Ephesians 5
1 Be therefore imitators of God, as beloved children;
Шуңа Худаниң сөйүмлүк пәрзәнтлиридин болуп, Уни үлгә қилиңлар; һәмдә Мәсиһ бизни сөйүп, Өзини биз үчүн Худаға хушпурақ сүпитидә һәдийә-қурбанлиқ болушқа атап пида қилғандәк силәрму муһәббәт ичидә меңиңлар.
2 and walk in love, as Christ also loved you, and gave himself for you an offering and a sacrifice to God, of a sweet odor.
3 But fornication, and all uncleanness, or covetousness, let it not even be named among you, as becometh saints,
Амма муқәддәс бәндиләргә лайиқ һалда, бузуқлуқ, һәр қандақ паскинилиқ яки нәпсанийәтчилик араңларда һәтта тилғиму елинмисун;
4 neither obscenity, nor foolish talking, nor indecent jesting, which are not becoming; but rather giving of thanks.
Шундақла ипласлиқ, әхмиқанә параңлар яки чакина чақчақларму тилиңларға елинмисун — буларму мувапиқ әмәстур — бәлки ағзиңлардин тәшәккүрләр чиқсун.
5 For of this ye are sure, since ye know that no whore-monger, nor unclean person, nor covetous man, who is an idolater, hath an inheritance in the kingdom of Christ and God.
Чүнки шуниңдин хәвәрдарсиләрки, һәр қандақ бузуқлуқ қилғучи, напак болғучи яки нәпсанийәтчи киши (бундақ киши әмәлийәттә бир бутпәрәскә баравәр) Мәсиһ вә Худаниң падишалиғиға мирасхор болалмайду.
6 Let no one deceive you with vain words; for because of these things the wrath of God cometh upon the sons of disobedience.
Һеч кимгә өзүңларни қуруқ гәпләр билән алдатмаңлар; чүнки бу ишлар түпәйлидин Худаниң ғәзиви итаәтсизликтин болған пәрзәнтләрниң бешиға чүшиду.
7 Be not therefore partakers with them.
Шуңа уларға мошу ишларда шерик болмаңлар;
8 For ye were once darkness, but now ye are light in the Lord. Walk as children of light,
чүнки силәр әсли қараңғулуқ едиңлар, лекин һазир Рәбдә йоруқлуқсиләр; йоруқлуқниң пәрзәнтлиригә лайиқ меңиңлар
9 —for the fruit of the light is in all goodness, and righteousness, and truth, —
(чүнки йоруқлуқниң мевиси толуқ меһриванлиқ, һәққанийлиқ вә һәқиқәттин тәркиб тапқандур),
10 proving what is acceptable to the Lord;
немә ишларниң Рәбни хурсән қилидиғанлиғини үгинип испатлаңлар.
11 and have no fellowship with the unfruitful works of darkness, but rather even reprove them.
Қараңғулуқтики мевисиз ишлар билән четилип қалмаңлар; әксичә, уларни ечип әйипләңлар;
12 For the things done in secret by them it is a shame even to speak of.
чүнки уларниң йошурунчә ишлигәнлирини һәтта тилға елишму номус иштур.
13 But all things, when reproved, are made manifest by the light; for whatever maketh manifest is light.
Амма йоруқлуқ билән әйипләп ашкариланған һәр қандақ нәрсә очуқ көрүниду; йоруқлуқ ашкарилиған һәммә нәрсә йоруқлуққа айлиниду.
14 Wherefore he saith, “Awake, thou that sleepest, and arise from the dead, and Christ will give thee light.”
Шуниң үчүн У мундақ дәйду: — «Ойған, әй уйқичи! Тирил өлүкләр арисидин! Вә Мәсиһ сени парлап йоритиду».
15 See then that ye walk circumspectly; not as unwise men, but as wise;
Шуниң үчүн силәрниң меңиватқан йолуңларға еһтият билән диққәт қилиңлар; йолуңлар наданларниңкидәк әмәс, даналарниңкидәк болсун;
16 buying up for yourselves opportunities, because the days are evil.
вақит-пурсәтни ғәниймәт билип тутувелиңлар; чүнки мошу дәвир рәзилдур.
17 Wherefore be not unwise, but understanding what the will of the Lord is.
Бу сәвәптин надан болмаңлар, бәлки Рәбниң ирадисиниң немә екәнлигини чүшәнгүчи болуңлар;
18 And be not drunk with wine, in which is dissoluteness, but be filled with the Spirit,
Һарақ-шарап ичип мәс болмаңлар; шундақ қилиқ адәмни шаллақлаштуриду; буниң орниға Роһқа толдурулғучи болуңлар,
19 speaking to one another in psalms, and hymns, and spiritual songs, singing and making melody in your heart to the Lord;
бир-бириңларға зәбур-нәғмиләр, мәдһийә күйлири вә роһий нахшилар ейтишип, қәлбиңларда нахша-нәғмиләр яңритип Рәбни мәдһийиләңлар;
20 giving thanks always for all things to God, the Father, in the name of our Lord Jesus Christ,
һәрдайим һәммә ишлар үчүн Рәб Әйса Мәсиһниң намида Худа һәм Ата Болғучиға тәшәккүр-рәхмәт ейтиңлар,
21 submitting yourselves one to another in the fear of Christ.
Мәсиһтин әйминип, бир-бириңларға бойсунуңлар.
22 Wives, submit yourselves to your own husbands, as to the Lord;
Силәр аяллар, Рәбкә бойсунғандәк өз әрлириңләргә бойсунуңлар;
23 for the husband is the head of the wife, even as Christ is the head of the church, —he, who is the Saviour of the body.
чүнки Мәсиһ җамаәтниң беши болғандәк, әр аялниң бешидур; Мәсиһ йәнә тәнгә қутқузғучидур.
24 But as the church is subject to Christ, so let wives be to their husbands in everything.
Әндиликтә җамаәт Мәсиһкә бойсуғандәк, аяллар әрлиригә һәммә ишта бойсунсун.
25 Husbands, love your wives, as Christ also loved the church, and gave himself up for it,
Әрләр аяллириңларни сөйүңләр, худди Мәсиһниңму җамаәтни сөйүп, униң үчүн Өзини пида қилғинидәк сөйүңлар;
26 that he might sanctify it, having cleansed it by the bath of the water in the word;
[Мәсиһниң җамаәт үчүн] шундақ қилиши җамаәтни муқәддәс қилип, «дасниң сүйи» болған сөз-калам билән жуюп пакландуруш үчүндур,
27 that he himself might present to himself the church, glorious, having no spot or wrinkle, or any such thing, but that it should be holy and without blemish.
шуниңдәк җамаәтни шәрәплик һалда Өзигә һазир қилип, уни һеч дағ, қоруқ яки буларға охшаш һәр қандақ нәрсиләрдин халий қилип, толуқ муқәддәс вә әйипсиз қилиштин ибарәттур.
28 In like manner husbands ought to love their own wives as their own bodies. He that loveth his own wife loveth himself;
Шуниңға охшаш, әрләр өз аяллирини өз тенини сөйгәндәк сөйүши керәктур; өз аялини сөйгән киши өзини сөйгән билән баравәр.
29 for no one ever yet hated his own flesh, but nourisheth and cherisheth it, even as Christ doth the church;
Чүнки һеч ким әсла өзиниң етидин нәпрәтләнгән әмәс, әксичә уни озуқландуриду һәм асрайду; бу худди Мәсиһниң җамаәтни [озуқландуридиғиниға һәм уни асрайдиғиниға] охшайду.
30 for we are members of his body, of his flesh, and of his bones.
Чүнки биз Униң тениниң әзалиридурмиз: —
31 “For this cause shall a man leave father and mother, and shall cleave to his wife, and they two shall be one flesh.”
«Шу сәвәптин әр ата-анисиниң йенидин айрлип, өз аялиға бағлиниду; иккиси бир тән болиду».
32 This mystery is a great one; but I am speaking of Christ and of the church.
Бу сир интайин чоңқурдур; амма мән һазир Мәсиһ вә җамаәт тоғрилиқ сөзләватимән.
33 However, do ye also severally love each one his own wife as himself; and let the wife see that she reverence her husband.
Амма силәрму һәр бириңлар өз аялиңларни өзүңларни сөйгәндәк сөйүңлар; аял болса, еридин әйминип, уни һөрмәтлисун.
