Acts 26
1 And Agrippa said to Paul, Thou art permitted to speak for thyself. Then Paul stretched forth his hand and made his defence:
| اغریپاس به پولس گفت: «مرخصی که کیفیت خود را بگویی.» | ۱ |
2 I think myself happy, king Agrippa, that I am to make my defence this day before thee concerning all things of which I am accused by the Jews;
| که «ای اغریپاس پادشاه، سعادت خود را در این می‌دانم که امروز درحضور تو حجت بیاورم، درباره همه شکایتهایی که یهود از من می‌دارند. | ۲ |
3 especially as thou art acquainted with all the customs and questions among the Jews. Wherefore I beseech thee to hear me patiently.
| خصوص چون تو درهمه رسوم و مسایل یهود عالم هستی، پس از تومستدعی آنم که تحمل فرموده، مرا بشنوی. | ۳ |
4 My manner of life, then, from my youth, which was from the beginning among my own nation and at Jerusalem, all Jews know:
| رفتار مرا از جوانی چونکه از ابتدا در میان قوم خود در اورشلیم بسر می‌بردم، تمامی یهودمی دانند | ۴ |
5 and they know, if they are willing to testify, that from the first, according to the strictest sect of our religion, I lived a Pharisee.
| و مرا از اول می‌شناسند هر گاه بخواهند شهادت دهند که به قانون پارساترین فرقه دین خود فریسی می‌بودم. | ۵ |
6 And now I stand on trial for the hope of the promise made by God to the fathers,
| والحال به‌سبب امید آن وعده‌ای که خدا به اجداد ما داد، بر من ادعا می‌کنند. | ۶ |
7 which our twelve tribes, earnestly serving God day and night, hope to obtain; concerning which hope, O king, I am accused by Jews.
| و حال آنکه دوازده سبط ماشبانه‌روز بجد و جهد عبادت می‌کنند محض امید تحصیل همین وعده که بجهت همین امید، ای اغریپاس پادشاه، یهود بر من ادعا می‌کنند. | ۷ |
8 Why is it judged incredible with you if God raiseth the dead?
| «شما چرا محال می‌پندارید که خدا مردگان را برخیزاند؟ | ۸ |
9 I indeed thought with myself that I ought to do many things in opposition to the name of Jesus the Nazarene.
| من هم در خاطر خود می‌پنداشتم که به نام عیسی ناصری مخالفت بسیار کردن واجب است، | ۹ |
10 Which I also did in Jerusalem; and many of the saints did I myself shut up in prisons, having received authority from the chief priests; and when they were put to death, I gave my voice against them.
| چنانکه در اورشلیم هم کردم واز روسای کهنه قدرت یافته، بسیاری از مقدسین را در زندان حبس می‌کردم و چون ایشان را می کشتند، در فتوا شریک می‌بودم. | ۱۰ |
11 And I punished them often in all the synagogues, and compelled them to blaspheme; and being exceedingly mad against them, I pursued them even to foreign cities.
| و در همه کنایس بارها ایشان را زحمت رسانیده، مجبورمی ساختم که کفر گویند و بر ایشان به شدت دیوانه گشته تا شهرهای بعید تعاقب می‌کردم. | ۱۱ |
12 And as I was going to Damascus on this business, with authority and a commission from the chief priests,
| در این میان هنگامی که با قدرت و اجازت ازروسای کهنه به دمشق می‌رفتم، | ۱۲ |
13 at mid-day, on the road, O king, I saw a light from heaven above the brightness of the sun, shining around me and those who were journeying with me.
| در راه، ای پادشاه، در وقت ظهر نوری را از آسمان دیدم، درخشنده تر از خورشید که در دور من و رفقایم تابید. | ۱۳ |
14 And when we had all fallen to the earth, I heard a voice speaking to me, and saying in the Hebrew tongue, Saul, Saul, why persecutest thou me? It is hard for thee to kick against the goads.
| و چون همه بر زمین افتادیم، هاتفی راشنیدم که مرا به زبان عبرانی مخاطب ساخته، گفت: “ای شاول، شاول، چرا بر من جفا می‌کنی؟ تو را بر میخها لگد زدن دشوار است.” | ۱۴ |
15 And I said, Who art thou, Lord? And the Lord said, I am Jesus, whom thou persecutest.
| من گفتم: “خداوندا تو کیستی؟” گفت: “من عیسی هستم که تو بر من جفا می‌کنی. | ۱۵ |
16 But arise and stand upon thy feet; for I have appeared to thee for this purpose, to prepare thee as a minister and a witness both of the things which thou sawest, and of those on account of which I will appear to thee;
| و لیکن برخاسته، بر پابایست زیرا که بر تو ظاهر شدم تا تو را خادم وشاهد مقرر گردانم بر آن چیزهایی که مرا در آنهادیده‌ای و بر آنچه به تو در آن ظاهر خواهم شد. | ۱۶ |
17 delivering thee from the people, and from the gentiles, to whom I send thee,
| و تو را رهایی خواهم داد از قوم و از امت هایی که تو را به نزد آنها خواهم فرستاد، | ۱۷ |
18 to open their eyes that they may turn from darkness to light and from the power of Satan to God, that they may receive forgiveness of sins, and an inheritance among the sanctified, by faith in me.
| تا چشمان ایشان را باز کنی تا از ظلمت به سوی نور و ازقدرت شیطان به‌جانب خدا برگردند تا آمرزش گناهان و میراثی در میان مقدسین بوسیله ایمانی که بر من است بیابند.” | ۱۸ |
19 Wherefore, O king Agrippa, I was not disobedient to the heavenly vision;
| آن وقت‌ای اغریپاس پادشاه، رویای آسمانی را نافرمانی نورزیدم. | ۱۹ |
20 but first to those in Damascus, and Jerusalem, and to all the country of Judaea, and then to the gentiles, I proclaimed that they should repent and turn to God, doing works worthy of repentance.
| بلکه نخست آنانی را که در دمشق بودند و در اورشلیم و درتمامی مرز و بوم یهودیه و امت‌ها را نیز اعلام می‌نمودم که توبه کنند و به سوی خدا بازگشت نمایند و اعمال لایقه توبه را به‌جا آورند. | ۲۰ |
21 For these causes the Jews seized me in the temple, and attempted to kill me.
| به‌سبب همین امور یهود مرا در هیکل گرفته، قصد قتل من کردند. | ۲۱ |
22 Having, however, obtained help from God, I continue to this day, witnessing both to small and great, saying nothing except those things which the Prophets and Moses said were to come to pass;
| اما از خدا اعانت یافته، تا امروزباقی ماندم و خرد و بزرگ را اعلام می‌نمایم وحرفی نمی گویم، جز آنچه انبیا و موسی گفتند که می‌بایست واقع شود، | ۲۲ |
23 that the Christ should suffer, and that, as first of those raised from the dead, he was to proclaim light both to the people and to the gentiles.
| که مسیح می‌بایست زحمت بیند و نوبر قیامت مردگان گشته، قوم وامت‌ها را به نور اعلام نماید.» | ۲۳ |
24 And as he was thus speaking in his defence, Festus said with a loud voice, Paul, thou art beside thyself; much learning is making thee mad.
| چون او بدین سخنان، حجت خود رامی آورد، فستوس به آواز بلند گفت: «ای پولس دیوانه هستی! کثرت علم تو را دیوانه کرده است!» | ۲۴ |
25 But he saith, I am not mad, most noble Festus, but utter words of truth and soberness.
| گفت: «ای فستوس گرامی، دیوانه نیستم بلکه سخنان راستی و هوشیاری را می‌گویم. | ۲۵ |
26 For the king knoweth about these things well; to whom also I speak boldly; for I am persuaded that none of these things is hidden from him: for this was not done in a corner.
| زیراپادشاهی که در حضور او به دلیری سخن می‌گویم، از این امور مطلع است، چونکه مرا یقین است که هیچ‌یک از این مقدمات بر او مخفی نیست، زیرا که این امور در خلوت واقع نشد. | ۲۶ |
27 King Agrippa, believest thou the Prophets? I know that thou believest.
| ای اغریپاس پادشاه، آیا به انبیا ایمان آورده‌ای؟ می‌دانم که ایمان داری!» | ۲۷ |
28 Then Agrippa said to Paul, With little effort thou thinkest to persuade me to become a Christian.
| اغریپاس به پولس گفت: «به قلیل ترغیب می‌کنی که من مسیحی بگردم؟» | ۲۸ |
29 And Paul said, I would to God, that with little effort or with great, not only thou, but also all that hear me this day, might be made such as I am, except these bonds.
| پولس گفت: «از خداخواهش می‌داشتم یا به قلیل یا به کثیر، نه‌تنها توبلکه جمیع این اشخاصی که امروز سخن مرامی شنوند مثل من گردند، جز این زنجیرها!» | ۲۹ |
30 And the king rose up and the governor and Bernice, and those who sat with them;
| چون این را گفت، پادشاه و والی و برنیکی وسایر مجلسیان برخاسته، | ۳۰ |
31 and going aside they talked with each other, saying, This man is doing nothing deserving death, or bonds.
| رفتند و با یکدیگرگفتگو کرده، گفتند: «این شخص هیچ عملی مستوجب قتل یا حبس نکرده است.» | ۳۱ |
32 And Agrippa said to Festus, This man might have been set at liberty, if he had not appealed to Caesar.
| واغریپاس به فستوس گفت: «اگر این مرد به قیصررفع دعوی خود نمی کرد، او را آزاد کردن ممکن می‌بود.» | ۳۲ |
