Job 6
1 Then Job answered and said:
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 O that my grief were weighed thoroughly! That my calamities were put together in the balance!
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، |
3 Surely they would be heavier than the sand of the sea; On this account were my words rash.
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. |
4 For the arrows of the Almighty have pierced me; Their poison drinketh up my spirit; The terrors of God set themselves in array against me.
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. |
5 Doth the wild ass bray in the midst of grass? Or loweth the ox over his fodder?
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ |
6 Can that which is unsavory be eaten without salt? Is there any taste in the white of an egg?
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ |
7 That which my soul abhorreth to touch Hath become my loathsome food.
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. |
8 O that I might have my request, And that God would grant me that which I long for!
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. |
9 That it would please God to destroy me; That he would let loose his hand, and make an end of me!
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. |
10 Yet it should still be my consolation, Yea, in unsparing anguish I would exult, That I have not denied the commands of the Holy One.
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. |
11 What is my strength, that I should hope? And what mine end, that I should be patient?
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ |
12 Is my strength the strength of stones? Or is my flesh brass?
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ |
13 Alas, there is no help within me! Deliverance is driven from me!
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. |
14 To the afflicted, kindness should be shown by a friend; Else he casteth off the fear of the Almighty.
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. |
15 But my brethren are faithless like a brook; Like streams of the valley that pass away;
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. |
16 Which are turbid by reason of the ice, And the snow, which hideth itself in them.
17 As soon as they flow forth, they vanish; When the heat cometh, they are dried up from their place.
18 The caravans turn aside to them on their way; They go up into the desert, and perish.
19 The caravans of Tema look for them; The companies of Sheba expect to see them;
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. |
20 They are ashamed that they have relied on them; They come to their place, and are confounded.
21 So ye also are nothing; Ye see a terror, and shrink back.
22 Have I said, Bring me gifts? Or, Give a present for me out of your substance?
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ |
23 Or, Deliver me from the enemy's hand? Or, Rescue me from the hand of the violent?
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ |
24 Convince me, and I will hold my peace; Cause me to understand wherein I have erred.
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ |
25 How powerful are the words of truth! But what do your reproaches prove?
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ |
26 Do ye mean to censure words? The words of a man in despair are but wind.
27 Truly ye spread a net for the fatherless; Ye dig a pit for your friend.
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. |
28 Look now upon me, I pray you; For to your very face can I speak falsehood?
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ |
29 Return, I pray, and let there be no unfairness; Yea, return; —still is my cause righteous.
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. |
30 Is there iniquity on my tongue? Cannot my taste discern what is sinful?
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ |
