Job 36
1 Elihu also proceeded, and said:
Elihu konuşmasına şöyle devam etti:
2 Bear with me a little while, that I may show thee! For I have yet words in behalf of God.
“Biraz bekle, sana açıklayayım, Çünkü Tanrı için söylenecek daha çok söz var.
3 I will bring my knowledge from afar, And assert the justice of my Maker.
Bilgimi geniş kaynaklardan toplayacağım, Yaratıcıma hak vereceğim.
4 Truly my words shall not be false: A man of sound knowledge is before thee.
Kuşkusuz söylediğim hiçbir şey yalan değil, Karşında bilgide yetkin biri var.
5 Behold, God is great, but despiseth not any; Great is he in strength of understanding.
“Tanrı güçlüdür, ama kimseyi hor görmez, Güçlü ve amacında kararlı.
6 He suffereth not the wicked to prosper, But rendereth justice to the oppressed.
Kötüleri yaşatmaz, Ezilenin hakkını verir.
7 He withdraweth not his eyes from the righteous; But establisheth them for ever with kings on the throne, That they may be exalted.
Gözlerini doğru kişiden ayırmaz, Onu krallarla birlikte tahta oturtur, Sonsuza dek yükseltir.
8 And if they be bound in fetters, And holden in the cords of affliction,
Ama insanlar zincire vurulur, Baskı altında tutulurlarsa,
9 Then showeth he them their deeds, And how they have set him at defiance by their transgressions;
Onlara yaptıklarını, Gurura kapılıp isyan ettiklerini bildirir.
10 He also openeth their ears to admonition, And commandeth them to return from iniquity.
Öğüdünü dinletir, Kötülükten dönmelerini buyurur.
11 If they obey and serve him, They spend their days in prosperity, And their years in pleasures.
Eğer dinler ve O'na kulluk ederlerse, Kalan günlerini bolluk, Yıllarını rahatlık içinde geçirirler.
12 But if they obey not, they perish by the sword; They die in their own folly.
Ama dinlemezlerse ölür, Ders almadan yok olurlar.
13 The corrupt in heart treasure up wrath; They cry not to God, when he bindeth them.
“Tanrısızlar öfkelerini içlerinde gizler, Kendilerini bağladığında Tanrı'dan yardım istemezler.
14 They die in their youth; They close their lives with the unclean.
Genç yaşta ölüp giderler, Yaşamları putperest tapınaklarında fuhşu iş edinmiş erkekler arasında sona erer.
15 But he delivereth the poor in their distress; He openeth their ears in affliction.
Ama Tanrı acı çekenleri acı çektikleri için kurtarır, Düşkünlere kendini dinletir.
16 He will bring thee also from the jaws of distress To a broad place, where is no straitness; And the provision of thy table shall be full of fatness.
“Evet, seni sıkıntıdan çeker çıkarırdı; Darlığın olmadığı geniş bir yere, Zengin yiyeceklerle bezenmiş bir sofraya.
17 But if thou art full of the judgment of the wicked, Judgment and justice shall take hold of thee.
Oysa şimdi kötülerin hak ettiği cezayı çekiyorsun, Yargı ve adalet yakalamış seni.
18 For if wrath be with him, beware lest he take thee away by his stroke, So that a great ransom shall not save thee!
Dikkat et, para seni baştan çıkarmasın, Büyük bir rüşvet seni saptırmasın.
19 Will he esteem thy riches? No! neither thy gold, nor all the abundance of thy wealth.
Zenginliğin ya da bütün gücün yeter mi Sıkıntı çekmeni önlemeye?
20 Long not thou for that night To which nations are taken away from their place.
Halkların yeryüzünden Yok edildiği geceyi özleme.
21 Take heed, turn not thine eyes to iniquity! For this hast thou chosen rather than affliction.
Dikkat et, kötülüğe dönme, Çünkü sen onu düşkünlüğe yeğledin.
22 Behold, God is exalted in his power: Who is a teacher like him?
“İşte Tanrı gücüyle yükselir, O'nun gibi öğretmen var mı?
23 Who hath prescribed to him his way? Or who can say to him, “Thou hast done wrong”?
Kim O'na ne yapması gerektiğini söyleyebilir? Kim O'na, ‘Haksızlık ettin’ diyebilir?
24 Forget not to magnify his work, Which men celebrate with songs.
O'nun işlerini yüceltmelisin, anımsa bunu, İnsanların ezgilerle övdüğü işlerini.
25 All mankind gaze upon it; Mortals behold it from afar.
Bütün insanlar bunları görmüştür, Herkes onları uzaktan izler.
26 Behold, God is great; we cannot know him, Nor search out the number of his years.
Evet, Tanrı öyle büyüktür ki, O'nu anlayamayız, Varlığının süresi hesaplanamaz.
27 Lo! he draweth up the drops of water, Which distil rain from his vapor;
“Su damlalarını yukarı çeker, Buharından yağmur damlatır.
28 The clouds pour it down, And drop it upon man in abundance.
Bulutlar nemini döker, İnsanların üzerine bol yağmur yağdırır.
29 Who can understand the spreading of his clouds, And the rattling of his pavilion?
Bulutları nasıl yaydığını, Göksel konutundan nasıl gürlediğini kim anlayabilir?
30 Behold, he spreadeth around himself his light, And he clotheth himself with the depths of the sea.
Şimşekleri çevresine nasıl yaydığına, Denizin dibine dek nasıl ulaştırdığına bakın.
31 By these he punisheth nations, And by these he giveth food in abundance.
Tanrı halkları böyle yönetir, Bol yiyecek sağlar.
32 His hands he covereth with lightning; He giveth it commandment against an enemy.
Şimşeği elleriyle tutar, Hedefine vurmasını buyurur.
33 His thunder maketh him known; Yea, to the herds, as he ascendeth on high.
O'nun gürleyişi fırtınayı haber verir, Sığırlar bile fırtına kopacağını bildirir.
