Job 7

1 Is there not a war-service for man on the earth? Are not his days as the days of a hireling?

Hindi ba't may mabigat na gawain ang bawat isang tao sa ibabaw ng lupa?

2 As a servant panteth for the shade, And as a hireling looketh for his wages,

Hindi ba na ang kaniyang mga araw ay gaya ng isang taong upahan?

3 So am I made to possess months of affliction, And wearisome nights are appointed for me.

Katulad ng isang alipin na maalab na ninanais ang mga anino ng gabi, katulad ng isang taong upahan na naghihintay sa kaniyang mga sahod- kaya nagtiis ako sa mga buwan ng kahirapan; nagkakaroon ako ng mga gabing punong-puno ng kaguluhan.

4 If I lie down, I say, When shall I arise, and the night be gone? And I am full of restlessness until the dawning of the day.

Kapag ako ay humihiga, sinasabi ko sa aking sarili, “Kailan ako babangon at kailan lilipas ang gabi? Punong-puno ako ng kabalisahan hanggang sa magbukang-liwayway.

5 My flesh is clothed with worms, and clods of dust; My skin is broken and become loathsome.

Ang aking laman ay nadadamitan ng mga uod at mga tipak ng alikabok; nanigas na ang mga sugat sa aking balat at saka malulusaw at mananariwang muli.

6 My days are swifter than a weaver's shuttle; They pass away without hope.

Ang aking mga araw ay mas mabilis kaysa sa panghabi; lilipas sila nang walang pag-asa.

7 O remember that my life is a breath; That mine eye shall no more see good!

Alalahanin mo O Diyos na ang aking buhay ay isa lamang hininga; ang aking mata ay hindi na makakakita pa ng kabutihan.

8 The eye of him that hath seen me shall see me no more; Thine eyes shall look for me, but I shall not be.

Ang mata ng Diyos, na nakikita ako, ay hindi na muli ako makikita; Ang mga mata ng Diyos ay tutuon sa akin pero hindi na ako mabubuhay.

9 As the cloud dissolveth and wasteth away, So he that goeth down to the grave shall arise no more; (Sheol h7585)

Gaya ng isang ulap na napapawi at nawawala, gayon din ang siyang bumababa sa sheol ay hindi na aahon pa. (Sheol h7585)

10 No more shall he return to his house, And his dwelling-place shall know him no more.

Siya ay hindi na babalik pa sa kaniyang tahanan; ni makikilala pa siya muli sa kaniyang lugar.

11 Therefore I will not restrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.

Kaya hindi ko pipigilin ang aking bibig; Magsasalita ako sa kadalamhatian ng aking espiritu; Ako ay dadaing sa kapaitan ng aking kaluluwa.

12 Am I a sea, or a sea-monster, That thou settest a watch over me?

Ako ba ay isang dagat, o isang halimaw sa dagat para lagyan mo ng bantay?

13 When I say, My bed shall relieve me, My couch shall ease my complaint,

Kapag sinasabi ko, 'Aaliwin ako ng aking higaan, at pakakalmahin ng aking upuan ang aking daing,

14 Then thou scarest me with dreams, And terrifiest me with visions;

pagkatapos tinatakot mo ako sa mga panaginip at ako ay sinisindak sa mga pangitain,

15 So that my soul chooseth strangling, Yea, death, rather than these my bones.

kaya pipiliin ko ang magbigti at kamatayan sa halip na panatilihin pang buhay ang aking mga buto.

16 I am wasting away; I shall not live alway: Let me alone, for my days are a vapor!

Kinasusuklaman ko ang aking buhay; Hindi ko hinahangad na patuloy akong mabuhay; hayaan mo akong mag-isa dahil walang silbi ang aking mga araw.

17 What is man, that thou shouldst make great account him, And fix thy mind upon him?—

Ano ang tao na dapat bigyan mo ng pansin, na dapat iyong ituon ang isip sa kaniya,

18 That thou shouldst visit him every morning, And prove him every moment?

na dapat mong bantayan tuwing umaga at sinusubok mo siya sa bawat sandali?

19 How long ere thou wilt look away from me, And let me alone, till I have time to breathe?

Gaano katagal bago mo alisin ang iyong tingin sa akin? bago mo ako hayaang mag-isa nang may sapat na panahon para lunukin ang aking sariling laway?

20 If I have sinned, what have I done to thee, O thou watcher of men! Why hast thou set me up as thy mark, So that I have become a burden to myself?

Kahit ako ay nagkasala, ano ang magagawa nito sa iyo, ikaw na nagbabantay sa mga tao? Bakit mo ako ginawang isang pakay, para ba ako ay maging pasanin sa iyo?

21 And why dost thou not pardon my transgression, And take away mine iniquity? For soon shall I sleep in the dust; And, though thou seek me diligently, I shall not be.

Bakit hindi mo mapatawad ang aking mga pagsuway at alisin ang aking kasamaan? Sa ngayon ako ay hihiga sa alikabok; maingat mo akong hahanapin, pero wala na ako.”