Job 23

1 Then Job answered and said:

آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 Still is my complaint bitter; But my wound is deeper than my groaning.

امروز نیز شکایتم تلخ است، و با وجود ناله‌ام، دست او بر من سنگین است.

3 O that I knew where I might find him! That I might go before his throne!

4 I would order my cause before him, And fill my mouth with arguments;

و دعوی خود را ارائه می‌دادم و دلایل خود را به او می‌گفتم

5 I should know what he would answer me, And understand what he would say to me.

و پاسخهایی را که به من می‌داد می‌شنیدم و می‌دانستم از من چه می‌خواهد.

6 Would he contend with me with his mighty power? No! he would have regard to me.

آیا او با تمام قدرتش با من مخالفت می‌کرد؟ نه، بلکه با دلسوزی به حرفهایم گوش می‌داد

7 Then would an upright man contend with him, And I should be fully acquitted by my judge.

و شخص درستکاری چون من می‌توانست با او گفتگو کند و او مرا برای همیشه تبرئه می‌کرد.

8 But, behold, I go eastward, and he is not there; And westward, but I cannot perceive him;

ولی جستجوی من بی‌فایده است. به شرق می‌روم، او آنجا نیست. به غرب می‌روم، او را نمی‌یابم.

9 To the north, where he worketh, but I cannot behold him; He hideth himself on the south, and I cannot see him.

هنگامی که به شمال می‌روم، اعمال او را می‌بینم، ولی او را در آنجا پیدا نمی‌کنم. به جنوب می‌روم، اما در آنجا نیز نشانی از وی نیست.

10 But he knoweth the way which is in my heart; When he trieth me, I shall come forth as gold.

او از تمام کارهای من آگاه است و اگر مرا در بوتهٔ آزمایش بگذارد مثل طلای خالص، پاک بیرون می‌آیم.

11 My feet have trodden in his steps; His way I have kept, and have not turned aside from it.

من وفادارانه از خدا پیروی کرده‌ام و از راه او منحرف نشده‌ام.

12 I have not neglected the precepts of his lips; Above my own law have I esteemed the words of his mouth.

از فرامین او سرپیچی نکرده‌ام و کلمات او را در سینه‌ام حفظ نموده‌ام.

13 But he is of one mind, and who can turn him? And what he desireth, that he doeth.

او هرگز عوض نمی‌شود و هیچ‌کس نمی‌تواند او را از آنچه قصد کرده است منصرف نماید. او هر چه اراده کند انجام می‌دهد.

14 He performeth that which is appointed for me; And many such things are in his mind!

بنابراین هر چه برای من در نظر گرفته است به سرم خواهد آورد، زیرا سرنوشت من در اختیار اوست.

15 Therefore I am in terror on account of him; When I consider, I am afraid of him.

به همین دلیل از حضور او می‌ترسم و وقتی به این چیزها فکر می‌کنم از او هراسان می‌شوم.

16 For God maketh my heart faint; Yea, the Almighty terrifieth me;

خدای قادر مطلق جرأت را از من گرفته است و با تاریکی ترسناک و ظلمت غلیظ مرا پوشانده است.

17 Because I was not taken away before darkness came, And he hath not hidden darkness from mine eyes.