< Job 29 >
1 Moreover Job continued his discourse, and said:
Oo haddana Ayuub hadalkiisuu sii waday, oo wuxuu yidhi,
2 O that I were as in months past, In the days when God was my guardian;
Waxaan jeclaan lahaa inaan ahaado sidii waayihii hore, Iyo sidii aan ahaan jiray markii Ilaah i dhawri jiray,
3 When his lamp shined over my head, And when by his light I walked through darkness!
Markay laambaddiisu madaxayga ku ifin jirtay, Oo aan nuurkiisa gudcurka ku dhex mari jiray,
4 As I was in the autumn of my days, When the friendship of God was over my tent;
Markii aan xoog lahaan jiray, Oo qarsoodiga Ilaahna teendhadayda saarnaan jiray,
5 When the Almighty was yet with me, And my children were around me;
Markii Ilaaha Qaadirka ahu ila jiri jiray, Oo carruurtayduna ay hareerahayga joogi jireen,
6 When I bathed my steps in milk, And the rock poured me out rivers of oil!
Markay tallaabooyinkaygu subagga la barwaaqoobi jireen, Oo ay webiyaasha saliidda ahu dhagaxa iiga soo shubmi jireen!
7 When I went forth to the gate by the city, And took my seat in the market-place,
Markaan magaalada iriddeeda u bixi jiray, Oo aan kursigayga meel bannaan ku diyaarin jiray.
8 The young men saw me and hid themselves, And the aged arose and stood.
Dhallinyaradu intay i arkaan ayay dhuuman jireen, Oo odayaashuna intay sara joogsadaan ayay istaagi jireen,
9 The princes refrained from speaking, And laid their hand upon their mouth.
Amiirraduna intay hadalka joojiyaan, Ayay afka gacanta saari jireen.
10 The nobles held their peace, And their tongue cleaved to the roof of their mouth.
Ragga gobta ahuna way aamusi jireen, Oo carrabkoodiina dhabxanagguu ku dhegi jiray.
11 When the ear heard me, then it blessed me; And when the eye saw me, it gave witness to me.
Waayo, markii dhegu i maqasho, way ii ducayn jirtay, Oo iluna markay i aragto, way ii marag furi jirtay.
12 For I delivered the poor, when they cried; And the fatherless, who had none to help him.
Maxaa yeelay, waxaan samatabbixin jiray miskiinka qaylinaya, Iyo weliba agoonka aan wax u kaalmeeya lahayn.
13 The blessing of him that was ready to perish came upon me, And I caused the heart of the widow to sing for joy.
Ka halligaadda ku dhow ducadiisa ayaa igu soo degi jirtay, Oo ta carmalka ahna qalbigeeda waan ka farxin jiray ilaa ay gabay la rayrayso.
14 I clothed myself with righteousness, and it clothed itself with me; And justice was my robe and diadem.
Waxaan huwan jiray xaqnimo, oo iyana dhar bay ii noqon jirtay, Oo caddaaladdayduna waxay ii ahaan jirtay sida khamiis iyo cimaamad oo kale.
15 I was eyes to the blind, And feet was I to the lame;
Kuwa indhaha la' indho baan u ahaan jiray, Kuwa curyaanka ahna cago baan u ahaan jiray.
16 I was a father to the poor, And the cause of him I knew not I searched out;
Aabbaan u ahaan jiray saboolka baahan, Oo ka aanan aqoonna xaalkiisa waan baadhi jiray.
17 And I broke the teeth of the wicked, And plucked the spoil from his jaws.
Ka xaqa daran daamankiisa waan jebin jiray, Oo wixii uu dhufsadana ilkihiisaan ka soo bixin jiray.
18 Then said I, “I shall die in my nest; I shall multiply my days as the sand.
Markaasaan is-idhi, Buulkaygaan ku dhex dhiman doonaa, Oo cimrigayguna wuxuu u badan doonaa sida cammuudda oo kale.
19 My root is spread abroad to the waters, And the dew abideth on my branches.
Xididkaygu biyaha xaggooduu u faafayaa, Oo laamahaygana habeenkii oo dhan waxaa saaran sayax.
20 My glory is fresh with me, And my bow gathereth strength in my hand.”
Sharaftaydu way igu cusub tahay, Oo qaansadayduna gacantayday ku cusboonaatay.
21 To me men gave ear, and waited, And kept silence for my counsel.
Dadku dhegtuu ii dhigi jiray, oo i sugi jiray, Oo taladayda aawadeedna way u aamusi jireen.
22 To my words they made no reply, When my speech dropped down upon them.
Weligood igama ay daba hadlin, Oo hadalkayguna korkooduu ku soo dhibci jiray.
23 Yea, they waited for me as for the rain; They opened their mouths wide as for the latter rain.
Oo waxay ii dhawri jireen sidii roobka oo kale, Oo waxay afkooda u kala furi jireen sidii roobka dambe loo sugo.
24 If I smiled upon them, they believed it not; Nor did they cause the light of my countenance to fall.
Waan u af caddayn jiray markay qalbi jabaan, Oo nuurkii jaahaygana hoos uma ay tuuri jirin.
25 When I came among them, I sat as chief; I dwelt as a king in the midst of an army, As a comforter among mourners.
Waxaan dooran jiray jidkooda, oo sida nin madax ah ayaan u fadhiisan jiray, Oo waxaan u dhaqmi jiray sidii boqor ciidan dhex fadhiya, Iyo sidii mid u tacsiyeeya kuwa baroorta.