Acts 4
1 And while they were speaking to the people, the priests and the captain of the temple and the Sadducees came upon them,
យស្មិន៑ សមយេ បិតរយោហនៅ លោកាន៑ ឧបទិឝតស្តស្មិន៑ សមយេ យាជកា មន្ទិរស្យ សេនាបតយះ សិទូកីគណឝ្ច
2 being indignant that they taught the people, and proclaimed in Jesus the resurrection from the dead.
តយោរ៑ ឧបទេឝករណេ ខ្រីឞ្ដស្យោត្ថានម៑ ឧបលក្ឞ្យ សវ៌្វេឞាំ ម្ឫតានាម៑ ឧត្ថានប្រស្តាវេ ច វ្យគ្រាះ សន្តស្តាវុបាគមន៑។
3 And they laid hands upon them, and put them in prison until the next day; for it was now evening.
តៅ ធ្ឫត្វា ទិនាវសានការណាត៑ បរទិនបយ៌្យនន្តំ រុទ្ធ្វា ស្ថាបិតវន្តះ។
4 Many however of those who heard the word believed; and the number of the men became five thousand.
តថាបិ យេ លោកាស្តយោរុបទេឝម៑ អឝ្ឫណ្វន៑ តេឞាំ ប្រាយេណ បញ្ចសហស្រាណិ ជនា វ្យឝ្វសន៑។
5 And it came to pass on the next day, that their rulers and elders and scribes,
បរេៜហនិ អធិបតយះ ប្រាចីនា អធ្យាបកាឝ្ច ហានននាមា មហាយាជកះ
6 and Annas the high-priest, and Caiaphas, and John, and Alexander, and as many as were of the kindred of the high-priest, were gathered together at Jerusalem.
កិយផា យោហន៑ សិកន្ទរ ឥត្យាទយោ មហាយាជកស្យ ជ្ញាតយះ សវ៌្វេ យិរូឝាលម្នគរេ មិលិតាះ។
7 And when they had set them in the midst, they asked, By what power, or by what name, did ye do this?
អនន្តរំ ប្រេរិតៅ មធ្យេ ស្ថាបយិត្វាប្ឫច្ឆន៑ យុវាំ កយា ឝក្តយា វា កេន នាម្នា កម៌្មាណ្យេតានិ កុរុថះ?
8 Then Peter, filled with the Holy Spirit, said to them, Rulers of the people, and elders of Israel!
តទា បិតរះ បវិត្រេណាត្មនា បរិបូណ៌ះ សន៑ ប្រត្យវាទីត៑, ហេ លោកានាម៑ អធិបតិគណ ហេ ឥស្រាយេលីយប្រាចីនាះ,
9 If we are this day examined in respect to a good deed done to a cripple, by what means he hath been restored,
ឯតស្យ ទុព៌្ពលមានុឞស្យ ហិតំ យត៑ កម៌្មាក្រិយត, អត៌្ហាត៑, ស យេន ប្រការេណ ស្វស្ថោភវត៑ តច្ចេទ៑ អទ្យាវាំ ប្ឫច្ឆថ,
10 be it known to you all, and to all the people of Israel, that by the name of Jesus Christ the Nazarene, whom ye crucified, whom God raised from the dead, —by him doth this man stand here before you sound.
តហ៌ិ សវ៌្វ ឥស្រាយេលីយលោកា យូយំ ជានីត នាសរតីយោ យោ យីឝុខ្រីឞ្ដះ ក្រុឝេ យុឞ្មាភិរវិធ្យត យឝ្ចេឝ្វរេណ ឝ្មឝានាទ៑ ឧត្ថាបិតះ, តស្យ នាម្នា ជនោយំ ស្វស្ថះ សន៑ យុឞ្មាកំ សម្មុខេ ប្រោត្តិឞ្ឋតិ។
11 This is the stone which was set at nought by you the builders, which is become a cornerstone.
និចេត្ឫភិ រ្យុឞ្មាភិរយំ យះ ប្រស្តរោៜវជ្ញាតោៜភវត៑ ស ប្រធានកោណស្យ ប្រស្តរោៜភវត៑។
12 And there is salvation in no other; for there is not another name under heaven, that hath been given among men, by which we must be saved.
តទ្ភិន្នាទបរាត៑ កស្មាទបិ បរិត្រាណំ ភវិតុំ ន ឝក្នោតិ, យេន ត្រាណំ ប្រាប្យេត ភូមណ្ឌលស្យលោកានាំ មធ្យេ តាទ្ឫឝំ កិមបិ នាម នាស្តិ។
13 And when they beheld the boldness of Peter and John, and perceived that they were unlearned and common men, they wondered; and they recognized them as having been with Jesus.
តទា បិតរយោហនោរេតាទ្ឫឝីម៑ អក្ឞេភតាំ ទ្ឫឞ្ដ្វា តាវវិទ្វាំសៅ នីចលោកាវិតិ ពុទ្ធ្វា អាឝ្ចយ៌្យម៑ អមន្យន្ត តៅ ច យីឝោះ សង្គិនៅ ជាតាវិតិ ជ្ញាតុម៑ អឝក្នុវន៑។
14 And seeing the man that had been cured standing with them, they could say nothing in reply.
កិន្តុ តាភ្យាំ សាទ៌្ធំ តំ ស្វស្ថមានុឞំ តិឞ្ឋន្តំ ទ្ឫឞ្ដ្វា តេ កាមប្យបរាម៑ អាបត្តិំ កត៌្តំ នាឝក្នុន៑។
15 But when they had commanded them to go aside out of the council, they conferred among themselves,
តទា តេ សភាតះ ស្ថានាន្តរំ គន្តុំ តាន៑ អាជ្ញាប្យ ស្វយំ បរស្បរម៑ ឥតិ មន្ត្រណាមកុវ៌្វន្
16 saying, What shall we do to these men? for that indeed a remarkable sign hath been wrought by them is manifest to all that dwell in Jerusalem; and we cannot deny it.
តៅ មានវៅ ប្រតិ កិំ កត៌្តវ្យំ? តាវេកំ ប្រសិទ្ធម៑ អាឝ្ចយ៌្យំ កម៌្ម ក្ឫតវន្តៅ តទ៑ យិរូឝាលម្និវាសិនាំ សវ៌្វេឞាំ លោកានាំ សមីបេ ប្រាកាឝត តច្ច វយមបហ្នោតុំ ន ឝក្នុមះ។
17 But that it spread no further among the people, let us strictly forbid them with threats to speak any longer in this name to any one.
កិន្តុ លោកានាំ មធ្យម៑ ឯតទ៑ យថា ន វ្យាប្នោតិ តទត៌្ហំ តៅ ភយំ ប្រទឝ៌្យ តេន នាម្នា កមបិ មនុឞ្យំ នោបទិឝតម៑ ឥតិ ទ្ឫឍំ និឞេធាមះ។
18 And they called them, and commanded them not to speak at all, nor teach, in the name of Jesus.
តតស្តេ ប្រេរិតាវាហូយ ឯតទាជ្ញាបយន៑ ឥតះ បរំ យីឝោ រ្នាម្នា កទាបិ កាមបិ កថាំ មា កថយតំ កិមបិ នោបទិឝញ្ច។
19 But Peter and John answered and said to them, Whether it is right in the sight of God to hearken to you rather than to God, judge ye.
តតះ បិតរយោហនៅ ប្រត្យវទតាម៑ ឦឝ្វរស្យាជ្ញាគ្រហណំ វា យុឞ្មាកម៑ អាជ្ញាគ្រហណម៑ ឯតយោ រ្មធ្យេ ឦឝ្វរស្យ គោចរេ កិំ វិហិតំ? យូយំ តស្យ វិវេចនាំ កុរុត។
20 For we cannot but speak the things which we saw and heard.
វយំ យទ៑ អបឝ្យាម យទឝ្ឫណុម ច តន្ន ប្រចារយិឞ្យាម ឯតត៑ កទាបិ ភវិតុំ ន ឝក្នោតិ។
21 So, having further threatened them, they let them go, finding no way to punish them, on account of the people; because all were glorifying God for that which had been done.
យទឃដត តទ៑ ទ្ឫឞ្ដា សវ៌្វេ លោកា ឦឝ្វរស្យ គុណាន៑ អន្វវទន៑ តស្មាត៑ លោកភយាត៑ តៅ ទណ្ឌយិតុំ កមប្យុបាយំ ន ប្រាប្យ តេ បុនរបិ តជ៌យិត្វា តាវត្យជន៑។
22 For the man was above forty years old, on whom this sign of the healing had been wrought.
យស្យ មានុឞស្យៃតត៑ ស្វាស្ថ្យករណម៑ អាឝ្ចយ៌្យំ កម៌្មាក្រិយត តស្យ វយឝ្ចត្វារិំឝទ្វត្សរា វ្យតីតាះ។
23 And being released they went to their own company, and reported all that the chief priests and elders had said to them.
តតះ បរំ តៅ វិស្ឫឞ្ដៅ សន្តៅ ស្វសង្គិនាំ សន្និធិំ គត្វា ប្រធានយាជកៃះ ប្រាចីនលោកៃឝ្ច ប្រោក្តាះ សវ៌្វាះ កថា ជ្ញាបិតវន្តៅ។
24 And on hearing it, they lifted up their voice to God with one accord, and said, Lord, thou art he that made heaven and earth and sea, and all things that are in them;
តច្ឆ្រុត្វា សវ៌្វ ឯកចិត្តីភូយ ឦឝ្វរមុទ្ទិឝ្យ ប្រោច្ចៃរេតត៑ ប្រាត៌្ហយន្ត, ហេ ប្រភោ គគណប្ឫថិវីបយោធីនាំ តេឞុ ច យទ្យទ៑ អាស្តេ តេឞាំ ស្រឞ្ដេឝ្វរស្ត្វំ។
25 who by the mouth of thy servant David said, “Why did the heathen rage, and the peoples meditate vain things?
ត្វំ និជសេវកេន ទាយូទា វាក្យមិទម៑ ឧវចិថ, មនុឞ្យា អន្យទេឝីយាះ កុវ៌្វន្តិ កលហំ កុតះ។ លោកាះ សវ៌្វេ កិមត៌្ហំ វា ចិន្តាំ កុវ៌្វន្តិ និឞ្ផលាំ។
26 The kings of the earth came up, and the rulers assembled together, against the Lord, and against his Anointed.”
បរមេឝស្យ តេនៃវាភិឞិក្តស្យ ជនស្យ ច។ វិរុទ្ធមភិតិឞ្ឋន្តិ ប្ឫថិវ្យាះ បតយះ កុតះ៕
27 For in truth against thy holy servant Jesus, whom thou didst anoint, did both Herod and Pontius Pilate, with the gentiles, and the peoples of Israel, assemble in this city,
ផលតស្តវ ហស្តេន មន្ត្រណយា ច បូវ៌្វ យទ្យត៑ ស្ថិរីក្ឫតំ តទ៑ យថា សិទ្ធំ ភវតិ តទត៌្ហំ ត្វំ យម៑ អថិឞិក្តវាន៑ ស ឯវ បវិត្រោ យីឝុស្តស្យ ប្រាតិកូល្យេន ហេរោទ៑ បន្តីយបីលាតោ
28 to do whatever thy hand and thy will before determined to be done.
ៜន្យទេឝីយលោកា ឥស្រាយេល្លោកាឝ្ច សវ៌្វ ឯតេ សភាយាម៑ អតិឞ្ឋន៑។
29 And now, Lord, look upon their threatenings, and grant to thy servants that with all boldness they may speak thy word,
ហេ បរមេឝ្វរ អធុនា តេឞាំ តជ៌នំ គជ៌នញ្ច ឝ្ឫណុ;
30 while thou stretchest forth thy hand to heal, and signs and wonders are wrought through the name of thy holy servant Jesus.
តថា ស្វាស្ថ្យករណកម៌្មណា តវ ពាហុពលប្រកាឝបូវ៌្វកំ តវ សេវកាន៑ និព៌្ហយេន តវ វាក្យំ ប្រចារយិតុំ តវ បវិត្របុត្រស្យ យីឝោ រ្នាម្នា អាឝ្ចយ៌្យាណ្យសម្ភវានិ ច កម៌្មាណិ កត៌្តុញ្ចាជ្ញាបយ។
31 And when they had prayed, the place was shaken where they were assembled; and they were all filled with the Holy Spirit, and they spoke the word of God with boldness.
ឥត្ថំ ប្រាត៌្ហនយា យត្រ ស្ថានេ តេ សភាយាម៑ អាសន៑ តត៑ ស្ថានំ ប្រាកម្បត; តតះ សវ៌្វេ បវិត្រេណាត្មនា បរិបូណ៌ាះ សន្ត ឦឝ្វរស្យ កថាម៑ អក្ឞោភេណ ប្រាចារយន៑។
32 And the multitude of those who believed were of one heart, and of one soul; and not one of them said that aught of the things which he possessed was his own; but they had all things common.
អបរញ្ច ប្រត្យយការិលោកសមូហា ឯកមនស ឯកចិត្តីភូយ ស្ថិតាះ។ តេឞាំ កេបិ និជសម្បត្តិំ ស្វីយាំ នាជានន៑ កិន្តុ តេឞាំ សវ៌្វាះ សម្បត្ត្យះ សាធារណ្យេន ស្ថិតាះ។
33 And with great power did the apostles give their testimony to the resurrection of the Lord Jesus; and great grace was upon them all.
អន្យច្ច ប្រេរិតា មហាឝក្តិប្រកាឝបូវ៌្វកំ ប្រភោ រ្យីឝោរុត្ថានេ សាក្ឞ្យម៑ អទទុះ, តេឞុ សវ៌្វេឞុ មហានុគ្រហោៜភវច្ច។
34 For there was no one among them that was in want; for as many as were possessors of lands or houses sold them, and brought the prices of the things that were sold,
តេឞាំ មធ្យេ កស្យាបិ ទ្រវ្យន្យូនតា នាភវទ៑ យតស្តេឞាំ គ្ឫហភូម្យាទ្យា យាះ សម្បត្តយ អាសន៑ តា វិក្រីយ
35 and laid them at the feet of the apostles; and distribution was made to every one, according as he had need.
តន្មូល្យមានីយ ប្រេរិតានាំ ចរណេឞុ តៃះ ស្ថាបិតំ; តតះ ប្រត្យេកឝះ ប្រយោជនានុសារេណ ទត្តមភវត៑។
36 And Joseph, who by the apostles was surnamed Barnabas, (which is, when interpreted, Son of consolation, ) a Levite, born in Cyprus,
វិឝេឞតះ កុប្រោបទ្វីបីយោ យោសិនាមកោ លេវិវំឝជាត ឯកោ ជនោ ភូម្យធិការី, យំ ប្រេរិតា ពណ៌ព្ពា អត៌្ហាត៑ សាន្ត្វនាទាយក ឥត្យុក្ត្វា សមាហូយន៑,
37 having land, sold it, and brought the money, and laid it at the feet of the apostles.
ស ជនោ និជភូមិំ វិក្រីយ តន្មូល្យមានីយ ប្រេរិតានាំ ចរណេឞុ ស្ថាបិតវាន៑។
