Job 39
1 Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? Or canst thou observe when the hinds are in labor?
Dağ keçilərinin nə vaxt doğduğunu bilirsənmi? Maralların balalamasının vaxtını sən gözləyirsənmi?
2 Canst thou number the months they fulfill, And know the season when they bring forth?
Onlar boğaz olanda ayını-gününü sən sayırsanmı? Nə vaxt doğacaqlarını bilirsənmi?
3 They bow themselves; they bring forth their young; They cast forth their pains.
Diz çöküb balalarını doğar, Ağrılardan qurtarar.
4 Their young ones are strong; they grow up in the fields; They go away, and return not to them.
Balaları çöldə böyüyüb güc alar, Gedər, geri qayıtmaz.
5 Who hath sent forth the wild ass free? Who hath loosed the bands of the wild ass,
Kim vəhşi eşşəyi azad buraxdı? Kim onun iplərini açdı?
6 To whom I have given the wilderness for his house, And the barren land for his dwelling-place?
Ona çölləri məskən verdim, Şoran düzləri ona yurd etdim.
7 He scorneth the tumult of the city, And heedeth not the shouting of the driver;
O, şəhərdəki izdihama gülər, Sahibinin hay-küyünü eşitməz.
8 The range of the mountains is his pasture; He seeketh after every green thing,
Təpələri dolaşıb otlar, Yaşıllığı axtarar.
9 Will the wild-ox consent to serve thee? Will he pass the night at thy crib?
Çöl öküzü sənə xidmət etmək istəyərmi? Gecəni sənin axurunda keçirərmi?
10 Canst thou bind the wild-ox with the harness to the furrow? Or will he harrow the valleys after thee?
Kotan sürsün deyə onu boyunduruğa sala bilərsənmi? Ardınca dərələrdə şırım aça bilərmi?
11 Wilt thou rely upon him because his strength is great, And commit to him thy labor?
Onun hədsiz gücünə bel bağlaya bilərsənmi? Ona ağır iş gördürə bilərsənmi?
12 Wilt thou trust him to bring home thy grain, And gather in thy harvest?
Çöl öküzünə etibar edə bilərsən ki, Əkininin məhsulunu daşısın, Onu xırmanına yığsın?
13 The wing of the ostrich moveth joyfully; But is it with loving pinion and feathers?
Dəvəquşu qanadını sevinclə çırpar, Amma onun qanadı nə leyləyin qanadları ilə, Nə də ki pərləri ilə müqayisə olunur.
14 Nay, she layeth her eggs on the ground; She warmeth them in the dust,
Yerdə yumurtalayır, Onları toz-torpaq üstündə qızdırır.
15 And forgetteth that the foot may crush them, And that the wild beast may break them.
Yadından çıxarır ki, yumurtalar ayaq altında sınır, Çöl heyvanlarının ayağı altında qalır.
16 She is cruel to her young, as if they were not hers; Her labor is in vain, yet she feareth not;
Balaları ilə elə sərt rəftar edir ki, Elə bil özününkü deyil, Çəkdiyi zəhmətin boşa getməsindən narahat olmaz.
17 Because God hath denied her wisdom, And hath not given her understanding.
Çünki Allah ona müdriklik verməyib, Ona dərrakə bəxş etməyib.
18 Yet when she lasheth herself up on high, She laugheth at the horse and his rider.
Qaçmaq üçün yenə qanad açanda Ata və atlıya gülər.
19 Hast thou given the horse strength? Hast thou clothed his neck with his trembling mane?
Ata güc verən sənsənmi? Boynuna yalı qoyan sənsənmi?
20 Hast thou taught him to bound like the locust? How majestic his snorting! how terrible!
Onu çəyirtkə kimi tullandıran sənsənmi? Onun təmtəraqlı kişnəməsi xof salır.
21 He paweth in the valley; he exulteth in his strength, And rusheth into the midst of arms.
Dərələrə ayağını bərk vurur, Öz qüvvəsi ilə sevinib-coşur, Silahlıların qabağına çıxır.
22 He laugheth at fear; he trembleth not, And turneth not back from the sword.
Qorxuya gülər, heç bir şeydən çəkinməz, Qılınc qarşısında ayağını geri çəkməz.
23 Against him rattle the quiver, The flaming spear, and the lance.
Onun üstündə oxdan cingildəyir, Parlaq nizə və mizraq şimşək tək keçir.
24 With rage and fury he devoureth the ground; He will not believe that the trumpet soundeth.
Coşanda qəzəblənib yeri-yurdu qapır, Şeypur çalınan kimi yerindən dik atılır.
25 At every blast of the trumpet, he saith, Aha! And snuffeth the battle afar off, —The thunder of the captains, and the war-shout.
Şeypur çalınanda “hiaaa!” deyib kişnəyir, Döyüş qoxusunu, sərkərdələrin gurlayan səsini, Döyüşün nərəsini uzaqdan hiss edir.
26 Is it by thy wisdom that the hawk flieth, And spreadeth his wings toward the south?
Məgər qırğı sənin dərrakənləmi uçur, Cənuba tərəf qanad açır?
27 Doth the eagle soar at thy command, And build his nest on high?
Məgər qartal sənin əmrinləmi göyə qalxır, Uca yerlərdə özünə yuva qurur?
28 He dwelleth and lodgeth upon the rock, Upon the peak of the rock, and the stronghold.
Sıldırım qayalarda yaşayır, Şiş uclu qayalarda məskən salır.
29 From thence he spieth out prey; His eyes discern it from afar.
Oradan şikarını axtarır, Gözləri onları uzaqdan görür.
30 His young ones suck up blood; And where the slain are, there is he.
Onun balaları qanla qidalanır, Harada leş olsa, o da oradadır».
