condemn me; Though I were innocent, He would prove me perverse.

۲۰ اگر عادل می‌بودم دهانم مرا مجرم می‌ساخت، و اگر کامل می‌بودم مرا فاسق می‌شمرد.

21 Though I were innocent, I would not care for myself; I would despise my life.

۲۱ اگر کامل هستم، خویشتن رانمی شناسم، و جان خود را مکروه می‌دارم.

22 It is all one; therefore I will affirm, He destroyeth the righteous and the wicked alike.

۲۲ این امر برای همه یکی است. بنابراین می‌گویم که اوصالح است و شریر را هلاک می‌سازد.

23 When the scourge bringeth sudden destruction, He laugheth at the sufferings of the innocent.

۲۳ اگرتازیانه ناگهان بکشد، به امتحان بی‌گناهان استهزامی کند.

24 The earth is given into the hands of the wicked; He covereth the face of the judges thereof; If it be not He, who is it?

۲۴ جهان به‌دست شریران داده شده است و روی حاکمانش را می‌پوشاند. پس اگر چنین نیست، کیست که می‌کند؟

25 My days have been swifter than a courier; They have fled away; they have seen no good.

۲۵ و روزهایم از پیک تیزرفتار تندروتر است، می‌گریزد و نیکویی رانمی بیند.

26 They have gone by like the reed-skiffs; Like the eagle, darting upon his prey.

۲۶ مثل کشتیهای تیزرفتار می‌گریزد و مثل عقاب که بر شکار فرود آید.

27 If I say, I will forget my lamentation, I will change my countenance, and take courage,

۲۷ اگر فکر کنم که ناله خود را فراموش کنم و ترش رویی خود رادور کرده، گشاده رو شوم،

28 Still am I in dread of the multitude of my sorrows; For I know that thou wilt not hold me innocent.

۲۸ از تمامی مشقتهای خود می‌ترسم و می‌دانم که مرا بی‌گناه نخواهی شمرد،

29 I shall be found guilty; Why then should I labor in vain?

۲۹ چونکه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجازحمت بکشم؟

30 If I wash myself in snow, And cleanse my hands with lye,

۳۰ اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اشنان پاک کنم،

31 Still wilt thou plunge me into the pit, So that my own clothes will abhor me.

۳۱ آنگاه مرا در لجن فرو می‌بری، و رختهایم مرامکروه می‌دارد.

32 For He is not a man, as I am, that I may contend with him, And that we may go together into judgment;

۳۲ زیرا که او مثل من انسان نیست که او را جواب بدهم و با هم به محاکمه بیاییم.

33 There is no umpire between us, Who may lay his hand upon us both.

۳۳ در میان ما حکمی نیست که بر هر دوی مادست بگذارد.

34 Let him take from me his rod, And not dismay me with his terrors,

۳۴ کاش که عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند.

35 Then I will speak, and not be afraid of him: For I am not so at heart.

۳۵ آنگاه سخن می‌گفتم و از او نمی ترسیدم، لیکن من در خودچنین نیستم.