Job 29

1 Moreover Job continued his discourse, and said:

ئەیوب سەرلەنوێ دەستی بە قسە کردەوە و گوتی:

2 O that I were as in months past, In the days when God was my guardian;

«خۆزگەم بە مانگەکانی ڕابردوو، بەو ڕۆژانەی کە خودا منی پاراست،

3 When his lamp shined over my head, And when by his light I walked through darkness!

کاتێک چراکەی خۆی لە سەرم هەڵکرد و بە ڕووناکی ئەو بەناو تاریکیدا دەڕۆیشتم!

4 As I was in the autumn of my days, When the friendship of God was over my tent;

خۆزگە بەو ڕۆژانەی کە لە هەڕەتی هێز و توانادا بووم، هاوڕێیەتییە گیانی بەگیانییەکەم لەگەڵ خودا چادرەکەی منی بەرەکەتدار کردبوو،

5 When the Almighty was yet with me, And my children were around me;

خودای هەرە بەتوانا هێشتا لەگەڵم بوو و منداڵەکانیشم لە چواردەورم بوون،

6 When I bathed my steps in milk, And the rock poured me out rivers of oil!

کاتێک پێیەکانم بە شیر دەشوشت، تاشەبەردیش جۆگەکانی زەیتی بۆ هەڵدەقوڵاندم.

7 When I went forth to the gate by the city, And took my seat in the market-place,

«کاتێک بۆ لای دەروازەی شارەکە دەچووم و لە گۆڕەپانەکەدا دیوەخانی خۆم ئامادە دەکرد،

8 The young men saw me and hid themselves, And the aged arose and stood.

گەنجەکان کە منیان دەبینی خۆیان دەشاردەوە، پیرانیش لەبەرم هەڵدەستان و ڕادەوەستان؛

9 The princes refrained from speaking, And laid their hand upon their mouth.

پیاوە گەورەکان نەیاندەویست قسە بکەن، دەستیان دەخستە سەر دەمی خۆیان؛

10 The nobles held their peace, And their tongue cleaved to the roof of their mouth.

پیاوماقوڵان دەنگیان لێ دەبڕا و زمانیان بە مەڵاشوویانەوە دەنووسا.

11 When the ear heard me, then it blessed me; And when the eye saw me, it gave witness to me.

ئەوەی گوێی لێم دەبوو ستایشی دەکردم، ئەو چاوەی کە دەیبینی شایەتی بۆ دەدام،

12 For I delivered the poor, when they cried; And the fatherless, who had none to help him.

چونکە ئەو هەژارانەی کە هاواریان بۆ دەهێنام و ئەو هەتیوانەی کە بێکەس بوون ڕزگارم دەکردن.

13 The blessing of him that was ready to perish came upon me, And I caused the heart of the widow to sing for joy.

ئەوانەی لە سەرەمەرگدا بوون بەرەکەتیان دەدامێ و دڵی بێوەژنم دەهێنایە قریوە.

14 I clothed myself with righteousness, and it clothed itself with me; And justice was my robe and diadem.

ڕاستودروستیم لەبەر دەکرد و دەمپۆشی؛ دادپەروەری کەوا و مێزەرەکەم بوو.

15 I was eyes to the blind, And feet was I to the lame;

دەبووم بە چاو بۆ نابینایان و بە قاچ بۆ شەلان.

16 I was a father to the poor, And the cause of him I knew not I searched out;

من بۆ نەداران باوکێک دەبووم و بەرگریم لە کەسێک دەکرد کە پێی ئاشنا نەبووم.

17 And I broke the teeth of the wicked, And plucked the spoil from his jaws.

کەڵبەی ستەمکارم وردوخاش دەکرد و لەنێو ددانەکانی نێچیرم دەڕفاند.

18 Then said I, “I shall die in my nest; I shall multiply my days as the sand.

«جا گوتم:”لەناو لانەکەی خۆم ڕۆح بەدەستەوە دەدەم و وەک لم ڕۆژگارم زۆر دەبێت.

19 My root is spread abroad to the waters, And the dew abideth on my branches.

ڕەگم بەرەو ئاوەکان درێژ دەبێتەوە، بە درێژایی شەو شەونم بەسەر چڵەکانمەوە دەبێت.

20 My glory is fresh with me, And my bow gathereth strength in my hand.”

شکۆمەندیم بە هەمیشەیی لەگەڵم دەبێت، کەوانەکەم لە دەستم نوێ دەبێتەوە.“

21 To me men gave ear, and waited, And kept silence for my counsel.

«گوێیان لە من دەگرت و چاوەڕێیان دەکرد لە کاتی ڕاوێژکردنم گوێیان بۆم شل دەکرد.

22 To my words they made no reply, When my speech dropped down upon them.

لەدوای قسەکانم هیچیان لە دەم نەدەهاتە دەرەوە؛ قسەکانم دڵۆپەی بەسەریاندا کرد.

23 Yea, they waited for me as for the rain; They opened their mouths wide as for the latter rain.

چاوەڕێیان دەکردم وەک چاوەڕێی نمە باران بکەن و دەمیان دەکردەوە وەک بۆ بارانی بەهار.

24 If I smiled upon them, they believed it not; Nor did they cause the light of my countenance to fall.

کاتێک لەگەڵیان ڕووخۆش دەبووم، باوەڕیان نەدەکرد؛ کاتێک ڕەزامەندیم پیشان دەدا، چاوەڕێی ئەوەیان نەدەکرد.

25 When I came among them, I sat as chief; I dwelt as a king in the midst of an army, As a comforter among mourners.

ڕێگام بۆیان هەڵدەبژارد و وەک سەرۆک دادەنیشتم؛ وەک پاشایەک لەناو سوپا نیشتەجێ دەبووم، وەک ئەوەی دڵنەوایی شیوەنگێڕان دەداتەوە.