2 Corinthians 7
1 Having then these promises, beloved, let us cleanse ourselves from all pollution of flesh and spirit, perfecting holiness in the fear of God.
Kochani, otrzymaliśmy od Boga tak wspaniałe obietnice! Oczyśćmy się więc ze wszystkiego, co brudzi nasze ciało i ducha. Miejmy respekt dla Boga i prowadźmy święte życie.
2 Receive us into your hearts; we have wronged no one, we have corrupted no one, we have defrauded no one.
Otwórzcie dla nas swoje serca! Przecież nikogo z was nie skrzywdziliśmy, nie oszukaliśmy i nie wykorzystaliśmy.
3 I am not saying this to condemn you; for I have said before, that ye are in our hearts to die with you and to live with you.
Nie mówię tego, aby was obwiniać. Powiedziałem już przecież, że kochamy was na śmierć i życie.
4 Great is my confidence toward you, great is my glorying on your account; I am filled with comfort, I overflow with joy in all our trouble.
Bezgranicznie wam ufam i jestem z was bardzo dumny. Pomimo wszystkich cierpień, mam w sercu wielką radość i zachętę.
5 For indeed when we had come into Macedonia, our flesh had no rest, but we were troubled on every side; without were fightings, within were fears.
Po przybyciu do Macedonii nie doznaliśmy żadnej ulgi. Wszędzie bowiem czekały na nas kłopoty. Napotykaliśmy różne zewnętrzne przeciwności, a w sercu mieliśmy strach.
6 But God, that comforteth those who are brought low, comforted us by the coming of Titus;
Wtedy Bóg, który pociesza przygnębionych, podniósł nas na duchu, przysyłając Tytusa.
7 and not by his coming only, but by the comfort with which he was comforted in regard to you, when he told us of your earnest desire, your mourning, your zeal in my behalf; so that I rejoiced the more.
Zachętą dla nas było już samo jego przybycie, ale prawdziwą radość sprawiła nam wiadomość o tym, jak dobrze się u was czuł. Bardzo ucieszyłem się również słysząc o waszej tęsknocie oraz o tym, jak się o mnie martwicie i troszczycie.
8 For though I caused you sorrow with the letter, I do not regret it, though I did regret it; for I perceive that that letter caused you sorrow, though it was but for a short time.
Teraz nie żałuję więc, że wysłałem wam poprzedni list, który tak was zasmucił. Kiedyś trochę tego żałowałem, bo dobrze wiem, że na pewien czas wywołał w was żal.
9 Now I rejoice, not that ye were made sorrowful, but that your sorrow produced repentance. For the sorrow which ye felt had respect to God, that ye might in nothing receive injury from me.
Teraz jednak się z tego cieszę! Nie z samego faktu waszego smutku, ale z tego, że doprowadził was on do opamiętania. Smutek ten nie wyrządził wam bowiem krzywdy, był bowiem zesłany przez Boga.
10 For sorrow before God worketh repentance to salvation never to be regretted; but the sorrow of the world worketh death.
Boży smutek sprawia, że ludzie porzucają grzech i dążą do zbawienia—po jakimś czasie nikt się więc nie martwi tym, że został w ten sposób zasmucony. Smutek pochodzący z tego świata jest jednak zupełnie inny, prowadzi bowiem ludzi do rozpaczy i śmierci.
11 For behold this very thing, that your sorrow had respect to God; what earnestness it wrought in you; yea, what clearing of yourselves, yea, what indignation, yea, what fear, yea, what longing desire, yea, what zeal, yea, what readiness to punish! In every thing ye showed yourselves to be pure in the matter.
Zobaczcie, ile dobra przyniósł wam ten Boży smutek—wzbudził w was gorliwość, chęć oczyszczenia się, oburzenie z powodu grzechu, respekt dla Boga, tęsknotę za mną, jeszcze większy zapał oraz pragnienie ukarania tego, który spowodował ostatnie problemy. Zrobiliście też wszystko, aby uporządkować tę sprawę.
12 Although, then, I wrote to you, it was not on account of him that did the wrong, nor of him who suffered wrong; but that your earnestness for us might be made manifest to you in the sight of God.
A piszę o tym nie ze względu na tego, który źle postąpił, ani tego, który został skrzywdzony. Piszę po to, aby—stojąc przed obliczem Boga—szczerze wyznać, że wasza postawa jest dowodem prawdziwej troski o nas.
13 Therefore we have been comforted; but in our comfort we rejoiced still more on account of the joy of Titus, because his spirit has been refreshed by you all;
Sprawiliście nam w ten sposób ogromną radość. A ucieszyliśmy się również z radości Tytusa, który był ogromnie zachęcony waszą postawą.
14 for if in anything I have boasted to him of you, I am not put to shame; but as we spoke all things to you in truth, so also our boasting, which we made before Titus, was found to be truth;
Nie musiałem się więc za was wstydzić, przekonał się bowiem, że to, co mu o was powiedziałem, jest zgodne z prawdą. Zawsze mówimy prawdę—tak postępowaliśmy również wobec was. Teraz zaś okazało się, że także jemu przekazaliśmy prawdę na wasz temat.
15 and his affection is more abundant toward you, while he remembers the obedience of you all, how with fear and trembling ye received him.
Tytus szczerze was pokochał i ze wzruszeniem wspomina wasze posłuszeństwo oraz to, z jakim szacunkiem i przejęciem przyjęliście go.
16 I rejoice that in every thing I have confidence in you.
Cieszę się, że mogę mieć do was pełne zaufanie!
