Job 8

1 Then answered Bildad the Shuhite, and said:

Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:

2 How long wilt thou speak such things? How long shall the words of thy mouth be like a strong wind?

“Ne zamana dek böyle konuşacaksın? Sözlerin sert rüzgar gibi.

3 Will God pervert judgment? Or will the Almighty pervert justice?

Tanrı adaleti saptırır mı, Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?

4 As thy children sinned against him, He hath given them up to their transgression.

Oğulların ona karşı günah işlediyse, İsyanlarının cezasını vermiştir.

5 But if thou wilt seek early to God, And make thy supplication to the Almighty, —

Ama sen gayretle Tanrı'yı arar, Her Şeye Gücü Yeten'e yalvarırsan,

6 If thou wilt be pure and upright, Surely he will yet arise for thee, And prosper thy righteous habitation;

Temiz ve doğruysan, O şimdi bile senin için kolları sıvayıp Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.

7 So that thy beginning shall be small, And thy latter end very great.

Başlangıcın küçük olsa da, Sonun büyük olacak.

8 For inquire, I pray thee, of the former age, And mark what hath been searched out by their fathers;

“Lütfen, önceki kuşaklara sor, Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.

9 (For we are of yesterday and know nothing, Since our days upon the earth are but a shadow; )

Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.

10 Will not they instruct thee, and tell thee, And utter words from their understanding?

Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?

11 “Can the paper-reed grow up without mire? Can the bulrush grow without water?

“Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? Susuz yerde saz büyür mü?

12 While it is yet in its greenness, and is not cut down, It withereth before any other herb.

Henüz yeşilken, kesilmeden, Otlardan önce kururlar.

13 Such is the fate of all who forget God; So perisheth the hope of the ungodly.

Tanrı'yı unutan herkesin sonu böyledir, Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.

14 His confidence shall come to nought, And his trust shall prove a spider's web.

Onun güvendiği şey kırılır, Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.

15 He shall lean upon his house, and it shall not stand; He shall lay fast hold on it, but it shall not endure.

Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, Ona tutunur, ama ağ taşımaz.

16 He is in full green before the sun, And his branches shoot forth over his garden;

Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, Dalları bahçenin üzerinden aşar;

17 His roots are entwined about the heap, And he seeth the place of stones;

Kökleri taş yığınına sarılır, Çakılların arasında yer aranır.

18 When he shall be destroyed from his place, It shall deny him, saying, 'I never saw thee.'

Ama yerinden sökülürse, Yeri, ‘Seni hiç görmedim’ diyerek onu yadsır.

19 Lo! such is the joy of his course! And others shall spring up from his place”

İşte sevinci böyle son bulur, Yerinde başka bitkiler biter.

20 Behold, God will not cast away an upright man; Nor will he help the evil-doers.

“Tanrı kusursuz insanı reddetmez, Kötülük edenlerin elinden tutmaz.

21 While he filleth thy mouth with laughter, And thy lips with gladness,

O senin ağzını yine gülüşle, Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.

22 They that hate thee shall be clothed with shame, And the dwelling-place of the wicked shall come to nought.

Düşmanlarını utanç kaplayacak, Kötülerin çadırı yok olacaktır.”