Job 29
1 Moreover Job continued his discourse, and said:
Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:
2 O that I were as in months past, In the days when God was my guardian;
Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;
3 When his lamp shined over my head, And when by his light I walked through darkness!
Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;
4 As I was in the autumn of my days, When the friendship of God was over my tent;
Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;
5 When the Almighty was yet with me, And my children were around me;
Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;
6 When I bathed my steps in milk, And the rock poured me out rivers of oil!
Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
7 When I went forth to the gate by the city, And took my seat in the market-place,
Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.
8 The young men saw me and hid themselves, And the aged arose and stood.
Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.
9 The princes refrained from speaking, And laid their hand upon their mouth.
Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.
10 The nobles held their peace, And their tongue cleaved to the roof of their mouth.
Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.
11 When the ear heard me, then it blessed me; And when the eye saw me, it gave witness to me.
Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,
12 For I delivered the poor, when they cried; And the fatherless, who had none to help him.
Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.
13 The blessing of him that was ready to perish came upon me, And I caused the heart of the widow to sing for joy.
Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.
14 I clothed myself with righteousness, and it clothed itself with me; And justice was my robe and diadem.
W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.
15 I was eyes to the blind, And feet was I to the lame;
Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.
16 I was a father to the poor, And the cause of him I knew not I searched out;
Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.
17 And I broke the teeth of the wicked, And plucked the spoil from his jaws.
I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.
18 Then said I, “I shall die in my nest; I shall multiply my days as the sand.
Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.
19 My root is spread abroad to the waters, And the dew abideth on my branches.
Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.
20 My glory is fresh with me, And my bow gathereth strength in my hand.”
Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.
21 To me men gave ear, and waited, And kept silence for my counsel.
Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.
22 To my words they made no reply, When my speech dropped down upon them.
Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.
23 Yea, they waited for me as for the rain; They opened their mouths wide as for the latter rain.
Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.
24 If I smiled upon them, they believed it not; Nor did they cause the light of my countenance to fall.
Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.
25 When I came among them, I sat as chief; I dwelt as a king in the midst of an army, As a comforter among mourners.
Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.
