Job 7
1 Is there not a war-service for man on the earth? Are not his days as the days of a hireling?
Wala bay lisod nga buluhaton sa tagsatagsa nga tawo sa yuta? Dili ba ang iyang mga adlaw sama sa mga adlaw sa sinuholang tawo?
2 As a servant panteth for the shade, And as a hireling looketh for his wages,
Sama sa ulipon nga nagtinguha gayod sa landong sa kagabhion, sama sa sinuholang tawo nga nagapangita sa iyang suhol—
3 So am I made to possess months of affliction, And wearisome nights are appointed for me.
busa naglahutay ako sa mga bulan sa kaalautan; gihatagan ako sa kagabhion nga puno sa kalisdanan.
4 If I lie down, I say, When shall I arise, and the night be gone? And I am full of restlessness until the dawning of the day.
Sa dihang magahigda na ako, moingon ako sa akong kaugalingon, 'Kanus-a pa ako mobangon ug kanus-a ba matapos ang kagabhion?' Kanunay akong maglimbaglimbag hangtod sa pagkabanagbanag.
5 My flesh is clothed with worms, and clods of dust; My skin is broken and become loathsome.
Ang akong unod nalukop na sa mga ulod ug sa nagtibugol nga abog; ang mga nuka sa akong panit namurot na, unya namuto ug makaluod.
6 My days are swifter than a weaver's shuttle; They pass away without hope.
Ang akong mga adlaw mas labing paspas kay sa lansadera sa maghahabol; milabay kini nga walay paglaom.
7 O remember that my life is a breath; That mine eye shall no more see good!
O Dios, hinumdomi ang akong kinabuhi nga usa lamang ka gininhawa; ang akong mga mata dili na makakita sa maayo.
8 The eye of him that hath seen me shall see me no more; Thine eyes shall look for me, but I shall not be.
Ang mata sa Dios nga nagatan-aw kanako, dili na makakita kanako; ang mata sa Dios ilantaw kanako, apan mawala na ako.
9 As the cloud dissolveth and wasteth away, So he that goeth down to the grave shall arise no more; (Sheol h7585)
Sama sa panganod nga mahurot ug mahanaw, mao usab kaninyo nga mokanaog sa Seol dili na gayod mobalik sa ibabaw. (Sheol h7585)
10 No more shall he return to his house, And his dwelling-place shall know him no more.
Dili na gayod siya mobalik sa iyang pinuy-anan; ni makaila pa kaniya sa iyang dapit.
11 Therefore I will not restrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.
Busa dili ako mopugong sa akong baba; mosulti ako sa kaguol sa akong espiritu; mag-agulo ako sa kapait sa akong kalag.
12 Am I a sea, or a sea-monster, That thou settest a watch over me?
Dagat ba ako o usa ka mabangis nga mananap sa dagat nga magbutang ka man ug usa ka magbalantay alang kanako?
13 When I say, My bed shall relieve me, My couch shall ease my complaint,
Sa dihang moingon ako, 'Ang akong higdaanan molipay kanako, ug ang akong banig mohupay sa akong inagulo,'
14 Then thou scarest me with dreams, And terrifiest me with visions;
unya gihadlok mo ako sa mga damgo ug gilisang ako pinaagi sa mga panan-awon,
15 So that my soul chooseth strangling, Yea, death, rather than these my bones.
aron nga palabihon pa nako ang malumsan ug mamatay kay sa pagtipig niining akong kabukogan.
16 I am wasting away; I shall not live alway: Let me alone, for my days are a vapor!
Giluod ako sa akong kinabuhi; dili na ako buot pa nga mabuhi sa kanunay; pasagdi ako nga mag-inusara kay kawang na man ang akong mga adlaw.
17 What is man, that thou shouldst make great account him, And fix thy mind upon him?—
Unsa ba ang tawo nga gitagad mo man siya, nga gihunahuna mo man gayod siya,
18 That thou shouldst visit him every morning, And prove him every moment?
nga gibantayan mo man siya matag buntag ug gisulayan sa matag gutlo?
19 How long ere thou wilt look away from me, And let me alone, till I have time to breathe?
Hangtod kanus-a ka pa ba mohunong sa pagsud-ong kanako, nga pasagdan mo akong mag-inusara hangtod nga matulon ko ang akong kaugalingong laway?
20 If I have sinned, what have I done to thee, O thou watcher of men! Why hast thou set me up as thy mark, So that I have become a burden to myself?
Bisan kung nakasala ako, unsa man ang mabuhat niini alang kanimo, ikaw nga magbalantay sa katawhan? Nganong ako man ang imong gipunting, aron ba nga mahimo akong palas-onon alang kanimo?
21 And why dost thou not pardon my transgression, And take away mine iniquity? For soon shall I sleep in the dust; And, though thou seek me diligently, I shall not be.
Nganong dili mo man ako pasayloon ang akong kalapasan, ug kuhaon ang akong kasaypanan? Kay karon naghigda ako sa abog; magapangita ka pag-ayo kanako, apan mawala na ako.”
