Job 6
1 Then Job answered and said:
Eyüp şöyle yanıtladı:
2 O that my grief were weighed thoroughly! That my calamities were put together in the balance!
“Keşke üzüntüm tartılabilse, Acım teraziye konabilseydi!
3 Surely they would be heavier than the sand of the sea; On this account were my words rash.
Denizlerin kumundan ağır gelirdi, Bu yüzden abuk sabuk konuştum.
4 For the arrows of the Almighty have pierced me; Their poison drinketh up my spirit; The terrors of God set themselves in array against me.
Çünkü Her Şeye Gücü Yeten'in okları içimde, Ruhum onların zehirini içiyor, Tanrı'nın dehşetleri karşıma dizildi.
5 Doth the wild ass bray in the midst of grass? Or loweth the ox over his fodder?
Otu olan yaban eşeği anırır mı, Yemi olan öküz böğürür mü?
6 Can that which is unsavory be eaten without salt? Is there any taste in the white of an egg?
Tatsız bir şey tuzsuz yenir mi, Yumurta akında tat bulunur mu?
7 That which my soul abhorreth to touch Hath become my loathsome food.
Böyle yiyeceklere dokunmak istemiyorum, Beni hasta ediyorlar.
8 O that I might have my request, And that God would grant me that which I long for!
“Keşke dileğim yerine gelse, Tanrı özlediğimi bana verse!
9 That it would please God to destroy me; That he would let loose his hand, and make an end of me!
Kerem edip beni ezse, Elini çabuk tutup yaşam bağımı kesse!
10 Yet it should still be my consolation, Yea, in unsparing anguish I would exult, That I have not denied the commands of the Holy One.
Yine avunur, Amansız derdime karşın sevinirdim, Çünkü Kutsal Olan'ın sözlerini yadsımadım.
11 What is my strength, that I should hope? And what mine end, that I should be patient?
Gücüm nedir ki, bekleyeyim? Sonum nedir ki, sabredeyim?
12 Is my strength the strength of stones? Or is my flesh brass?
Taş kadar güçlü müyüm, Etim tunçtan mı?
13 Alas, there is no help within me! Deliverance is driven from me!
Çaresiz kalınca Kendimi kurtaracak gücüm mü olur?
14 To the afflicted, kindness should be shown by a friend; Else he casteth off the fear of the Almighty.
“Kederli insana dost sevgisi gerekir, Her Şeye Gücü Yeten'den korkmaktan vazgeçse bile.
15 But my brethren are faithless like a brook; Like streams of the valley that pass away;
Kardeşlerim kuru bir dere gibi beni aldattı; Hani gürül gürül akan dereler vardır,
16 Which are turbid by reason of the ice, And the snow, which hideth itself in them.
Eriyen buzlarla taşan, Kar sularıyla beslenen,
17 As soon as they flow forth, they vanish; When the heat cometh, they are dried up from their place.
Ama kurak mevsimde akmayan, Sıcakta yataklarında tükenen dereler... İşte öyle aldattılar beni.
18 The caravans turn aside to them on their way; They go up into the desert, and perish.
O dereler için kervanlar yolundan sapar, Çöle çıkıp yok olurlar. Tema'nın kervanları su arar, Saba'dan gelen yolcular umutla bakar.
19 The caravans of Tema look for them; The companies of Sheba expect to see them;
20 They are ashamed that they have relied on them; They come to their place, and are confounded.
Ama oraya varınca umut bağladıkları için utanır, Hayal kırıklığına uğrarlar.
21 So ye also are nothing; Ye see a terror, and shrink back.
Artık siz de bir hiç oldunuz, Dehşete kapılıp korkuyorsunuz.
22 Have I said, Bring me gifts? Or, Give a present for me out of your substance?
‘Benim için bir şey verin’ Ya da, ‘Rüşvet verip Beni düşmanın elinden kurtarın, Acımasızların elinden alın’ dedim mi?
23 Or, Deliver me from the enemy's hand? Or, Rescue me from the hand of the violent?
24 Convince me, and I will hold my peace; Cause me to understand wherein I have erred.
“Bana öğretin, susayım, Yanlışımı gösterin.
25 How powerful are the words of truth! But what do your reproaches prove?
Doğru söz acıdır! Ama tartışmalarınız neyi kanıtlıyor?
26 Do ye mean to censure words? The words of a man in despair are but wind.
Sözlerimi düzeltmek mi istiyorsunuz? Çaresizin sözlerini boş laf mı sayıyorsunuz?
27 Truly ye spread a net for the fatherless; Ye dig a pit for your friend.
Öksüzün üzerine kura çeker, Arkadaşınızın üzerine pazarlık ederdiniz.
28 Look now upon me, I pray you; For to your very face can I speak falsehood?
“Şimdi lütfedip bana bakın, Yüzünüze karşı yalan söyleyecek değilim ya.
29 Return, I pray, and let there be no unfairness; Yea, return; —still is my cause righteous.
Bırakın artık, haksızlık etmeyin, Bir daha düşünün, davamda haklıyım.
30 Is there iniquity on my tongue? Cannot my taste discern what is sinful?
Ağzımdan haksız bir söz çıkıyor mu, Damağım kötü niyeti ayırt edemiyor mu?
