Job 23
1 Then Job answered and said:
Job antwoordde, en sprak:
2 Still is my complaint bitter; But my wound is deeper than my groaning.
Al weer heet mijn klagen verzet: Maar zijn hand dwingt mij tot zuchten!
3 O that I knew where I might find him! That I might go before his throne!
Ach, dat ik Hem vinden kon, En voor zijn troon kon verschijnen!
4 I would order my cause before him, And fill my mouth with arguments;
Dan zette ik Hem mijn zaak uiteen, En vulde mijn mond met bewijzen;
5 I should know what he would answer me, And understand what he would say to me.
Dan kende ik de woorden, waarmee Hij mij antwoordt, Vernam ik, wat Hij mij zegt.
6 Would he contend with me with his mighty power? No! he would have regard to me.
Zou Hij zijn macht in het geding moeten brengen? Neen, als Hij slechts naar mij hoorde!
7 Then would an upright man contend with him, And I should be fully acquitted by my judge.
Dan zou Hij bemerken dat er bij Hem een onschuldige pleit, En ik was voorgoed van mijn Rechter bevrijd!
8 But, behold, I go eastward, and he is not there; And westward, but I cannot perceive him;
Maar ga ik naar het oosten, Hij is er niet, Of naar het westen, ik bespeur Hem niet;
9 To the north, where he worketh, but I cannot behold him; He hideth himself on the south, and I cannot see him.
Ik zoek Hem ten noorden, ik vind Hem niet, Wend mij naar het zuiden, ik zie Hem niet.
10 But he knoweth the way which is in my heart; When he trieth me, I shall come forth as gold.
Het is, omdat Hij mijn wandel kent Omdat ik als goud te voorschijn zou treden, als Hij mij toetst:
11 My feet have trodden in his steps; His way I have kept, and have not turned aside from it.
Want mijn voet bleef steeds in zijn spoor, Ik hield zijn pad, en verliet het nooit!
12 I have not neglected the precepts of his lips; Above my own law have I esteemed the words of his mouth.
Van het bevel zijner lippen week ik niet af, Het woord van zijn mond heb ik in mijn boezem bewaard:
13 But he is of one mind, and who can turn him? And what he desireth, that he doeth.
Maar wil Hij iets, wie kan Hem beletten, Begeert Hij iets, Hij voert het uit!
14 He performeth that which is appointed for me; And many such things are in his mind!
Ja, Hij volbrengt, wat Hij over mij heeft besloten, Met al het andere, wat Hij heeft beschikt:
15 Therefore I am in terror on account of him; When I consider, I am afraid of him.
En daarom ben ik voor Hem zo bang, Sidder ik, als ik aan Hem denk.
16 For God maketh my heart faint; Yea, the Almighty terrifieth me;
Het is God, die mijn hart murw heeft geslagen, De Almachtige, die mij verschrikt;
17 Because I was not taken away before darkness came, And he hath not hidden darkness from mine eyes.
Neen, niet door de duisternis ben ik ontsteld Niet door het donker, dat mijn gelaat bedekt!
