Job 6
1 Then Job answered and said:
Əyyub belə cavab verdi:
2 O that my grief were weighed thoroughly! That my calamities were put together in the balance!
«Kaş bu dərdim çəkiləydi, Bütün ağrılarım tərəziyə qoyulaydı.
3 Surely they would be heavier than the sand of the sea; On this account were my words rash.
Onda dənizlərin qumundan ağır gələrdi, Ona görə tez bu sözləri dedim.
4 For the arrows of the Almighty have pierced me; Their poison drinketh up my spirit; The terrors of God set themselves in array against me.
Həqiqətən, Külli-İxtiyarın oxları köksümdədir, Ruhum onların zəhərlərini içir. Allahın dəhşətləri mənə hücum çəkir.
5 Doth the wild ass bray in the midst of grass? Or loweth the ox over his fodder?
Ot olanda vəhşi eşşək anqırarmı? Yem tapanda öküz heç böyürərmi?
6 Can that which is unsavory be eaten without salt? Is there any taste in the white of an egg?
Duzsuz, şit yeməyi yemək olarmı? Yumurta ağının dadı varmı?
7 That which my soul abhorreth to touch Hath become my loathsome food.
Belə yeməklərə əl vurmaq istəmirəm, Onlardan iyrənirəm.
8 O that I might have my request, And that God would grant me that which I long for!
Kaş arzuma çataydım, Allah mənə həsrətində olduğumu verəydi,
9 That it would please God to destroy me; That he would let loose his hand, and make an end of me!
Lütf edib məni əzsə belə, Əldən cəld olub həyatımın bağını kəssə belə,
10 Yet it should still be my consolation, Yea, in unsparing anguish I would exult, That I have not denied the commands of the Holy One.
Mən yenə ovunardım, Bu amansız dərdimə baxmayaraq Müqəddəs Olanın sözlərini inkar etmədiyimə görə sevinərdim.
11 What is my strength, that I should hope? And what mine end, that I should be patient?
Nə gücüm var ki, gözləyim? Sonum nə qədərdir ki, səbir edim?
12 Is my strength the strength of stones? Or is my flesh brass?
Daş qədər güclüyəmmi? Ətim tuncdandırmı?
13 Alas, there is no help within me! Deliverance is driven from me!
Əlacsız qalanda Özümə kömək etməyə gücüm çatarmı?
14 To the afflicted, kindness should be shown by a friend; Else he casteth off the fear of the Almighty.
İnsan Külli-İxtiyarın qorxusundan vaz keçsə belə, Çarəsiz qalanda ona dostun sədaqəti gərəkdir.
15 But my brethren are faithless like a brook; Like streams of the valley that pass away;
Qardaşlarım mənə bir vadi kimi xəyanət etdi, Çaylar kimi axıb getdi.
16 Which are turbid by reason of the ice, And the snow, which hideth itself in them.
Bu vadilər buzlar əriyəndə daşar, Qar suları ilə dolar.
17 As soon as they flow forth, they vanish; When the heat cometh, they are dried up from their place.
Bu vadilər quraq vaxtı quruyar, İstidə yataqlarından yox olar.
18 The caravans turn aside to them on their way; They go up into the desert, and perish.
Bu vadilərə görə karvanlar yolunu azar, Səhraya çıxanda həlak olar.
19 The caravans of Tema look for them; The companies of Sheba expect to see them;
Temanın karvanları su axtarar, Səbadan gələn səyyahlar ora ümid bağlar.
20 They are ashamed that they have relied on them; They come to their place, and are confounded.
Amma ora çatanda ümid bağladıqlarına peşman olar, Mat-məəttəl qalar.
21 So ye also are nothing; Ye see a terror, and shrink back.
İndi siz də mənim üçün bir heç olmusunuz, Bu dəhşətə baxıb qorxursunuz.
22 Have I said, Bring me gifts? Or, Give a present for me out of your substance?
Mən demişəmmi “Mənə nəyisə verin, Var-dövlətinizdən mənə rüşvət göndərin?
23 Or, Deliver me from the enemy's hand? Or, Rescue me from the hand of the violent?
Yaxud da məni düşmən əlindən qurtarın, Zalımların əlindən azad edin?”
24 Convince me, and I will hold my peace; Cause me to understand wherein I have erred.
Mən susum, siz mənə öyrədin, Nə səhv etmişəmsə, mənə göstərin.
25 How powerful are the words of truth! But what do your reproaches prove?
Doğru söz kəsərli olar, Sizin bu iradınız bəs nəyi sübut edir?
26 Do ye mean to censure words? The words of a man in despair are but wind.
Niyə sözlərimi qınamaq istəyirsiniz? Niyə mən biçarənin dediyini boşboğazlıq sanırsınız?
27 Truly ye spread a net for the fatherless; Ye dig a pit for your friend.
Yetim üçün belə, püşk atırsınız, Dostunuzu satırsınız.
28 Look now upon me, I pray you; For to your very face can I speak falsehood?
İndi lütf edib mənə baxın, Bax mən üzünüzə ağ yalan demərəm.
29 Return, I pray, and let there be no unfairness; Yea, return; —still is my cause righteous.
Atın haqsızlığı, haqsızlıq etməyin, Düşünün ki, bu davada mən haqlıyam.
30 Is there iniquity on my tongue? Cannot my taste discern what is sinful?
Dilimdən haqsız söz çıxırmı? Pis şeyləri ağzıma alırammı?
