Job 9
1 Then Job answered and said:
Unya si Job mitubag ug miingon:
2 Of a truth, I know that it is so: For how can man be just before God?
Sa pagkamatuod ako nasayud nga kini mao man: Apan unsaon sa tawo aron mamatarung sa atubangan sa Dios?
3 If he choose to contend with him, He cannot answer him to one charge of a thousand.
Kong siya buot magpakiglalis kaniya, Siya dili makatubag kaniya bisan makausa sa usa ka libo.
4 He is excellent in wisdom, mighty in strength: Who hath hardened himself against him, and prospered?
Siya manggialamon sa kasingkasing ug makagagahum sa kusog: Kinsa ang nagpagahi sa iyang kasingkasing batok kaniya, ug nga nagmauswagon?
5 He removeth the mountains, and they know it not; He overturneth them in his anger.
Kaniya nga magabalhin sa mga kabukiran, ug sila wala managpanghibalo niana, Sa diha nga sa iyang kapungot siya magalungkab kanila;
6 He shaketh the earth out of her place, And the pillars thereof tremble.
Nga magauyog sa kalibutan gikan sa iyang himutangan, Ug ang mga haligi niana magakurog;
7 He commandeth the sun, and it riseth not, And he sealeth up the stars.
Nga magasugo sa adlaw, ug kini dili mosilang, Ug magatak-om sa mga kabitoonan;
8 He alone spreadeth out the heavens, And walketh upon the high waves of the sea.
Nga mao lamang ang magabuklad sa kalangitan, Ug magatamak sa ibabaw sa kabaluran sa dagat;
9 He made the Bear, Orion, and the Pleiades, And the secret chambers of the South.
Nga maoy nagbuhat sa Oso, ug sa Orion, ug sa mga Pleyadas, Ug sa mga tagoanan sa habagatan;
10 He doeth great things past finding out, Yea, wonderful things without number.
Nga nagabuhat sa mga butang nga dili matukib, Oo, mga butang katingalahan nga dili maisip.
11 Lo! he goeth by me, but I see him not; He passeth along, but I do not perceive him.
Ania karon, siya milabay kanako, ug wala ko siya makita: Siya mipadayon usab, apan wala ko himatngoni.
12 Lo! he seizeth, and who can hinder him? Who will say to him, What doest thou?
Ania karon, siya nagasakmit sa tulokbonon, kinsa ang makapugong kaniya? Kinsa ang moingon kaniya: Unsa ang imong gibuhat?
13 God will not turn away his anger; The proud helpers are brought low before him.
Dili kuhaon sa Dios ang iyang kasuko, Ang magatabang kang Rahab nanagyukbo sa ilalum niya.
14 How much less shall I answer him, And choose out words to contend with him?
Daw unsa ka diyutay ang akong igatubag kaniya, Ug pagpili sa akong mga igsusulti aron sa pakigpulong uban kaniya?
15 Though I were innocent, I would not answer him; I would cast myself on the mercy of my judge.
Nga kaniya, bisan ako matarung pa unta, apan dili ako motubag; Adto ako magpakilooy sa akong maghuhukom.
16 Should I call, and he make answer to me, I could not believe that he listened to my voice, —
Kong ako nagtawag pa unta, ug kanako siya mitubag, Apan dili pa gayud ako motoo nga siya sa akong tingog nagpatalinghug.
17 He who falleth upon me with a tempest, And multiplieth my wounds without cause!
Kay gipukan ako niya sa usa ka unos, Ug sa walay hinungdan ang mga samad gidaghan.
18 Who will not suffer me to take my breath, But filleth me with bitterness!
Dili ako niya tugotan sa pagginhawa, Apan gipuno niya ako sa kapaitan.
19 If I look to strength, “Lo! here am I!” [[saith he, ]] If to justice, “Who shall summon me to trial?”
Kong kita magasulti bahin sa kusog, ania karon, siya makagagahum! Kong sa katarungan: Kinsa, ang magapatawag kanako?
20 Though I were upright, yet must my own mouth condemn me; Though I were innocent, He would prove me perverse.
Bisan kong ako matarung pa, ang akong kaugalingong baba magahukom kanako: Bisan kong ako hingpit pa, kana magapadayag nga ako dautan.
21 Though I were innocent, I would not care for myself; I would despise my life.
Ako hingpit; ako wala magtagad sa akong kaugalingon; Gibiay-biay ko ang akong kinabuhi
22 It is all one; therefore I will affirm, He destroyeth the righteous and the wicked alike.
Natingub ang tanan; busa ako nagaingon: Siya naglaglag sa maayo ug sa dautan.
23 When the scourge bringeth sudden destruction, He laugheth at the sufferings of the innocent.
Kong ang hampak magalaglag sa kalit, Siya mobiay-biay sa paghusay sa mga walay sala.
24 The earth is given into the hands of the wicked; He covereth the face of the judges thereof; If it be not He, who is it?
Ang kalibutan gitugyan ngadto sa kamot sa mga dautan; Siya nagatabon sa mga nawong sa mga maghuhukom niini: Kong ugaling dili mao siya, kinsa man diay kana?
25 My days have been swifter than a courier; They have fled away; they have seen no good.
Ang akong mga adlaw karon labi pang matulin kay sa usa ka sinugo nga nagadala sa mga sulat: Sila nagadalagan, walay kaayohan nga ilang makita.
26 They have gone by like the reed-skiffs; Like the eagle, darting upon his prey.
Sila nangagi ingon sa mga sakayang matulin; Ingon sa agila nga magasakdap sa dalagiton.
27 If I say, I will forget my lamentation, I will change my countenance, and take courage,
Kong moingon ako: Kuhaon ko sa akong panumduman ang akong kaguol, Ang masulob-on ko nga panagway ako nga isalikway, ug magsadya;
28 Still am I in dread of the multitude of my sorrows; For I know that thou wilt not hold me innocent.
Ako nahadlok sa tanan ko nga mga kasub-anan, Ako nasayud nga dili mo ako pagailhong walay sala.
29 I shall be found guilty; Why then should I labor in vain?
Ako pagahukman; Ngano man diay nga ako manlimbasog sa walay kapuslanan?
30 If I wash myself in snow, And cleanse my hands with lye,
Kong ako sa akong kaugalingon magahugas sa tubig sa nieve, Ug ayohon gayud paghinlo ang akong mga kamot;
31 Still wilt thou plunge me into the pit, So that my own clothes will abhor me.
Apan ikaw magaunlod kanako sa kalapukan, Ug ang akong kaugalingon nga mga bisti makapaluod kanako.
32 For He is not a man, as I am, that I may contend with him, And that we may go together into judgment;
Kay siya dili tawo ingon kanako, aron ako motubag kaniya, Aron nga kanako siya mokuyog sa hukmanan.
33 There is no umpire between us, Who may lay his hand upon us both.
Walay maghuhusay sa taliwala namo, Nga arang makapahamutang sa iyang kamot sa ibabaw namong duha.
34 Let him take from me his rod, And not dismay me with his terrors,
Ipakuha gikan kanako ang iyang baras, Ug ayaw ako pahadloka sa iyang pagkamakalilisang:
35 Then I will speak, and not be afraid of him: For I am not so at heart.
Unya ako mosulti, ug kaniya dili mahadlok: Kay dili ako ingon niana sa akong kaugalingon.
