Job 29
1 Moreover Job continued his discourse, and said:
Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:
2 O that I were as in months past, In the days when God was my guardian;
Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;
3 When his lamp shined over my head, And when by his light I walked through darkness!
Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;
4 As I was in the autumn of my days, When the friendship of God was over my tent;
Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;
5 When the Almighty was yet with me, And my children were around me;
Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;
6 When I bathed my steps in milk, And the rock poured me out rivers of oil!
Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!
7 When I went forth to the gate by the city, And took my seat in the market-place,
Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,
8 The young men saw me and hid themselves, And the aged arose and stood.
Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;
9 The princes refrained from speaking, And laid their hand upon their mouth.
Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;
10 The nobles held their peace, And their tongue cleaved to the roof of their mouth.
La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.
11 When the ear heard me, then it blessed me; And when the eye saw me, it gave witness to me.
Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;
12 For I delivered the poor, when they cried; And the fatherless, who had none to help him.
Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.
13 The blessing of him that was ready to perish came upon me, And I caused the heart of the widow to sing for joy.
Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.
14 I clothed myself with righteousness, and it clothed itself with me; And justice was my robe and diadem.
Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.
15 I was eyes to the blind, And feet was I to the lame;
Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;
16 I was a father to the poor, And the cause of him I knew not I searched out;
Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;
17 And I broke the teeth of the wicked, And plucked the spoil from his jaws.
Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.
18 Then said I, “I shall die in my nest; I shall multiply my days as the sand.
Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;
19 My root is spread abroad to the waters, And the dew abideth on my branches.
Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.
20 My glory is fresh with me, And my bow gathereth strength in my hand.”
Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.
21 To me men gave ear, and waited, And kept silence for my counsel.
Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.
22 To my words they made no reply, When my speech dropped down upon them.
Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.
23 Yea, they waited for me as for the rain; They opened their mouths wide as for the latter rain.
Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.
24 If I smiled upon them, they believed it not; Nor did they cause the light of my countenance to fall.
Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.
25 When I came among them, I sat as chief; I dwelt as a king in the midst of an army, As a comforter among mourners.
Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.
