Job 6
1 Then Job answered and said:
Unya mitubag si Job ug miingon,
2 O that my grief were weighed thoroughly! That my calamities were put together in the balance!
“Kung matimbang pa lamang unta ang akong pag-agulo; kung ang tanan kong kagul-anan mapahimutang pa sa timbangan!
3 Surely they would be heavier than the sand of the sea; On this account were my words rash.
Kay karon mas bug-at pa kini kay sa balas sa kadagatan. Mao kana ang hinungdan nga sakit ang akong mga pulong.
4 For the arrows of the Almighty have pierced me; Their poison drinketh up my spirit; The terrors of God set themselves in array against me.
Kay ang pana sa Makagagahom mitaop man kanako, miinom sa hilo ang akong espiritu; ang kalisang sa Dios naglaray sa pagpakigbatok kanako.
5 Doth the wild ass bray in the midst of grass? Or loweth the ox over his fodder?
Magabahihi ba sa kaguol ang ihalas nga asno kung siya aduna pay sagbot? O magaunga ba ang baka kung siya may kumpay?
6 Can that which is unsavory be eaten without salt? Is there any taste in the white of an egg?
Makaon ba ang walay lami nga pagkaon kung walay asin? O aduna bay lami ang puti sa itlog?
7 That which my soul abhorreth to touch Hath become my loathsome food.
Nagdumili ako sa paghikap niini; sama sila sa kalan-on nga luod alang kanako.
8 O that I might have my request, And that God would grant me that which I long for!
O, maangkon ko unta ang akong gipangayo; O, nga tumanon unta sa Dios ang butang nga akong gipangandoy:
9 That it would please God to destroy me; That he would let loose his hand, and make an end of me!
nga makapahimuot unta kini sa Dios ang pagdugmok kanako, nga buhian unta niya ang iyang kamot ug putlon ako niining kinabuhia!
10 Yet it should still be my consolation, Yea, in unsparing anguish I would exult, That I have not denied the commands of the Holy One.
Nga mao na unta kini ang akong ganti—bisan paman kung maglipay ako sa kasakit nga dili mawala: nga wala ko ilimod ang mga pulong sa Balaang Pinili.
11 What is my strength, that I should hope? And what mine end, that I should be patient?
Unsa ba ang akong kusog, nga ako magapaabot man? Unsa ba ang akong kataposan, nga ako magpakabuhi pa man?
12 Is my strength the strength of stones? Or is my flesh brass?
Ang kusog ba sa mga bato ang akong kusog? O binuhat ba sa tumbaga ang akong unod?
13 Alas, there is no help within me! Deliverance is driven from me!
Dili ba tinuod man kini nga wala akoy ikatabang sa akong kaugalingon, ug ang kaalam gipapahawa na kanako?
14 To the afflicted, kindness should be shown by a friend; Else he casteth off the fear of the Almighty.
Ngadto sa tawo nga hapit nang maluya, ang pagkamatinud-anon kinahanglan ipakita sa iyang higala; bisan paman kaniya nga mibiya sa kahadlok sa Makagagahom.
15 But my brethren are faithless like a brook; Like streams of the valley that pass away;
Apan ang akong kaigsoonan nagluib kanako ingon nga ugang sapa, sama sa tubig sa kasapaan nga molabay lamang kadali,
16 Which are turbid by reason of the ice, And the snow, which hideth itself in them.
nga miitom tungod sa yelo nga mitabon kanila, ug tungod sa niyebe nga nagtago niini.
17 As soon as they flow forth, they vanish; When the heat cometh, they are dried up from their place.
Sa pagkatunaw niini, mangawala sila; sa dihang ting-init, mangatunaw sila sa ilang dapit.
18 The caravans turn aside to them on their way; They go up into the desert, and perish.
Ang mga magbabaklay nga nanglakaw sa ilang dalan misimang alang sa tubig; nangasaag sila didto sa mamingaw nga yuta ug unya nangalaglag.
19 The caravans of Tema look for them; The companies of Sheba expect to see them;
Ang mga magbabaklay nga gikan sa Tema mingtan-aw didto, samtang ang kapundokan sa Seba naglaom kanila.
20 They are ashamed that they have relied on them; They come to their place, and are confounded.
Nasubo sila tungod kay naglaom sila nga makakita ug tubig. Miadto sila didto, apan nalimbongan sila.
21 So ye also are nothing; Ye see a terror, and shrink back.
Kay karon kamong mga higala wala nay pulos alang kanako; nakakita kamo sa akong makalilisang nga kahimtang ug nangahadlok.
22 Have I said, Bring me gifts? Or, Give a present for me out of your substance?
Nag-ingon ba ako kaninyo, 'Hatagi ako ug usa ka butang?' O, 'Hatagi ako ug gasa gikan sa inyong bahandi?'
23 Or, Deliver me from the enemy's hand? Or, Rescue me from the hand of the violent?
O, 'Luwasa ako gikan sa kamot sa akong mga kaaway?' O, 'Bawia ako gikan sa kamot sa mga nagdaogdaog kanako?'
24 Convince me, and I will hold my peace; Cause me to understand wherein I have erred.
Tudloi ako, ug pagagunitan ko ang akong kalinaw; pasabta ako kung asa ako nasayop.
25 How powerful are the words of truth! But what do your reproaches prove?
Pagkasakit gayod sa matuod nga mga pulong! Apan ang inyong pagbadlong, unsay gibadlong niana kanako?
26 Do ye mean to censure words? The words of a man in despair are but wind.
Naglaraw ba kamo nga dili tagdon ang akong mga pulong, ang pagtagad sama sa hangin sa mga pulong sa tawong nawad-an ug paglaom?
27 Truly ye spread a net for the fatherless; Ye dig a pit for your friend.
Tinuod, giripahan ninyo ang mga batang ilo, ug mibaligya sa inyong mga higala sama sa nagpatigayon.
28 Look now upon me, I pray you; For to your very face can I speak falsehood?
Busa karon, tan-awa intawon ako, kay sigurado gayod nga dili ako mamakak diha sa inyong atubangan.
29 Return, I pray, and let there be no unfairness; Yea, return; —still is my cause righteous.
Hunong na, nagpakiluoy ako kaninyo; wad-a ang inyong pagkadili-makatarunganon; Sa pagkatinuod, hunonga na, kay ang akong tinguha matarong.
30 Is there iniquity on my tongue? Cannot my taste discern what is sinful?
Aduna bay daotan sa akong dila? Dili ba ang akong baba makaila man sa malaw-ay nga mga butang?
