Job 13
1 Lo! all this mine eye hath seen; Mine ear hath heard and understood it.
| «اینک چشم من همه این چیزها رادیده، و گوش من آنها را شنیده وفهمیده است. | ۱ |
2 What ye know, I know also; I am not inferior to you.
| چنانکه شما می‌دانید من هم می‌دانم. و من کمتر از شما نیستم. | ۲ |
3 But O that I might speak with the Almighty! O that I might reason with God!
| لیکن می‌خواهم با قادر مطلق سخن گویم. و آرزو دارم که با خدا محاجه نمایم. | ۳ |
4 For ye are forgers of lies; Physicians of no value, all of you!
| اما شما دروغها جعل می‌کنید، و جمیع شما طبیبان باطل هستید. | ۴ |
5 O that ye would altogether hold your peace! This, truly, would be wisdom in you.
| کاش که شما به کلی ساکت می‌شدید که این برای شما حکمت می‌بود. | ۵ |
6 Hear, I pray you, my arguments; Attend to the pleadings of my lips!
| پس حجت مرابشنوید. و دعوی لبهایم را گوش گیرید. | ۶ |
7 Will ye speak falsehood for God? Will ye utter deceit for him?
| آیابرای خدا به بی‌انصافی سخن خواهید راند؟ و به جهت او با فریب تکلم خواهید نمود؟ | ۷ |
8 Will ye be partial to his person? Will ye contend earnestly for God?
| آیا برای او طرف داری خواهید نمود؟ و به جهت خدادعوی خواهید کرد؟ | ۸ |
9 Will it be well for you, if he search you thoroughly? Can ye deceive him, as one may deceive a man?
| آیا نیکو است که او شما راتفتیش نماید؟ یا چنانکه انسان را مسخره می‌نمایند او را مسخره می‌سازید. | ۹ |
10 Surely he will rebuke you, If ye secretly have respect to persons.
| البته شما را توبیخ خواهد کرد. اگر در خفا طرف داری نمایید. | ۱۰ |
11 Doth not his majesty make you afraid, And his dread fall upon you?
| آیا جلال او شما را هراسان نخواهد ساخت؟ و هیبت او بر شما مستولی نخواهد شد؟ | ۱۱ |
12 Your maxims are words of dust; Your fortresses are fortresses of clay.
| ذکرهای شما، مثل های غبار است. وحصارهای شما، حصارهای گل است. | ۱۲ |
13 Hold your peace, and let me speak: And then come upon me what will!
| «از من ساکت شوید و من سخن خواهم گفت. و هرچه خواهد، بر من واقع شود. | ۱۳ |
14 Why do I take my flesh in my teeth, And put my life in my hand?
| چراگوشت خود را با دندانم بگیرم و جان خود را دردستم بنهم؟ | ۱۴ |
15 Lo! he slayeth me, and I have no hope! Yet will I justify my ways before him.
| اگرچه مرا بکشد، برای او انتظارخواهم کشید. لیکن راه خود را به حضور او ثابت خواهم ساخت. | ۱۵ |
16 This also shall be my deliverance; For no unrighteous man will come before him.
| این نیز برای من نجات خواهدشد. زیرا ریاکار به حضور او حاضر نمی شود. | ۱۶ |
17 Hear attentively my words, And give ear to my declaration!
| بشنوید! سخنان مرا بشنوید. و دعوی من به گوشهای شما برسد. | ۱۷ |
18 Behold, I have now set in order my cause; I know that I am innocent.
| اینک الان دعوی خود رامرتب ساختم. و می‌دانم که عادل شمرده خواهم شد. | ۱۸ |
19 Who is he that can contend with me? For then would I hold my peace, and die!
| کیست که بامن مخاصمه کند؟ پس خاموش شده جان را تسلیم خواهم کرد. | ۱۹ |
20 Only do not unto me two things, Then will I not hide myself from thy presence;
| فقطدو چیز به من مکن. آنگاه خود را از حضور توپنهان نخواهم ساخت. | ۲۰ |
21 Let not thy hand be heavy upon me, And let not thy terrors make me afraid:
| دست خود را از من دورکن. و هیبت تو مرا هراسان نسازد. | ۲۱ |
22 Then call upon me, and I will answer; Or I will speak, and answer thou me.
| آنگاه بخوان و من جواب خواهم داد، یا اینکه من بگویم و مراجواب بده. | ۲۲ |
23 How many are my iniquities and sins? Make me to know my faults and transgressions.
| خطایا و گناهانم چقدر است؟ تقصیر و گناه مرا به من بشناسان. | ۲۳ |
24 Wherefore dost thou hide thy face, And account me as thine enemy?
| چرا روی خود را از من می‌پوشانی؟ و مرا دشمن خودمی شماری؟ | ۲۴ |
25 Wilt thou put in fear the driven leaf? Wilt thou pursue the dry stubble?
| آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌گریزانی؟ و کاه خشک را تعاقب می‌کنی؟ | ۲۵ |
26 For thou writest bitter things against me, And makest me inherit the sins of my youth.
| زیرا که چیزهای تلخ را به ضد من می‌نویسی، و گناهان جوانی‌ام را نصیب من می‌سازی. | ۲۶ |
27 Yea, thou puttest my feet in the stocks, And waterest all my paths; Thou hemmest in the soles of my feet.
| و پایهای مرا در کنده می‌گذاری، وجمیع راههایم را نشان می‌کنی و گرد کف پاهایم خط می‌کشی؛ | ۲۷ |
28 And I, like an abandoned thing, shall waste away; Like a garment which is moth-eaten.
| و حال آنکه مثل چیز گندیده فاسد، و مثل جامه بید خورده هستم. | ۲۸ |
