Acts 10
1 Now a certain man in Caesarea, named Cornelius, a centurion of the band called the Italian band,
Дэ Кесария сля мануш, савэ акхарэнас Корнилии, шэлякоро пхурэдэр, халавдэнгэрэ Италиякэрэ стидэмастар.
2 a devout man, and one that feared God with all his house, giving much alms to the people, and praying to God always,
Корнилии, сар и всавэрэ лэхкэрэ цэрунэ, сля пативалэ манушэґа тай даралас Дэвлэстар, роздэлас чёрорэнди пэхкэрэ хулаимастар и всавири вряма мангляпэ Дэвлэсти.
3 saw in a vision plainly, about the ninth hour of the day, an angel of God coming in to him, and saying to him, Cornelius!
Екхвар, паша трин чясуря дэ дивэ, Корнилиести сля дыкхлимо. Вов мишто дыкхля Дэвлэхкэрэ ангело, саво авиля лэстэ тай пхэнда: — Корнилии!
4 And he, looking steadily at him, and becoming affrighted, said, What is it, Lord? And he said to him, Thy prayers and thine alms have come up for a memorial before God.
Вов подыкхля пэр лэстэ дараґа тай пхэнда: — Со, рае? Ангело пхэнда: — Дэвэл срапирда пала тут. Тиро мангимо и лачимо, саво ту терэх манушэнди, ваздэнепэ Лэстэ.
5 And now send men to Joppa, and call for one Simon, who is surnamed Peter;
Бичал манушэн дэ Яффа, соб вонэ акхарэн Симоно, савэ инте акхарэн Петроґа.
6 he lodgeth with one Simon a tanner, whose house is by the seaside.
Вов джювэл Симоностэ, саво вытерэл морця, дэ цэр паша море.
7 And when the angel that spoke to him had departed, he called two of his household servants, and a devout soldier of those who waited on him,
Кала ангело, савэґа вов дэдуманя, уджиля, Корнилии акхарда дон пэхкэрэн копылен тай пативалэ халавдэ, саво терэлас важ лэсти бути.
8 and having told them every thing sent them to Joppa.
Вов розпхэнда лэнди пала вса, со тердапэ, и бичалда лэн дэ Яффа.
9 On the morrow, as they were on their journey, and were drawing near the city, Peter went up on the housetop to pray, about the sixth hour.
Пэ авэр диво, кала бичалдэ поджянас форостэ, паша дэшудуй чясуря, Пётро ваздэняпэ пэ цэрэхкири стрэха, соб тэ помангэпэ.
10 And he became very hungry and wished to eat; but while they were making ready, a trance came upon him,
Вов ачиля бокхало и фартэ закамля тэ ха. Кала тавэнас хамо, Петрости сля дыкхлимо.
11 and he beheld heaven opened, and a sort of vessel descending, as it were a large sheet having cords at the four corners, and let down upon the earth;
Вов дыкхля оттердо болыбэн и кода, со сля поджило пэ бари цэрга, сави обмукэласпэ пэ пхув пала штар рига.
12 wherein were all the four-footed beasts and creeping things of the earth, and birds of the air.
Дэ кадыя цэрга сля всаворо штарэпурэнгоро ското, сапа тай болыбнахкэрэ чирикля.
13 And there came a voice to him, Arise, Peter; slay, and eat.
Тунчи роздэняпэ ґласо тай пхэнда лэсти: — Пётро, вщи, чин и ха!
14 But Peter said, Not so, Lord; for I have never eaten anything common and unclean.
— Нат, Рае! — пхэнда Пётро. — Мэ никала на халём кода, со исин маґрисардо тай нажужо.
15 And a voice came to him again, the second time, That which God hath cleansed, call not thou common.
Тунчи ґласо пхэнда лэсти авэр моло: — На акхар маґрисардэґа кода, со Дэвэл жужарда.
16 This was done three times; and the vessel was immediately taken up into heaven.
Кади сля тривар, и тунчи цэрга сля подлити дэ болыбэн.
17 Now, while Peter was doubting within himself what the vision which he had seen meant, lo! the men who were sent from Cornelius had made inquiry for Simon's house, and stood before the gate;
Пётро вса на полэлас, со када за дыкхлимо, кала мануша, савэн бичалда Корнилии, розпхучле, тев исин Симонохкоро цэр, поджиле тай ачиле паша вударэн.
18 and they called, and asked whether Simon, surnamed Peter, lodged there.
Вонэ ачиле тэ пхуче, чи на джювэл катэ екхатар Симоно, савэ инте акхарэн Пётро.
19 And while Peter was meditating on the vision, the Spirit said to him, Behold, men are seeking thee;
Пётро инте думисарэлас пала дыкхлимо, кала Фано пхэнда лэсти: — Тут родэн трин мануша.
20 but arise, and go down, and go with them, without scruple; for I have sent them.
Вщи тай змукпэ тэлэ. Джя лэнца тай на думисар ни пала со. Колэсти со када Мэ лэн бичалдом.
21 And Peter went down to the men and said, Behold, I am he whom ye are seeking; for what cause have ye come?
Пётро змукляпэ тэлэ тай пхэнда кадэлэ манушэнди: — Мэ кодэва, ка тумэ родэн. Пав саво рындо тумэ авиле?
22 And they said, Cornelius a centurion, a righteous man, and one that feareth God, and of good report among all the nation of the Jews, was warned from God by a holy angel to send for thee to his house, and to hear words from thee.
Вонэ пхэндэ: — Шэлякоро пхурэдэр Корнилии, мануш пативало, саво дарал Дэвлэстар, и пэ савэ тховэл патив родо иудеенгоро, прылиля свэнтонэ ангелостар лав тэ акхарэ тут дэ пэхкоро цэр тай тэ вышунэ, со ту лэсти пхэнэґа.
23 Then he called them in, and lodged them. And on the morrow he arose and went forth with them, and certain of the brethren from Joppa accompanied him.
Тунчи Пётро акхарда лэн тэ заджя дэ цэр тай стховда лэнди патив. Пэ авэр диво Пётро и койсавэ пхрала Яффатар джиле лэнца.
24 And the morrow after, he came into Caesarea. And Cornelius was expecting them, and had called together his kinsmen and near friends.
Пэ авэр диво вонэ авиле дэ Кесария. Корнилии дожутярэлас лэн. Вов акхарда всаворо пэхкоро родо тай пашунэн амалэн.
25 And as Peter came in, Cornelius met him, and fell down at his feet, and did him reverence.
Кала Пётро авиля, Корнилии выджиля лэстэ, тэлэдэня лэхкэрэ пурэндэ тай тэлиля лэсти.
26 But Peter raised him up, saying, Stand up; I myself also am a man.
Нэ Пётро подлиля лэ тай пхэнда: — Вщи, мэ кацаво ж мануш, сар и ту.
27 And while talking with him, he went in, and found many who had come together.
Кала Пётро инте дэдуманя Корнилиеґа, вов заджиля дэ цэр тай дыкхля, со котэ стидэняпэ бут манушэн.
28 And he said to them, Ye know that it is an unlawful thing for a Jew to keep company with one of another nation, or to come near him; but God showed me that I should not call any man common or unclean.
Тай пхэнда лэнди: — Тумэ еджинэ джянэн, со иудеести нащи тэ авэ амалэґа наиудеенгэрэ манушэґа тай тэ заджя лэстэ дэ цэр. Нэ Дэвэл сикавда манди: нащи тэ дэдумэ ни пала савэ манушэ, со вов маґрисардо чи нажужо.
29 Wherefore I came without objection, when sent for. I ask therefore, for what reason did ye send for me?
Колэсти, кала пала ман авиле, мэ джилём и нисо на пхэнавас. Кана мэ камав тумэндар тэ пхуче: пэ со тумэ бичалдэ пала ман?
30 And Cornelius said, Four days ago, I was fasting till this hour; and at the ninth hour was praying in my house; and lo! a man stood before me in bright clothing,
Корнилии пхэнда: — Штар дивэ павпалэ, дэ кадыя вряма, паша трин чясуря дэ дивэ, мэ манглёмпэ дэ пэхкоро цэр. Тай англа ман ачиля мануш дэ їда, сави сар яг пхаболас.
31 and said, Cornelius, thy prayer hath been heard, and thine alms have been remembered before God.
«Корнилии, — пхэнда вов, — тиро мангимо ушундо, тай лачимо, саво ту терэх, срапирда Дэвэл.
32 Send therefore to Joppa, and call for Simon, who is surnamed Peter; he lodgeth in the house of Simon a tanner, by the sea-side; and he, when he cometh, will speak to thee.
Бичал манушэн дэ Яффа пала Симоно, савэ инте акхарэн Пётро. Вов екхатар джювэл дэ цэр паша море, Симоностэ, саво вытерэл морця».
33 I therefore sent to thee immediately; and thou hast done well in coming here. Now therefore we are all present before God, to hear all things that have been commanded thee from the Lord.
Мэ сиго бичалдом пала тут, тай ту мишто тердан, со авилян. Екхатар амэ всавэрэ катэ, англа Дэвлэ, и камах тэ шунэ кода, со Рай прыпхэнда тути тэ пхэнэ.
34 And Peter opened his mouth, and said, Of a truth I perceive that God is not a respecter of persons,
Пётро ачиля тэ дэдумэ: — Кана мэ полав, со Дэвэл на дыкхэл пэ муй манушэхкоро,
35 but in every nation he that feareth him and worketh righteousness is acceptable to him—
нэ дэ всавэрэн манушэнгэрэн родонэн Лэсти чялёл кодэва, ко дарал Лэстар и терэл чячимо!
36 the word which he sent to the sons of Israel, publishing glad tidings of peace through Jesus Christ; he is Lord of all men.
Вов бичалда Израилёхкэрэ родости Бахтало Лав пала кода, со Исусо Христосо, Саво исин Рай всавэрэ манушэндэ, слиджял амэн Дэвлэґа.
37 Ye yourselves know what was spoken of through the whole of Judaea, beginning from Galilee after the baptism which John preached,
Тумэ джянэн пала кода, со тердапэ пав всавири Иудея, майанглал Галилеятар и пала кодэлэ, сар Иоанно прыакхарэлас манушэн тэ болдэпэ.
38 relating to Jesus of Nazareth, that God anointed him with the Holy Spirit and with power; who went about doing good, and healing all that were overpowered by the Devil; for God was with him.
Дэвэл помакхля Свэнтонэ Фаноґа тай зораґа Исусо Назаретостар тай Вов пхирэлас, терэлас лаче рындуря и састярэлас всавэрэн, ко сля дэ копылен барэ бэнгэстэ, колэсти со Лэґа сля Дэвэл.
39 And we are witnesses of all things which he did both in the country of the Jews and in Jerusalem; whom they also slew by hanging him on a cross.
Амэ — допхэнимаря пала кода, со терэлас Исусо дэ иудеенгири пхув тай дэ Ерусалимо. Лэ амблавдэ пэ каштунэ трушулэ тай умардэ,
40 Him God raised up on the third day, and caused him to be manifested,
нэ Дэвэл пэ трито диво отджювдярда Лэ и дэня, соб Вов тэ сикавэлпэ манушэнди, —
41 not to all the people, but to witnesses before appointed by God, to ourselves, who ate and drank with him after he rose from the dead;
на всавэрэнди, нэ амэнди, допхэнимаренди, ка майанглал вытидэня Дэвэл. Тай амэ хале и пиле Лэґа пала колэ, сар Вов отджювдиня мулэндар.
42 and he commanded us to preach to the people, and to testify that it is he who hath been appointed by God to be judge of the living and the dead.
Вов прыпхэнда, соб амэ тэ розпхэнах манушэнди тай тэ авах допхэнимаря, со Вов исин Кодэва, Ка вытидэня Дэвэл тэ сундисарэ джювдэн тай мулэн.
43 To him all the prophets bear witness, that through his name every one that believeth in him shall receive forgiveness of sins.
Пала Лэ допхэнэн всавэрэ англунаря, кала дэдумэн, со кожно мануш, саво патял дэ Лэ, фирисарэлапэ бэзимастар важ Лэхкоро лав.
44 While Peter was yet speaking these words, the Holy Spirit fell on all that heard the word.
Кала Пётро инте дэдумэлас пала кода, пэ всавэрэн, ко шунда лэхкэрэ лава, сджиля Свэнто Фано.
45 And those of the circumcision who believed, as many as came with Peter, were astonished that on the gentiles also was poured out the gift of the Holy Spirit;
Патякунэ иудея, савэ авиле Петроґа, дэнаспэ дыво, со Дэвэл бичалда Свэнто Фано дэ даро кади ж и наиудеенди,
46 for they heard them speaking with tongues, and magnifying God. Then answered Peter,
колэсти со вонэ шундэ, сар кодэла дэдумэнас пэ аврэн чибэн и ашарэнас Дэвлэ. Тунчи Пётро пхэнда:
47 Can any one forbid water, that these should not be baptized, who have received the Holy Spirit even as we have?
— Ко на дэла тэ болдэпэ панеґа кадэлэ манушэнди, савэ прылиле Свэнто Фано кади ж, сар и амэ?
48 And he commanded that they should be baptized in the name of the Lord. Then they entreated him to remain some days.
И вов прыпхэнда лэнди тэ болдэнпэ важ Исусохкоро Христохкоро лав. Тунчи хулая мангле Петро, соб тэ ачелпэ лэнца пэ набут дивэн.
