1 Timothy 2
1 I exhort then, first of all, that supplications, prayers, intercessions, and giving of thanks be made for all men;
มม ปฺรถม อาเทโศ'ยํ, ปฺรารฺถนาวินยนิเวทนธนฺยวาทา: กรฺตฺตวฺยา: ,
2 for kings, and all that are in authority; that we may lead a quiet and tranquil life in all godliness and propriety.
สรฺเวฺวษำ มานวานำ กฺฤเต วิเศษโต วยํ ยตฺ ศานฺตเตฺวน นิรฺวฺวิโรธเตฺวน เจศฺจรภกฺตึ วินีตตฺวญฺจาจรนฺต: กาลํ ยาปยามสฺตทรฺถํ นฺฤปตีนามฺ อุจฺจปทสฺถานาญฺจ กฺฤเต เต กรฺตฺตวฺยา: ฯ
3 For this is good and acceptable in the sight of God our Saviour,
ยโต'สฺมากํ ตารกเสฺยศฺวรสฺย สากฺษาตฺ ตเทโวตฺตมํ คฺราหฺยญฺจ ภวติ,
4 whose will is that all men should be saved, and come to the knowledge of the truth.
ส สรฺเวฺวษำ มานวานำ ปริตฺราณํ สตฺยชฺญานปฺราปฺติญฺเจจฺฉติฯ
5 For there is one God, and one mediator between God and men, the man Christ Jesus,
ยต เอโก'ทฺวิตีย อีศฺวโร วิทฺยเต กิญฺเจศฺวเร มานเวษุ ไจโก 'ทฺวิตีโย มธฺยสฺถ:
6 who gave himself a ransom for all; to which the testimony was to be borne in its own due times,
ส นราวตาร: ขฺรีษฺโฏ ยีศุ รฺวิทฺยเต ย: สรฺเวฺวษำ มุกฺเต รฺมูลฺยมฺ อาตฺมทานํ กฺฤตวานฺฯ เอเตน เยน ปฺรมาเณโนปยุกฺเต สมเย ปฺรกาศิตวฺยํ,
7 whereunto I was appointed a herald and an apostle, (I speak the truth, I lie not, ) a teacher of the gentiles in faith and truth.
ตทฺโฆษยิตา ทูโต วิศฺวาเส สตฺยธรฺมฺเม จ ภินฺนชาตียานามฺ อุปเทศกศฺจาหํ นฺยยูเชฺย, เอตทหํ ขฺรีษฺฏสฺย นามฺนา ยถาตถฺยํ วทามิ นานฺฤตํ กถยามิฯ
8 I desire, then, that the men pray in every place, lifting up holy hands, without wrath and doubting.
อโต มมาภิมตมิทํ ปุรุไษ: โกฺรธสนฺเทเหา วินา ปวิตฺรกรานฺ อุตฺโตลฺย สรฺวฺวสฺมินฺ สฺถาเน ปฺรารฺถนา กฺริยตำฯ
9 In like manner also, that women, in seemly attire, adorn themselves with modesty and sobriety, not with braided hair, and gold, or pearls, or costly apparel;
ตทฺวตฺ นารฺโยฺย'ปิ สลชฺชา: สํยตมนสศฺจ สโตฺย โยคฺยมาจฺฉาทนํ ปริทธตุ กิญฺจ เกศสํสฺกาไร: กณกมุกฺตาภิ รฺมหารฺฆฺยปริจฺฉไทศฺจาตฺมภูษณํ น กุรฺวฺวตฺย:
10 but, as becometh women professing godliness, with good works.
สฺวีกฺฤเตศฺวรภกฺตีนำ โยษิตำ โยไคฺย: สตฺยรฺมฺมภิ: สฺวภูษณํ กุรฺวฺวตำฯ
11 Let the woman learn in silence with all subjection.
นารี สมฺปูรฺณวินีตเตฺวน นิรฺวิโรธํ ศิกฺษตำฯ
12 But I suffer not the woman to teach, nor to have authority over the man, but to be in silence.
นารฺยฺยา: ศิกฺษาทานํ ปุรุษายาชฺญาทานํ วาหํ นานุชานามิ ตยา นิรฺวฺวิโรธตฺวมฺ อาจริตวฺยํฯ
13 For Adam was first formed, then Eve.
ยต: ปฺรถมมฺ อาทมสฺตต: ปรํ หวายา: สฺฤษฺฏิ รฺพภูวฯ
14 And Adam was not deceived; but the woman being deceived fell into transgression.
กิญฺจาทมฺ ภฺรานฺติยุกฺโต นาภวตฺ โยษิเทว ภฺรานฺติยุกฺตา ภูตฺวาตฺยาจาริณี พภูวฯ
15 But she will be saved through child-bearing, if they continue in faith, and love, and holiness, with sobriety.
ตถาปิ นารีคโณ ยทิ วิศฺวาเส เปฺรมฺนิ ปวิตฺรตายำ สํยตมนสิ จ ติษฺฐติ ตรฺหฺยปตฺยปฺรสววรฺตฺมนา ปริตฺราณํ ปฺราปฺสฺยติฯ
