Job 16
1 But Job answered and said:
Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:
2 Of such things as these I have heard enough! Miserable comforters are ye all!
Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.
3 Will there ever be an end to words of wind? What stirreth thee up, that thou answerest?
I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?
4 I also might speak like you, If ye were now in my place; I might string together words against you, And shake my head at you.
Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?
5 I would strengthen you with my mouth, And the consolation of my lips should sustain you.
Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.
6 If I speak, my grief is not assuaged; And if I forbear, it doth not leave me.
Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?
7 For now He hath quite exhausted me; Thou hast desolated all my house!
A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.
8 Thou hast seized hold of me, and this is a witness against me; My leanness riseth up and testifieth against me to my face.
Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.
9 His anger teareth my flesh, and pursueth me; He gnasheth upon me with his teeth; My adversary sharpeneth his eyes upon me.
Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.
10 They gape for me with their mouths; In scorn they smite me on the cheek; With one consent they assemble against me.
Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.
11 God hath given me a prey to the unrighteous, And delivered me into the hands of the wicked.
Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.
12 I was at ease, but he hath crushed me; He hath seized me by the neck, and dashed me in pieces; He hath set me up for his mark.
Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.
13 His archers encompass me around; He pierceth my reins, and doth not spare; He poureth out my gall upon the ground.
Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.
14 He breaketh me with breach upon breach; He rusheth upon me like a warrior.
Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.
15 I have sewed sackcloth upon my skin, And thrust my horn into the dust.
Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.
16 My face is red with weeping, And upon my eyelids is deathlike darkness.
Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.
17 Yet is there no injustice in my bands. And my prayer hath been pure.
Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak, )
18 O earth! cover not thou my blood, And let there be no hiding-place for my cry!
O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!
19 Yet even now, behold, my witness is in heaven, And he who knoweth me is on high.
Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.
20 My friends have me in derision, But my eye poureth out tears unto God.
O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.
21 O that one might contend for a man with God, As a man contendeth with his neighbor!
Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!
22 For when a few years shall have passed, I shall go the way whence I shall not return.
Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.
