2 Corinthians 7
1 Having then these promises, beloved, let us cleanse ourselves from all pollution of flesh and spirit, perfecting holiness in the fear of God.
Dewijl wij dan deze beloften hebben, geliefden, laat ons onszelven reinigen van alle besmetting des vleses en des geestes, voleindigende de heiligmaking in de vreze Gods.
2 Receive us into your hearts; we have wronged no one, we have corrupted no one, we have defrauded no one.
Geeft ons plaats; wij hebben niemand verongelijkt, wij hebben niemand verdorven, wij hebben bij niemand ons voordeel gezocht.
3 I am not saying this to condemn you; for I have said before, that ye are in our hearts to die with you and to live with you.
Ik zeg dit niet tot uw veroordeling; want ik heb te voren gezegd, dat gij in onze harten zijt, om samen te sterven en samen te leven.
4 Great is my confidence toward you, great is my glorying on your account; I am filled with comfort, I overflow with joy in all our trouble.
Ik heb vele vrijmoedigheid in het spreken tegen u, ik heb veel roems over u; ik ben vervuld met vertroosting; ik ben zeer overvloedig van blijdschap in al onze verdrukking.
5 For indeed when we had come into Macedonia, our flesh had no rest, but we were troubled on every side; without were fightings, within were fears.
Want ook, als wij in Macedonie gekomen zijn, zo heeft ons vlees geen rust gehad; maar wij waren in alles verdrukt; van buiten was strijd, van binnen vrees.
6 But God, that comforteth those who are brought low, comforted us by the coming of Titus;
Doch God, Die de nederigen vertroost, heeft ons getroost door de komst van Titus.
7 and not by his coming only, but by the comfort with which he was comforted in regard to you, when he told us of your earnest desire, your mourning, your zeal in my behalf; so that I rejoiced the more.
En niet alleen door zijn komst, maar ook door de vertroosting, met welke hij over u vertroost is geweest, als hij ons verhaalde uw verlangen, uw kermen, uw ijver voor mij; alzo dat ik te meer verblijd ben geweest.
8 For though I caused you sorrow with the letter, I do not regret it, though I did regret it; for I perceive that that letter caused you sorrow, though it was but for a short time.
Want hoewel ik u in den zendbrief bedroefd heb, het berouwt mij niet, hoewel het mij berouwd heeft; want ik zie, dat dezelve zendbrief, hoewel voor een kleinen tijd, u bedroefd heeft.
9 Now I rejoice, not that ye were made sorrowful, but that your sorrow produced repentance. For the sorrow which ye felt had respect to God, that ye might in nothing receive injury from me.
Nu verblijde ik mij, niet omdat gij bedroefd zijt geweest, maar omdat gij bedroefd zijt geweest tot bekering; want gij zijt bedroefd geweest naar God, zodat gij in geen ding schade van ons geleden hebt.
10 For sorrow before God worketh repentance to salvation never to be regretted; but the sorrow of the world worketh death.
Want de droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid; maar de droefheid der wereld werkt den dood.
11 For behold this very thing, that your sorrow had respect to God; what earnestness it wrought in you; yea, what clearing of yourselves, yea, what indignation, yea, what fear, yea, what longing desire, yea, what zeal, yea, what readiness to punish! In every thing ye showed yourselves to be pure in the matter.
Want ziet, ditzelfde dat gij naar God zijt bedroefd geworden, hoe grote naarstigheid heeft het in u gewrocht? Ja, verantwoording, ja, onlust, ja, vrees, ja, verlangen, ja, ijver, ja, wraak; in alles hebt gij uzelven bewezen rein te zijn in deze zaak.
12 Although, then, I wrote to you, it was not on account of him that did the wrong, nor of him who suffered wrong; but that your earnestness for us might be made manifest to you in the sight of God.
Hoewel ik dan aan u geschreven heb, dat is niet om diens wil, die onrecht gedaan had, noch om diens wil, die onrecht gedaan was; maar opdat onze vlijtigheid voor u bij u openbaar zou worden, in de tegenwoordigheid Gods.
13 Therefore we have been comforted; but in our comfort we rejoiced still more on account of the joy of Titus, because his spirit has been refreshed by you all;
Daarom zijn wij vertroost geworden over uw vertroosting; en zijn nog overvloediger verblijd geworden over de blijdschap van Titus, omdat zijn geest van u allen verkwikt is geworden.
14 for if in anything I have boasted to him of you, I am not put to shame; but as we spoke all things to you in truth, so also our boasting, which we made before Titus, was found to be truth;
Want indien ik iets bij hem over u geroemd heb, zo ben ik niet beschaamd geworden; maar gelijk wij alles met waarheid tot u gesproken hebben, alzo is ook onze roem, dien ik bij Titus geroemd heb, waarheid geworden.
15 and his affection is more abundant toward you, while he remembers the obedience of you all, how with fear and trembling ye received him.
En zijn innerlijke bewegingen zijn te overvloediger jegens u, als hij uw aller gehoorzaamheid overdenkt, hoe gij hem met vreze en beven hebt ontvangen.
16 I rejoice that in every thing I have confidence in you.
Ik verblijde mij dan, dat ik in alles van u vertrouwen mag hebben.
