Job 3
1 At length Job opened his mouth, and cursed the day of his birth.
Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.
2 And Job spake and said:
Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:
3 Perish the day in which I was born, and the night which said, “A man-child is conceived!”
Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.
4 Let that day be darkness; Let not God seek it from above; Yea, let not the light shine upon it!
Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.
5 Let darkness and the shadow of death redeem it; Let a cloud dwell upon it; Let whatever darkeneth the day terrify it!
Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.
6 As for that night, let darkness seize upon it; Let it not rejoice among the days of the year; Let it not come into the number of the months!
Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.
7 O let that night be unfruitful! Let there be in it no voice of joy;
Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.
8 Let them that curse the day curse it, Who are skilful to stir up the leviathan!
Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.
9 Let the stars of its twilight be darkened; Let it long for light, and have none; Neither let it see the eyelashes of the morning!
Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;
10 Because it shut not up the doors of my mother's womb, And hid not trouble from mine eyes.
Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.
11 Why died I not at my birth? Why did I not expire when I came forth from the womb?
Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?
12 Why did the knees receive me, And why the breasts, that I might suck?
Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?
13 For now should I lie down and be quiet; I should sleep; then should I be at rest,
Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,
14 With kings and counsellors of the earth, Who built up for themselves—ruins!
Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,
15 Or with princes that had gold, And filled their houses with silver;
Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;
16 Or, as a hidden untimely birth, I had perished; As infants which never saw the light.
Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.
17 There the wicked cease from troubling; There the weary are at rest.
Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.
18 There the prisoners rest together; They hear not the voice of the oppressor.
Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.
19 The small and the great are there, And the servant is free from his master.
Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.
20 Why giveth He light to him that is in misery, And life to the bitter in soul,
Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,
21 Who long for death, and it cometh not, And dig for it more than for hid treasures;
Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,
22 Who rejoice exceedingly, Yea, exult, when they can find a grave?
Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?
23 Why is light given to a man from whom the way is hid, And whom God hath hedged in?
Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?
24 For my sighing cometh before I eat, And my groans are poured out like water.
Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;
25 For that which I dread overtaketh me; That at which I shudder cometh upon me.
Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.
26 I have no peace, nor quiet, nor respite: Misery cometh upon me continually.
Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.
