Job 15
1 Then answered Eliphaz the Temanite, and said:
Elifaz van Teman nam het woord en sprak:
2 Should a wise man answer with arguments of wind, Or fill his bosom with the east wind?
Antwoordt een wijze met bluf, En blaast hij zich op met oostenwind;
3 Should he argue with speech that helpeth him not, And with words which do not profit him?
Verdedigt hij zich met beuzelpraat En met holle frasen?
4 Behold, thou makest the fear of God a vain thing, And discouragest prayer before him.
Gij breekt zowaar de godsvrucht af, En verstoort de overpeinzing voor het aanschijn van God.
5 Yea, thy own mouth proclaimeth thy iniquity, Though thou choosest the tongue of the crafty.
Daar uw schuldig geweten uw mond onderricht, En gij de taal van bedriegers kiest,
6 Thy own mouth condemneth thee, and not I; Thy own lips testify against thee.
Is het uw eigen mond, die u vonnist: niet ik, Zijn het uw eigen lippen, die tegen u getuigen.
7 Art thou the first man that was born? Wast thou formed before the hills?
Zijt gij als eerste der mensen geboren, Nog vóór de heuvelen ter wereld gebracht;
8 Hast thou listened in the council of God, And drawn all wisdom to thyself?
Luistert ge toe in de raad van God, En hebt ge beslag op de Wijsheid gelegd?
9 What dost thou know, that we know not also? What dost thou understand, that is a secret to us?
Wat weet gij, wat wij niet weten, Wat begrijpt gij, wat wij niet verstaan?
10 With us are the aged and hoary-headed; Much older than thy father.
Ook onder ons zijn bejaarden en grijsaards, Ouder van dagen nog dan uw vader!
11 Dost thou despise the consolations of God, And words so full of kindness to thee?
Zijn soms voor ú de vertroostingen Gods te gering, Het woord, met zachtheid tot u gesproken?
12 Why hath thy passion taken possession of thee? And why this winking of thine eyes?
Hoe sleept uw hartstocht u mee, En hoe rollen uw ogen:
13 For against God hast thou turned thy spirit, And uttered such words from thy mouth.
Dat ge uw wrevel tegen God durft keren, En zulke woorden aan uw mond laat ontglippen!
14 What is man, that he should be pure, And he that is born of woman, that he should be innocent?
Wat is een mens, dat hij rein zou zijn, Rechtschapen, die uit een vrouw is geboren?
15 Behold, He putteth no trust in his ministering spirits, And the heavens are not pure in his sight;
Zie, zelfs op zijn Heiligen kan Hij niet bouwen, En de hemel is niet rein in zijn oog;
16 Much less, abominable and polluted man, Who drinketh iniquity as water.
Hoeveel minder de mens, afschuwelijk, bedorven, Die de ongerechtigheid als water drinkt!
17 Hear me, and I will show thee, And that which I have seen will I declare;
Ik zal het u tonen, luister naar mij; Wat ik gezien heb, u gaan vertellen.
18 Which the wise men have told, And not kept concealed, as received from their fathers;
Het is hetzelfde, wat de wijzen verkonden, En wat hun vaderen hun niet hadden verborgen,
19 To whom alone the land was given, And among whom not a stranger wandered.
Aan wie alleen het land was geschonken, En bij wie nog geen vreemde was binnengedrongen
20 “All his days the wicked man is in pain; Yea, all the years, that are laid up for the oppressor.
De goddeloze verkeert heel zijn leven in angst, De tyran al de jaren, die voor hem zijn bedongen;
21 A fearful sound is in his ears; In peace the destroyer cometh upon him.
Schrikgeluiden treffen zijn oren, In volle vrede stormt de plunderaar op hem af.
22 He hath no hope that he shall escape from darkness; He is set apart for the sword.
Hij hoopt niet eens, aan de duisternis te ontsnappen, En is bestemd voor het zwaard;
23 He wandereth about, seeking bread; He knoweth that a day of darkness is at hand.
Hij wordt als een aas voor de gieren geworpen, En weet, dat sombere dagen hem wachten.
24 Distress and anguish fill him with dread; They prevail against him like a king ready for the battle.
Benauwdheid en angst grijpt hem aan, Als een koning ten aanval gereed:
25 Because he stretched forth his hand against God, And bade defiance to the Almighty,
Want hij heeft zijn hand tegen God opgeheven, Den Almachtige durven trotseren;
26 And ran against him with outstretched neck, With the thick bosses of his bucklers;
Is met trotse nek op Hem afgestormd, Met zijn zwaar beslagen rondas!
27 Because he covered his face with fatness, And gathered fat upon his loins,
Omdat hij zijn gelaat met vet heeft bedekt, En een vetlaag gelegd op zijn lenden:
28 And dwelt in desolated cities, In houses which no man inhabiteth, That are ready to become heaps.
Daarom vestigt hij zich in verwoeste steden, In onbewoonbare huizen, die tot puin zijn vervallen;
29 He shall not be rich; his substance shall not endure, And his possessions shall not be extended upon the earth.
Hij blijft niet rijk, En zijn vermogen houdt geen stand;
30 He shall not escape from darkness, And the flame shall dry up his branches; Yea, by the breath of His mouth shall he be taken away.
Zijn schaduw breidt zich niet uit op de grond, En hij ontsnapt de duisternis niet; Het vuur zal zijn loten verschroeien, De wind zijn bloesem verwaaien!
31 “Let not man trust in vanity! he will be deceived; For vanity shall be his recompense.
Laat hem niet op zijn gestalte vertrouwen, Hij komt bedrogen uit, ze is enkel schijn.
32 He shall come to his end before his time, And his branch shall not be green.
Zijn ranken verdorren vóór de tijd, En zijn twijgen groenen niet meer;
33 He shall shake off his unripe fruit like the vine, And shed his blossoms like the olive-tree.
Hij is als de wijnstok, die zijn druiven laat vallen, En als de olijf, die zijn bloesem verliest!
34 The house of the unrighteous shall be famished, And fire shall consume the tents of bribery.
Ja, de bent der goddelozen is onvruchtbaar, En het vuur verteert de tenten der omkoperij;
35 They conceive mischief, and bring forth misery, And their breast deviseth deceit.”
Ze gaan zwanger van ellende, en baren onheil, Hun schoot draagt ontgoocheling!
