Job 16
1 But Job answered and said:
| پس ایوب در جواب گفت: | ۱ |
2 Of such things as these I have heard enough! Miserable comforters are ye all!
| «بسیارچیزها مثل این شنیدم. تسلی دهندگان مزاحم همه شما هستید. | ۲ |
3 Will there ever be an end to words of wind? What stirreth thee up, that thou answerest?
| آیا سخنان باطل راانتها نخواهد شد؟ و کیست که تو را به جواب دادن تحریک می‌کند؟ | ۳ |
4 I also might speak like you, If ye were now in my place; I might string together words against you, And shake my head at you.
| من نیز مثل شمامی توانستم بگویم، اگر جان شما در جای جان من می‌بود، و سخنها به ضد شما ترتیب دهم، و سرخود را بر شما بجنبانم، | ۴ |
5 I would strengthen you with my mouth, And the consolation of my lips should sustain you.
| لیکن شما را به دهان خود تقویت می‌دادم و تسلی لبهایم غم شما رارفع می‌نمود. | ۵ |
6 If I speak, my grief is not assuaged; And if I forbear, it doth not leave me.
| «اگر من سخن گویم، غم من رفع نمی گردد؛ واگر ساکت شوم مرا چه راحت حاصل می‌شود؟ | ۶ |
7 For now He hath quite exhausted me; Thou hast desolated all my house!
| لیکن الان او مرا خسته نموده است. تو تمامی جماعت مرا ویران ساخته‌ای. | ۷ |
8 Thou hast seized hold of me, and this is a witness against me; My leanness riseth up and testifieth against me to my face.
| مرا سخت گرفتی و این بر من شاهد شده است. و لاغری من به ضدمن برخاسته، روبرویم شهادت می‌دهد. | ۸ |
9 His anger teareth my flesh, and pursueth me; He gnasheth upon me with his teeth; My adversary sharpeneth his eyes upon me.
| در غضب خود مرا دریده و بر من جفا نموده است. دندانهایش را بر من افشرده و مثل دشمنم چشمان خود را بر من تیز کرده است. | ۹ |
10 They gape for me with their mouths; In scorn they smite me on the cheek; With one consent they assemble against me.
| دهان خود را بر من گشوده‌اند، بر رخسار من به استحقارزده‌اند، به ضد من با هم اجتماع نموده‌اند. | ۱۰ |
11 God hath given me a prey to the unrighteous, And delivered me into the hands of the wicked.
| خدامرا به‌دست ظالمان تسلیم نموده، و مرا به‌دست شریران افکنده است. | ۱۱ |
12 I was at ease, but he hath crushed me; He hath seized me by the neck, and dashed me in pieces; He hath set me up for his mark.
| چون در راحت بودم مراپاره پاره کرده است، و گردن مرا گرفته، مرا خردکرده، و مرا برای هدف خود نصب نموده است. | ۱۲ |
13 His archers encompass me around; He pierceth my reins, and doth not spare; He poureth out my gall upon the ground.
| تیرهایش مرا احاطه کرد. گرده هایم را پاره می‌کند و شفقت نمی نماید. و زهره مرا به زمین می‌ریزد. | ۱۳ |
14 He breaketh me with breach upon breach; He rusheth upon me like a warrior.
| مرا زخم بر زخم، مجروح می‌سازد ومثل جبار، بر من حمله می‌آورد. | ۱۴ |
15 I have sewed sackcloth upon my skin, And thrust my horn into the dust.
| بر پوست خود پلاس دوخته‌ام، و شاخ خود را در خاک خوار نموده‌ام. | ۱۵ |
16 My face is red with weeping, And upon my eyelids is deathlike darkness.
| روی من از گریستن سرخ شده است، و بر مژگانم سایه موت است. | ۱۶ |
17 Yet is there no injustice in my bands. And my prayer hath been pure.
| اگر‌چه هیچ بی‌انصافی در دست من نیست، و دعای من پاک است. | ۱۷ |
18 O earth! cover not thou my blood, And let there be no hiding-place for my cry!
| ای زمین خون مرا مپوشان، واستغاثه مرا آرام نباشد. | ۱۸ |
19 Yet even now, behold, my witness is in heaven, And he who knoweth me is on high.
| اینک الان نیز شاهد من در آسمان است، و گواه من در اعلی علیین. | ۱۹ |
20 My friends have me in derision, But my eye poureth out tears unto God.
| دوستانم مرا استهزا می‌کنند، لیکن چشمانم نزد خدا اشک می‌ریزد. | ۲۰ |
21 O that one might contend for a man with God, As a man contendeth with his neighbor!
| و آیا برای انسان نزدخدا محاجه می‌کند، مثل بنی آدم که برای همسایه خود می‌نماید؟ | ۲۱ |
22 For when a few years shall have passed, I shall go the way whence I shall not return.
| زیرا سالهای اندک سپری می‌شود، پس به راهی که برنمی گردم، خواهم رفت. | ۲۲ |
