Hebrews 4
1 Let us then fear, since a promise is still left us of entering into his rest, lest any one of you should appear to fail of obtaining it.
อปรํ ตทฺวิศฺรามปฺราปฺเต: ปฺรติชฺญา ยทิ ติษฺฐติ ตรฺหฺยสฺมากํ กศฺจิตฺ เจตฺ ตสฺยา: ผเลน วญฺจิโต ภเวตฺ วยมฺ เอตสฺมาทฺ พิภีม: ฯ
2 For to us were glad tidings addressed, as well as to them; but the word which was heard did not profit them, not being mixed with faith in those who heard it.
ยโต 'สฺมากํ สมีเป ยทฺวตฺ ตทฺวตฺ เตษำ สมีเป'ปิ สุสํวาท: ปฺรจาริโต 'ภวตฺ กินฺตุ ไต: ศฺรุตํ วากฺยํ ตานฺ ปฺรติ นิษฺผลมฺ อภวตฺ, ยตเสฺต โศฺรตาโร วิศฺวาเสน สารฺทฺธํ ตนฺนามิศฺรยนฺฯ
3 For we who believed enter into the rest, as he hath said: “So I swore in my wrath, they shall not enter into my rest;” although the works were finished from the foundation of the world.
ตทฺ วิศฺรามสฺถานํ วิศฺวาสิภิรสฺมาภิ: ปฺรวิศฺยเต ยตเสฺตโนกฺตํ, "อหํ โกปาตฺ ศปถํ กฺฤตวานฺ อิมํ, ปฺรเวกฺษฺยเต ชไนเรไต รฺน วิศฺรามสฺถลํ มมฯ " กินฺตุ ตสฺย กรฺมฺมาณิ ชคต: สฺฤษฺฏิกาลาตฺ สมาปฺตานิ สนฺติฯ
4 For he hath spoken in a certain place of the seventh day thus: “And God rested on the seventh day from all his works;”
ยต: กสฺมึศฺจิตฺ สฺถาเน สปฺตมํ ทินมธิ เตเนทมฺ อุกฺตํ, ยถา, "อีศฺวร: สปฺตเม ทิเน สฺวกฺฤเตภฺย: สรฺวฺวกรฺมฺมโภฺย วิศศฺรามฯ "
5 and in this place again: “They shall not enter into my rest.”
กินฺเตฺวตสฺมินฺ สฺถาเน ปุนเสฺตโนจฺยเต, ยถา, "ปฺรเวกฺษฺยเต ชไนเรไต รฺน วิศฺรามสฺถลํ มมฯ "
6 Since then it still remaineth for some to enter into it, and they to whom the glad tidings of it were first brought did not enter in because of disobedience,
ผลตสฺตตฺ สฺถานํ ไกศฺจิตฺ ปฺรเวษฺฏวฺยํ กินฺตุ เย ปุรา สุสํวาทํ ศฺรุตวนฺตไสฺตรวิศฺวาสาตฺ ตนฺน ปฺรวิษฺฏมฺ,
7 he again appointeth a certain day, “To-day”—saying in David so long a time after, as hath before been said—”To-day, if ye hear his voice, harden not your hearts.”
อิติ เหโต: ส ปุนรทฺยนามกํ ทินํ นิรูปฺย ทีรฺฆกาเล คเต'ปิ ปูรฺโวฺวกฺตำ วาจํ ทายูทา กถยติ, ยถา, "อทฺย ยูยํ กถำ ตสฺย ยทิ สํโศฺรตุมิจฺฉถ, ตรฺหิ มา กุรุเตทานีํ กฐินานิ มนำสิ ว: ฯ "
8 For if Joshua had given them rest, he would not after this be speaking of another day.
อปรํ ยิโหศูโย ยทิ ตานฺ วฺยศฺรามยิษฺยตฺ ตรฺหิ ตต: ปรมฺ อปรสฺย ทินสฺย วาคฺ อีศฺวเรณ นากถยิษฺยตฯ
9 There remaineth therefore a sabbath-rest to the people of God.
อต อีศฺวรสฺย ปฺรชาภิ: กรฺตฺตวฺย เอโก วิศฺรามสฺติษฺฐติฯ
10 For he that hath entered into his rest, hath himself rested from his works, as God did from his own.
อปรมฺ อีศฺวโร ยทฺวตฺ สฺวกฺฤตกรฺมฺมโภฺย วิศศฺราม ตทฺวตฺ ตสฺย วิศฺรามสฺถานํ ปฺรวิษฺโฏ ชโน'ปิ สฺวกฺฤตกรฺมฺมโภฺย วิศฺรามฺยติฯ
11 Let us then strive to enter into that rest, that no one may fall, as a like example of disobedience.
อโต วยํ ตทฺ วิศฺรามสฺถานํ ปฺรเวษฺฏุํ ยตามไห, ตทวิศฺวาโสทาหรเณน โก'ปิ น ปตตุฯ
12 For the word of God is living, and powerful, and sharper than any two-edged sword, piercing even to the dividing asunder of soul and spirit, both the joints and marrow, and is a discerner of the thoughts and intents of the heart;
อีศฺวรสฺย วาโท'มร: ปฺรภาววิศิษฺฏศฺจ สรฺวฺวสฺมาทฺ ทฺวิธารขงฺคาทปิ ตีกฺษฺณ: , อปรํ ปฺราณาตฺมโน รฺคฺรนฺถิมชฺชโยศฺจ ปริเภทาย วิจฺเฉทการี มนสศฺจ สงฺกลฺปานามฺ อภิเปฺรตานาญฺจ วิจารก: ฯ
13 and there is no creature that is not manifest in his sight; but all things are naked and laid open to the eyes of him with whom we have to do.
อปรํ ยสฺย สมีเป สฺวียา สฺวียา กถาสฺมาภิ: กถยิตวฺยา ตสฺยาโคจร: โก'ปิ ปฺราณี นาสฺติ ตสฺย ทฺฤษฺเฏา สรฺวฺวเมวานาวฺฤตํ ปฺรกาศิตญฺจาเสฺตฯ
14 Since, then, we have a great high-priest, who hath passed through the heavens, Jesus the Son of God, let us hold fast our profession.
อปรํ ย อุจฺจตมํ สฺวรฺคํ ปฺรวิษฺฏ เอตาทฺฤศ เอโก วฺยกฺติรรฺถต อีศฺวรสฺย ปุโตฺร ยีศุรสฺมากํ มหายาชโก'สฺติ, อโต เหโต รฺวยํ ธรฺมฺมปฺรติชฺญำ ทฺฤฒมฺ อาลมฺพามไหฯ
15 For we have not a high-priest who cannot be touched with the feeling of our infirmities, but one who hath in all points been tempted as we are, without sin.
อสฺมากํ โย มหายาชโก 'สฺติ โส'สฺมากํ ทุ: ไข รฺทุ: ขิโต ภวิตุมฺ อศกฺโต นหิ กินฺตุ ปาปํ วินา สรฺวฺววิษเย วยมิว ปรีกฺษิต: ฯ
16 Let us therefore come boldly to the throne of grace, that we may obtain mercy, and find grace to help in time of need.
อเตอว กฺฤปำ คฺรหีตุํ ปฺรโยชนีโยปการารฺถมฺ อนุคฺรหํ ปฺราปฺตุญฺจ วยมฺ อุตฺสาเหนานุคฺรหสึหาสนสฺย สมีปํ ยาม: ฯ
