Acts 2
1 And on the day of Pentecost they were all together in one place.
అపరఞ్చ నిస్తారోత్సవాత్ పరం పఞ్చాశత్తమే దినే సముపస్థితే సతి తే సర్వ్వే ఏకాచిత్తీభూయ స్థాన ఏకస్మిన్ మిలితా ఆసన్|
2 And suddenly there came out of heaven a sound, as of a rushing mighty wind; and it filled the whole house where they were sitting;
ఏతస్మిన్నేవ సమయేఽకస్మాద్ ఆకాశాత్ ప్రచణ్డాత్యుగ్రవాయోః శబ్దవద్ ఏకః శబ్ద ఆగత్య యస్మిన్ గృహే త ఉపావిశన్ తద్ గృహం సమస్తం వ్యాప్నోత్|
3 and there appeared to them tongues as of fire, distributing themselves; and one sat upon each of them.
తతః పరం వహ్నిశిఖాస్వరూపా జిహ్వాః ప్రత్యక్షీభూయ విభక్తాః సత్యః ప్రతిజనోర్ద్ధ్వే స్థగితా అభూవన్|
4 And they were all filled with the Holy Spirit, and began to speak with other tongues, even as the Spirit gave them utterance.
తస్మాత్ సర్వ్వే పవిత్రేణాత్మనా పరిపూర్ణాః సన్త ఆత్మా యథా వాచితవాన్ తదనుసారేణాన్యదేశీయానాం భాషా ఉక్తవన్తః|
5 Now there were dwelling at Jerusalem Jews, devout men, from every nation under heaven.
తస్మిన్ సమయే పృథివీస్థసర్వ్వదేశేభ్యో యిహూదీయమతావలమ్బినో భక్తలోకా యిరూశాలమి ప్రావసన్;
6 And when this sound took place, the multitude came together, and were confounded, because every one heard them speaking in his own language.
తస్యాః కథాయాః కింవదన్త్యా జాతత్వాత్ సర్వ్వే లోకా మిలిత్వా నిజనిజభాషయా శిష్యాణాం కథాకథనం శ్రుత్వా సముద్విగ్నా అభవన్|
7 And they were amazed, and marveled, saying, Behold, are not all these who speak Galilaeans?
సర్వ్వఏవ విస్మయాపన్నా ఆశ్చర్య్యాన్వితాశ్చ సన్తః పరస్పరం ఉక్తవన్తః పశ్యత యే కథాం కథయన్తి తే సర్వ్వే గాలీలీయలోకాః కిం న భవన్తి?
8 and how is it that we every one hear them in our own language, wherein we were born?
తర్హి వయం ప్రత్యేకశః స్వస్వజన్మదేశీయభాషాభిః కథా ఏతేషాం శృణుమః కిమిదం?
9 Parthians and Medes and Elamites, and those who inhabit Mesopotamia, Judaea and Cappadocia, Pontus and Asia,
పార్థీ-మాదీ-అరామ్నహరయిమ్దేశనివాసిమనో యిహూదా-కప్పదకియా-పన్త-ఆశియా-
10 Phrygia and Pamphylia, Egypt and the parts of Libya about Cyrene, and Romans who sojourn here, both Jews and Proselytes,
ఫ్రుగియా-పమ్ఫులియా-మిసరనివాసినః కురీణీనికటవర్త్తిలూబీయప్రదేశనివాసినో రోమనగరాద్ ఆగతా యిహూదీయలోకా యిహూదీయమతగ్రాహిణః క్రీతీయా అరాబీయాదయో లోకాశ్చ యే వయమ్
11 Cretans and Arabians—how is it that we hear them speaking in our tongues the wonderful works of God?
అస్మాకం నిజనిజభాషాభిరేతేషామ్ ఈశ్వరీయమహాకర్మ్మవ్యాఖ్యానం శృణుమః|
12 And they were all amazed and were in doubt, saying one to another, What can this mean?
ఇత్థం తే సర్వ్వఏవ విస్మయాపన్నాః సన్దిగ్ధచిత్తాః సన్తః పరస్పరమూచుః, అస్య కో భావః?
13 Others making sport of it, said, They are full of new wine.
అపరే కేచిత్ పరిహస్య కథితవన్త ఏతే నవీనద్రాక్షారసేన మత్తా అభవన్|
14 But Peter, standing up with the eleven, lifted up his voice, and said to them, Men of Judea, and all that dwell at Jerusalem, be this known to you, and hearken to my words.
తదా పితర ఏకాదశభి ర్జనైః సాకం తిష్ఠన్ తాల్లోకాన్ ఉచ్చైఃకారమ్ అవదత్, హే యిహూదీయా హే యిరూశాలమ్నివాసినః సర్వ్వే, అవధానం కృత్వా మదీయవాక్యం బుధ్యధ్వం|
15 For these are not drunken, as ye suppose; for it is the third hour of the day;
ఇదానీమ్ ఏకయామాద్ అధికా వేలా నాస్తి తస్మాద్ యూయం యద్ అనుమాథ మానవా ఇమే మద్యపానేన మత్తాస్తన్న|
16 but this is what was spoken through the prophet Joel,
కిన్తు యోయేల్భవిష్యద్వక్త్రైతద్వాక్యముక్తం యథా,
17 “It shall be in the last days, saith God, that I will pour out of my Spirit upon all flesh; and your sons and your daughters will prophesy, and your young men will see visions, and your old men will dream dreams;
ఈశ్వరః కథయామాస యుగాన్తసమయే త్వహమ్| వర్షిష్యామి స్వమాత్మానం సర్వ్వప్రాణ్యుపరి ధ్రువమ్| భావివాక్యం వదిష్యన్తి కన్యాః పుత్రాశ్చ వస్తుతః| ప్రత్యాదేశఞ్చ ప్రాప్స్యన్తి యుష్మాకం యువమానవాః| తథా ప్రాచీనలోకాస్తు స్వప్నాన్ ద్రక్ష్యన్తి నిశ్చితం|
18 and even on my servants, and on my handmaids, I will pour out of my Spirit in those days, and they will prophesy.
వర్షిష్యామి తదాత్మానం దాసదాసీజనోపిరి| తేనైవ భావివాక్యం తే వదిష్యన్తి హి సర్వ్వశః|
19 And I will show wonders in heaven above, and signs on the earth beneath, blood, and fire, and vapor of smoke;
ఊర్ద్ధ్వస్థే గగణే చైవ నీచస్థే పృథివీతలే| శోణితాని బృహద్భానూన్ ఘనధూమాదికాని చ| చిహ్నాని దర్శయిష్యామి మహాశ్చర్య్యక్రియాస్తథా|
20 the sun will be turned into darkness and the moon into blood, before the day of the Lord cometh, the great and notable day.
మహాభయానకస్యైవ తద్దినస్య పరేశితుః| పురాగమాద్ రవిః కృష్ణో రక్తశ్చన్ద్రో భవిష్యతః|
21 And it shall be that every one that calleth on the name of the Lord shall be saved.”
కిన్తు యః పరమేశస్య నామ్ని సమ్ప్రార్థయిష్యతే| సఏవ మనుజో నూనం పరిత్రాతో భవిష్యతి||
22 Men of Israel, hear these words! Jesus the Nazarene, a man approved of God to you by miracles, and wonders, and signs, which God wrought by him in the midst of you, as ye yourselves know, —
అతో హే ఇస్రాయేల్వంశీయలోకాః సర్వ్వే కథాయామేతస్యామ్ మనో నిధద్ధ్వం నాసరతీయో యీశురీశ్వరస్య మనోనీతః పుమాన్ ఏతద్ ఈశ్వరస్తత్కృతైరాశ్చర్య్యాద్భుతకర్మ్మభి ర్లక్షణైశ్చ యుష్మాకం సాక్షాదేవ ప్రతిపాదితవాన్ ఇతి యూయం జానీథ|
23 this man, being delivered up by the settled purpose and foreknowledge of God, ye, by the hand of godless men, crucified and slew.
తస్మిన్ యీశౌ ఈశ్వరస్య పూర్వ్వనిశ్చితమన్త్రణానిరూపణానుసారేణ మృత్యౌ సమర్పితే సతి యూయం తం ధృత్వా దుష్టలోకానాం హస్తైః క్రుశే విధిత్వాహత|
24 But God raised him up, having loosed the pains of death, because it was not possible that he should be held by it.
కిన్త్వీశ్వరస్తం నిధనస్య బన్ధనాన్మోచయిత్వా ఉదస్థాపయత్ యతః స మృత్యునా బద్ధస్తిష్ఠతీతి న సమ్భవతి|
25 For David saith concerning him, “I saw the Lord always before me; because he is on my right hand, that I should not be moved.
ఏతస్తిన్ దాయూదపి కథితవాన్ యథా, సర్వ్వదా మమ సాక్షాత్తం స్థాపయ పరమేశ్వరం| స్థితే మద్దక్షిణే తస్మిన్ స్ఖలిష్యామి త్వహం నహి|
26 Therefore my heart rejoiced, and my tongue exulted; moreover also, my flesh shall dwell in hope;
ఆనన్దిష్యతి తద్ధేతో ర్మామకీనం మనస్తు వై| ఆహ్లాదిష్యతి జిహ్వాపి మదీయా తు తథైవ చ| ప్రత్యాశయా శరీరన్తు మదీయం వైశయిష్యతే|
27 because thou wilt not abandon my soul to the underworld, nor wilt thou suffer thy holy one to see corruption. (Hadēs g86)
పరలోకే యతో హేతోస్త్వం మాం నైవ హి త్యక్ష్యసి| స్వకీయం పుణ్యవన్తం త్వం క్షయితుం నైవ దాస్యసి| ఏవం జీవనమార్గం త్వం మామేవ దర్శయిష్యసి| (Hadēs g86)
28 Thou didst make known to me the ways of life; thou wilt make me full of joy with thy countenance.”
స్వసమ్ముఖే య ఆనన్దో దక్షిణే స్వస్య యత్ సుఖం| అనన్తం తేన మాం పూర్ణం కరిష్యసి న సంశయః||
29 Brethren, I may speak to you with freedom of the patriarch David, that he both died and was buried, and his tomb is among us to this day.
హే భ్రాతరోఽస్మాకం తస్య పూర్వ్వపురుషస్య దాయూదః కథాం స్పష్టం కథయితుం మామ్ అనుమన్యధ్వం, స ప్రాణాన్ త్యక్త్వా శ్మశానే స్థాపితోభవద్ అద్యాపి తత్ శ్మశానమ్ అస్మాకం సన్నిధౌ విద్యతే|
30 Being then a prophet, and knowing that God had sworn to him with an oath that he would set one sprung from his loins upon his throne,
ఫలతో లౌకికభావేన దాయూదో వంశే ఖ్రీష్టం జన్మ గ్రాహయిత్వా తస్యైవ సింహాసనే సమువేష్టుం తముత్థాపయిష్యతి పరమేశ్వరః శపథం కుత్వా దాయూదః సమీప ఇమమ్ అఙ్గీకారం కృతవాన్,
31 he foresaw and spoke of the resurrection of Christ, that neither was he abandoned to the underworld, nor did his flesh see corruption. (Hadēs g86)
ఇతి జ్ఞాత్వా దాయూద్ భవిష్యద్వాదీ సన్ భవిష్యత్కాలీయజ్ఞానేన ఖ్రీష్టోత్థానే కథామిమాం కథయామాస యథా తస్యాత్మా పరలోకే న త్యక్ష్యతే తస్య శరీరఞ్చ న క్షేష్యతి; (Hadēs g86)
32 This Jesus God raised up, whereof we all are witnesses.
అతః పరమేశ్వర ఏనం యీశుం శ్మశానాద్ ఉదస్థాపయత్ తత్ర వయం సర్వ్వే సాక్షిణ ఆస్మహే|
33 Being therefore exalted by the right hand of God, and having received from the Father the promised Holy Spirit, he hath poured forth this, which ye both see and hear.
స ఈశ్వరస్య దక్షిణకరేణోన్నతిం ప్రాప్య పవిత్ర ఆత్మిన పితా యమఙ్గీకారం కృతవాన్ తస్య ఫలం ప్రాప్య యత్ పశ్యథ శృణుథ చ తదవర్షత్|
34 For David did not ascend into the heavens; but he himself saith, The Lord said to my lord, “Sit thou on my right hand,
యతో దాయూద్ స్వర్గం నారురోహ కిన్తు స్వయమ్ ఇమాం కథామ్ అకథయద్ యథా, మమ ప్రభుమిదం వాక్యమవదత్ పరమేశ్వరః|
35 until I make thine enemies thy footstool.”
తవ శత్రూనహం యావత్ పాదపీఠం కరోమి న| తావత్ కాలం మదీయే త్వం దక్షవార్శ్వ ఉపావిశ|
36 Therefore let all the house of Israel know assuredly that God hath made him both Lord and Christ, this Jesus whom ye crucified.
అతో యం యీశుం యూయం క్రుశేఽహత పరమేశ్వరస్తం ప్రభుత్వాభిషిక్తత్వపదే న్యయుంక్తేతి ఇస్రాయేలీయా లోకా నిశ్చితం జానన్తు|
37 And when they heard this, they were pierced to the heart, and said to Peter and the rest of the apostles, Brethren, what must we do?
ఏతాదృశీం కథాం శ్రుత్వా తేషాం హృదయానాం విదీర్ణత్వాత్ తే పితరాయ తదన్యప్రేరితేభ్యశ్చ కథితవన్తః, హే భ్రాతృగణ వయం కిం కరిష్యామః?
38 But Peter said to them, Repent, and let every one of you be baptized to the name of Jesus Christ for forgiveness of sins, and ye will receive the gift of the Holy Spirit.
తతః పితరః ప్రత్యవదద్ యూయం సర్వ్వే స్వం స్వం మనః పరివర్త్తయధ్వం తథా పాపమోచనార్థం యీశుఖ్రీష్టస్య నామ్నా మజ్జితాశ్చ భవత, తస్మాద్ దానరూపం పరిత్రమ్ ఆత్మానం లప్స్యథ|
39 For the promise is to you and to your children, and to all that are afar off, as many as the Lord our God shall call.
యతో యుష్మాకం యుష్మత్సన్తానానాఞ్చ దూరస్థసర్వ్వలోకానాఞ్చ నిమిత్తమ్ అర్థాద్ అస్మాకం ప్రభుః పరమేశ్వరో యావతో లాకాన్ ఆహ్వాస్యతి తేషాం సర్వ్వేషాం నిమిత్తమ్ అయమఙ్గీకార ఆస్తే|
40 And with many other words did he testify and exhort, saying, Save yourselves from this perverse generation.
ఏతదన్యాభి ర్బహుకథాభిః ప్రమాణం దత్వాకథయత్ ఏతేభ్యో విపథగామిభ్యో వర్త్తమానలోకేభ్యః స్వాన్ రక్షత|
41 They therefore received his word, and were baptized; and there were added on that day about three thousand souls.
తతః పరం యే సానన్దాస్తాం కథామ్ అగృహ్లన్ తే మజ్జితా అభవన్| తస్మిన్ దివసే ప్రాయేణ త్రీణి సహస్రాణి లోకాస్తేషాం సపక్షాః సన్తః
42 And they were constantly attending on the teaching of the apostles, and the imparting [[of their substance]], the breaking of bread, and the prayers.
ప్రేరితానామ్ ఉపదేశే సఙ్గతౌ పూపభఞ్జనే ప్రార్థనాసు చ మనఃసంయోగం కృత్వాతిష్ఠన్|
43 And fear came upon every soul; and many wonders and signs were wrought through the apostles.
ప్రేరితై ర్నానాప్రకారలక్షణేషు మహాశ్చర్య్యకర్మమసు చ దర్శితేషు సర్వ్వలోకానాం భయముపస్థితం|
44 And all that believed were together, and had all things common;
విశ్వాసకారిణః సర్వ్వ చ సహ తిష్ఠనతః| స్వేషాం సర్వ్వాః సమ్పత్తీః సాధారణ్యేన స్థాపయిత్వాభుఞ్జత|
45 and they sold their possessions and goods, and divided them among all, as any one had need.
ఫలతో గృహాణి ద్రవ్యాణి చ సర్వ్వాణి విక్రీయ సర్వ్వేషాం స్వస్వప్రయోజనానుసారేణ విభజ్య సర్వ్వేభ్యోఽదదన్|
46 And attending daily with one accord in the temple, and breaking bread in a private house, they partook of their food with gladness and singleness of heart,
సర్వ్వ ఏకచిత్తీభూయ దినే దినే మన్దిరే సన్తిష్ఠమానా గృహే గృహే చ పూపానభఞ్జన్త ఈశ్వరస్య ధన్యవాదం కుర్వ్వన్తో లోకైః సమాదృతాః పరమానన్దేన సరలాన్తఃకరణేన భోజనం పానఞ్చకుర్వ్వన్|
47 praising God, and having favor with all the people. And the Lord added to the church daily those who were in the way of salvation.
పరమేశ్వరో దినే దినే పరిత్రాణభాజనై ర్మణ్డలీమ్ అవర్ద్ధయత్|
