Job 14
1 Man, that is born of woman, Is of few days, and full of trouble.
| «مرۆڤی لەدایکبوو لە ژن ڕۆژگاری کەمە و چەرمەسەری زۆرە. |
2 He cometh forth as a flower, and is cut down; He fleeth also as a shadow, and continueth not.
| وەک گوڵ دەپشکوێت و پاشان سیس دەبێت، وەک سێبەر دەڕوات و ناوەستێت. |
3 And dost thou fix thine eyes upon such a one? And dost thou bring me into judgment with thee?
| ئایا چاوت لەسەر کەسێکی وەکو ئەم دەبێت؟ ئێستاش ئەوت هێناوەتە بەردەم خۆت بۆ دادگایی؟ |
4 Who can produce a clean thing from an unclean? Not one.
| کێ دەتوانێت پاکێک لە گڵاوێک دەربهێنێت؟ بێگومان کەس! |
5 Seeing that his days are determined, And the number of his months, with thee, And that thou hast appointed him bounds which he cannot pass,
| جا ئەگەر ڕۆژانی هەرکەسێک دیاریکراو بێت و ژمارەی مانگەکانی لای تۆ بێت و کاتێکت بۆ دیاریکردبێت کە لێی تێنەپەڕێت، |
6 O turn thine eyes from him, and let him rest, That he may enjoy, as a hireling, his day!
| ئیتر لێیگەڕێ با پشوو بدات، هەتا وەک ڕەنجدەرێک دڵخۆش بێت بە تەواوبوونی ڕۆژەکەی. |
7 For there is hope for a tree, If it be cut down, that it will sprout again, And that its tender branches will not fail;
| «لانی کەم دار ئومێدی ئەوەی هەیە کە ئەگەر بڕایەوە چەکەرە بکاتەوە و دووبارە شین بێتەوە و لقوپۆپی تازە دەربکات. |
8 Though its root may have grown old in the earth, And though its trunk be dead upon the ground,
| ئەگەر ڕەگەکەی لەناو زەویدا کۆنیش بێت و بنەدارەکەی لەناو خۆڵدا بمرێت، |
9 Through the scent of water it will bud, And put forth boughs, like a young plant.
| هەر کاتێک بۆنی ئاو بکات چەکەرە دەکات و وەک ڕووەکێکی نوێ لق دەردەکات. |
10 But man dieth, and he is gone! Man expireth, and where is he?
| بەڵام پیاو دەمرێت و لەناودەچێت؛ مرۆڤ ڕۆح بەدەستەوە دەدات و بوونی نابێت. |
11 The waters fail from the lake; And the stream wasteth and drieth up;
| هەروەک ئاوەکان لەناو دەریاچە نامێنن و ڕووبار ئاوی تێدا نامێنێت و وشک دەبێت، |
12 So man lieth down, and riseth not; Till the heavens be no more, he shall not awake, Nor be roused from his sleep.
| هەروەها مرۆڤیش ڕادەکشێت و هەڵناستێتەوە، لە خەوەکەی خەبەری نابێتەوە و بەئاگا نایەت هەتا ئاسمان نامێنێت. |
13 O that thou wouldst hide me in the under-world! That thou wouldst conceal me till thy wrath be past! That thou wouldst appoint me a time, and then remember me! (Sheol h7585)
| «خۆزگە لەناو جیهانی مردووان لەچاو ونت دەکردم و دەتشاردمەوە هەتا تووڕەییەکەت دادەمرکایەوە! خۆزگە کاتێکت بۆ دیاری دەکردم و بەبیرت دەهاتمەوە! (Sheol h7585) |
14 If a man die, can he live again? All the days of my war-service would I wait, Till my change should come.
| ئەگەر پیاوێک بمرێت، ئایا زیندوو دەبێتەوە؟ هەموو ڕۆژانم تێکۆشانە، ئارام دەگرم هەتا دەرووم لێ دەکرێتەوە. |
15 Thou wilt call, and I will answer thee; Thou wilt have compassion upon the work of thy hands!
| بانگم دەکەیت من وەڵامت دەدەمەوە، تامەزرۆ دەبیت بۆ ئەو بوونەوەرەی کە دروستت کرد. |
16 But now thou numberest my steps; Thou watchest over my sins.
| بێگومان ئەو کاتە چاودێری هەنگاوەکانم دەکەیت، بەڵام تێبینی گوناهەکەم ناکەیت. |
17 My transgression is sealed up in a bag; Yea, thou addest unto my iniquity.
| یاخیبوونەکەم گرێی لێدراوە لەناو بوخچەیەک، تاوانەکەم دەشاریتەوە. |
18 As the mountain falling cometh to nought, And the rock is removed from its place;
| «هەروەک چۆن کە چیا بکەوێت پارچەپارچە دەبێت و تاشەبەرد لە جێی خۆی دەلەقێت، |
19 As the waters wear away the stones, And the floods wash away the dust of the earth, So thou destroyest the hope of man.
| ئاو بەرد دەسووێنێت و لافاو خۆڵی زەوی ڕادەماڵێت، بەو جۆرە تۆش هیوای مرۆڤ لەناودەبەیت. |
20 Thou prevailest against him continually, and he perisheth; Thou changest his countenance, and sendest him away.
| بۆ هەتاهەتایە بەسەریدا زاڵ دەبیت و کۆتایی پێ دێت، ڕووی دەگۆڕیت و دەریدەکەیت. |
21 His sons come to honor, but he knoweth it not; Or they are brought low, but he perceiveth it not.
| ئەگەر کوڕەکانی ڕێزیان لێ بگیرێت، پێی نازانێت، ئەگەر لە پلەوپایەشیان نزم بکرێتەوە، ئاگای لێ نییە. |
22 But his flesh shall have pain for itself alone; For itself alone shall his soul mourn.
| تەنها هەست بە ئازاری خۆی دەکات و داخ بۆ حاڵی خۆی دەخوات.» |
