Job 4
1 Then spake Eliphaz the Temanite, and said:
| ئینجا ئەلیفازی تێمانی وەڵامی دایەوە: |
2 If one attempt a word with thee, wilt thou be offended? But who can refrain from speaking?
| «ئەگەر یەکێک قسەیەک بکات دڵگران دەبیت؟ بەڵام کێ دەتوانێت لە قسەکردن ڕابوەستێت؟ |
3 Behold, thou hast admonished many; Thou hast strengthened feeble hands;
| لە یادت بێ تۆ ڕێنمایی زۆر کەست کردووە و دەستە شلبووەکانت توند کردووە. |
4 Thy words have upheld him that was falling, And thou hast given strength to feeble knees.
| قسەکانت ئەوانەی هەستاندەوە کە کەوتوون و ئەژنۆ لەرزۆکەکانت چەسپاند. |
5 But now it is come upon thee, and thou faintest; It toucheth thee, and thou art confounded!
| بەڵام ئێستا کە خۆت تووشی تەنگانە بوویت، ورەت بەرداوە، لەوەی کە بەسەر خۆت هاتووە، پەرێشان بوویت. |
6 Is not thy fear of God thy hope, And the uprightness of thy ways thy confidence?
| ئایا پشت بە لەخواترسییەکەت نابەستیت؟ ئایا بێ کەموکوڕییەکەت هیوابەخش نییە؟ |
7 Remember, I pray thee, who ever perished being innocent? Or where have the righteous been cut off?
| «بەبیر خۆتی بهێنەرەوە، بێتاوانێکت بینیوە فەوتابێت، یاخود کەسە سەرڕاستەکان لەناوچووبن؟ |
8 According to what I have seen, they who plough iniquity, And sow mischief, reap the same.
| وەک بینیوتە، ئەوانەی خراپە دەکێڵن و چەرمەسەری دەچێنن، خۆیان دروێنەی دەکەن. |
9 By the blast of God they perish, And by the breath of his nostrils they are consumed.
| بە هەناسەی خودا لەناودەچن و بە بای تووڕەییەکەی نامێنن. |
10 The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, And the teeth of the young lions are broken.
| مڕەمڕی شێر و دەنگی نەڕەی و کەڵبەی شێرەکان شکێنران. |
11 The fierce lion perisheth for lack of prey, And the whelps of the lioness are scattered abroad.
| شێر دەفەوتێت لەبەر نەبوونی نێچیر و بەچکەی شێرەکە پەرتەوازە دەبن. |
12 A word was once secretly brought to me, And mine ear caught a whisper thereof.
| «وشەیەک بۆ لای من دزەی کرد، گوێم چرپەیەکی بیست. |
13 Amid thoughts from visions of the night, When deep sleep falleth upon men,
| لە مۆتەکەی شەومدا کاتێک مرۆڤ خەوێکی قووڵ دەیباتەوە، |
14 A fear and a horror came upon me, Which made all my bones to shake.
| ترس و تۆقینێک منی داگرت و هەموو ئێسکەکانم لەرزین. |
15 Then a spirit passed before my face, The hair of my flesh rose on end;
| ڕۆحێک بە بەردەممدا تێپەڕی و مووەکانی لەشم مووچڕکەیان پێدا هات. |
16 It stood still, but its form I could not discern; An image was before mine eyes; There was silence, and I heard a voice:
| ڕاوەستا، بەڵام نەمزانی چی بوو، شێوەیەک لەبەرچاوم بوو، چرپەیەک و دەنگێکم بیست: |
17 “Shall mortal man be more just than God? Shall man be more pure than his Maker?
| ”ئایا مرۆڤ لە خودا ڕاستودروستترە، یان پیاو لە بەدیهێنەرەکەی بێگەردتر دەبێت؟ |
18 Behold, he putteth no trust in his ministering spirits, And his angels he chargeth with frailty.
| ئەگەر خودا متمانە بە خزمەتکارەکانی نەکات و گومڕایی بخاتە پاڵ فریشتەکانی، |
19 What then are they who dwell in houses of clay, Whose foundation is in the dust, Who crumble to pieces, as if moth-eaten!
| ئەی چەند زیاتر متمانە بە دانیشتووانی ناو خانووی قوڕ ناکات، ئەوانەی بنەچەیان لە خۆڵەوەیە و وەک مۆرانە پان دەکرێنەوە. |
20 Between morning and evening are they destroyed; They perish for ever, and none regardeth it.
| لەنێوان بەیانی و ئێوارەدا تێکدەشکێنرێن، بێ ئەوەی کەس ئاگای لێیان بێت بۆ هەتاهەتایە لەناودەچن. |
21 The excellency that is in them is torn away; They die before they have become wise.”
| ئایا گوریسی ڕەشماڵەکانیان هەڵنەکێشراوە، تاکو بەبێ دانایی بمرن؟“ |
