Job 15
1 Then answered Eliphaz the Temanite, and said:
A odpowiadając Elifas Temańczyk rzekł:
2 Should a wise man answer with arguments of wind, Or fill his bosom with the east wind?
Izali mądry ma na wiatr mówić? albo napełniać wschodnim wiatrem myśl swoję?
3 Should he argue with speech that helpeth him not, And with words which do not profit him?
Przytaczając słowa niepożyteczne, i mowy, z których nie masz pożytku?
4 Behold, thou makest the fear of God a vain thing, And discouragest prayer before him.
Zaiste ty psujesz bojaźń Bożą i znosisz modlitwy do Boga.
5 Yea, thy own mouth proclaimeth thy iniquity, Though thou choosest the tongue of the crafty.
Albowiem pokazują nieprawość twą usta twoje, chociażeś sobie obrał język chytrych,
6 Thy own mouth condemneth thee, and not I; Thy own lips testify against thee.
Potępiają cię usta twoje, a nie ja; a wargi twoje świadczą przeciwko tobie.
7 Art thou the first man that was born? Wast thou formed before the hills?
Czyś się najpierwszym człowiekiem urodził? czyś przed pagórkami utworzony?
8 Hast thou listened in the council of God, And drawn all wisdom to thyself?
Izażeś tajemnic Bożych słuchał, a nie masz mądrości jedno w tobie?
9 What dost thou know, that we know not also? What dost thou understand, that is a secret to us?
Cóż ty umiesz, czego my nie wiemy? albo cóż ty rozumiesz, czegobyśmy my nie rozumieli?
10 With us are the aged and hoary-headed; Much older than thy father.
I sędziwyć i starzec między nami jest starszy w latach niż ojciec twój.
11 Dost thou despise the consolations of God, And words so full of kindness to thee?
I lekceż sobie ważysz pociechy Boskie? i maszże jeszcze co tak skrytego w sobie?
12 Why hath thy passion taken possession of thee? And why this winking of thine eyes?
Czemuż cię tak uniosło serce twoje? Czemu mrugają oczy twoje?
13 For against God hast thou turned thy spirit, And uttered such words from thy mouth.
Że tak odpowiada Bogu duch twój, a wypuszczasz z ust twoich takowe mowy?
14 What is man, that he should be pure, And he that is born of woman, that he should be innocent?
Cóż jest człowiek, aby miał być czystym, albo żeby miał być sprawiedliwym, urodzony z niewiasty?
15 Behold, He putteth no trust in his ministering spirits, And the heavens are not pure in his sight;
Oto i w świętych jego niemasz doskonałości, i niebiosa nie są czyste w oczach jego.
16 Much less, abominable and polluted man, Who drinketh iniquity as water.
Daleko więcej obrzydły jest, i nieużyteczny człowiek, który pije nieprawość jako wodę.
17 Hear me, and I will show thee, And that which I have seen will I declare;
Okażęć, tylko mię słuchaj; a com widział, oznajmięć,
18 Which the wise men have told, And not kept concealed, as received from their fathers;
Co mędrzy powiedzieli, a nie zataili, co mieli od przodków swoich;
19 To whom alone the land was given, And among whom not a stranger wandered.
Którym samym dana była ziemia, a żaden obcy nie przeszedł przez nię.
20 “All his days the wicked man is in pain; Yea, all the years, that are laid up for the oppressor.
Po wszystkie dni swoje sam siebie niepobożny boleśnie trapi, a nie wiele lat zamierzono okrutnikowi.
21 A fearful sound is in his ears; In peace the destroyer cometh upon him.
Głos straszliwy brzmi w uszach jego, że czasu pokoju pustoszący przypadnie nań.
22 He hath no hope that he shall escape from darkness; He is set apart for the sword.
Nie wierzy, żeby się miał nawrócić z ciemności, obawiając się zewsząd miecza.
23 He wandereth about, seeking bread; He knoweth that a day of darkness is at hand.
Tuła się za chlebem, szukając gdzieby był; wie, że zgotowany jest dla niego dzień ciemności.
24 Distress and anguish fill him with dread; They prevail against him like a king ready for the battle.
Straszą go utrapienie i ucisk, i zmocnią się przeciwko niemu jako król gotowy do boju.
25 Because he stretched forth his hand against God, And bade defiance to the Almighty,
Bo wyciągną przeciw Bogu rękę swą, a przeciwko Wszechmocnemu zmocnił się.
26 And ran against him with outstretched neck, With the thick bosses of his bucklers;
Natrze nań na szyję jego z gęstemi i wyniosłemi tarczami swemi.
27 Because he covered his face with fatness, And gathered fat upon his loins,
Bo okrył twarz swą tłustością swoją, a fałdów mu się naczyniło na słabiźnie.
28 And dwelt in desolated cities, In houses which no man inhabiteth, That are ready to become heaps.
I mieszka w miastach popustoszonych, i w domach, w których nie mieszkano, które się miały obrócić w kupę rumu.
29 He shall not be rich; his substance shall not endure, And his possessions shall not be extended upon the earth.
Nie zbogaci się, i nie ostoi się majętność jego, ani się rozszerzy na ziemi doskonałość takowych.
30 He shall not escape from darkness, And the flame shall dry up his branches; Yea, by the breath of His mouth shall he be taken away.
Nie wynijdzie z ciemności; świeżą jego latorośl ususzy płomień, a zginie od ducha ust jego.
31 “Let not man trust in vanity! he will be deceived; For vanity shall be his recompense.
Nie wierzy, że w próżności jest, który błądzi; a że próżność będzie nagrodą jego.
32 He shall come to his end before his time, And his branch shall not be green.
Przed wypełnieniem dni swoich wycięty będzie, a różdżka jego nie zakwitnie.
33 He shall shake off his unripe fruit like the vine, And shed his blossoms like the olive-tree.
Jako winna macica utraci niedojrzałe grona swoje, a jako oliwa kwiat swój zrzuci.
34 The house of the unrighteous shall be famished, And fire shall consume the tents of bribery.
Albowiem zgromadzenie obłudnych spustoszone będzie, a ogień pożre przybytki pobudowane za dary.
35 They conceive mischief, and bring forth misery, And their breast deviseth deceit.”
Poczęli kłopot, a porodzili nieprawość; a żywot ich gotuje zdradę.
