1 Corinthians 4
1 Let a man so account us, as servants of Christ, and stewards of the mysteries of God.
โลกา อสฺมานฺ ขฺรีษฺฏสฺย ปริจารกานฺ อีศฺวรสฺย นิคูฐวากฺยธนสฺยาธฺยกฺษำศฺจ มนฺยนฺตำฯ
2 Here moreover, it is required in stewards, that a man be found faithful.
กิญฺจ ธนาธฺยกฺเษณ วิศฺวสนีเยน ภวิตวฺยเมตเทว โลไก รฺยาจฺยเตฯ
3 But with me it is a very small thing that I should be judged by you, or by a human tribunal; nay, I do not even judge myself;
อโต วิจารยทฺภิ รฺยุษฺมาภิรไนฺย: ไกศฺจินฺ มนุไช รฺวา มม ปรีกฺษณํ มยาตีว ลฆุ มนฺยเต 'หมปฺยาตฺมานํ น วิจารยามิฯ
4 for though I am conscious to myself of nothing wrong, yet not by this am I cleared of blame; but he that judgeth me is the Lord.
มยา กิมปฺยปราทฺธมิตฺยหํ น เวทฺมิ กินฺเตฺวเตน มม นิรปราธตฺวํ น นิศฺจียเต ปฺรภุเรว มม วิจารยิตาสฺติฯ
5 So then judge nothing before the time, until the Lord come, who will both bring to light the hidden things of darkness, and make manifest the purposes of men's hearts; and then shall every one have his praise from God.
อต อุปยุกฺตสมยาตฺ ปูรฺวฺวมฺ อรฺถต: ปฺรโภราคมนาตฺ ปูรฺวฺวํ ยุษฺมาภิ รฺวิจาโร น กฺริยตำฯ ปฺรภุราคตฺย ติมิเรณ ปฺรจฺฉนฺนานิ สรฺวฺวาณิ ทีปยิษฺยติ มนสำ มนฺตฺรณาศฺจ ปฺรกาศยิษฺยติ ตสฺมินฺ สมย อีศฺวราทฺ เอไกกสฺย ปฺรศํสา ภวิษฺยติฯ
6 And these things, brethren, I have transferred in a figure to myself and Apollos for your sakes, that in us ye may learn not to go beyond what is written, that no one of you may pride himself in one against another.
เห ภฺราตร: สรฺวฺวาเณฺยตานิ มยาตฺมานมฺ อาปลฺลวญฺโจทฺทิศฺย กถิตานิ ตไสฺยตตฺ การณํ ยุยํ ยถา ศาสฺตฺรียวิธิมติกฺรมฺย มานวมฺ อตีว นาทริษฺยธฺพ อีตฺถญฺไจเกน ไวปรีตฺยาทฺ อปเรณ น ศฺลาฆิษฺยธฺพ เอตาทฺฤศีํ ศิกฺษามาวโยรฺทฺฤษฺฏานฺตาตฺ ลปฺสฺยเธฺวฯ
7 For who maketh thee to differ from another? And what hast thou that thou didst not receive? But if thou didst receive it, why dost thou boast, as if thou hadst not received it?
อปราตฺ กสฺตฺวำ วิเศษยติ? ตุภฺยํ ยนฺน ทตฺต ตาทฺฤศํ กึ ธารยสิ? อทตฺเตเนว ทตฺเตน วสฺตุนา กุต: ศฺลาฆเส?
8 Already ye are full; already ye are rich; without us ye have become kings; and I would indeed ye were kings, that we also might reign with you.
อิทานีเมว ยูยํ กึ ตฺฤปฺตา ลพฺธธนา วา? อสฺมาสฺววิทฺยมาเนษุ ยูยํ กึ ราชตฺวปทํ ปฺราปฺตา: ? ยุษฺมากํ ราชตฺวํ มยาภิลษิตํ ยตเสฺตน ยุษฺมาภิ: สห วยมปิ ราชฺยำศิโน ภวิษฺยาม: ฯ
9 For I think that God hath set forth us the apostles as lowest, as men sentenced to death; for we have been made a spectacle to the world, to angels, and to men.
เปฺรริตา วยํ เศษา หนฺตวฺยาศฺเจเวศฺวเรณ นิทรฺศิตา: ฯ ยโต วยํ สรฺวฺวโลกานามฺ อรฺถต: สฺวรฺคียทูตานำ มานวานาญฺจ เกาตุกาสฺปทานิ ชาตา: ฯ
10 We are fools for Christ's sake, but ye are wise in Christ; we are weak, but ye are strong; ye are in honor, but we are despised.
ขฺรีษฺฏสฺย กฺฤเต วยํ มูฒา: กินฺตุ ยูยํ ขฺรีษฺเฏน ชฺญานิน: , วยํ ทุรฺพฺพลา ยูยญฺจ สพลา: , ยูยํ สมฺมานิตา วยญฺจาปมานิตา: ฯ
11 Even to this very hour we both hunger, and thirst, and are naked, and are buffeted, and have no certain dwelling-place,
วยมทฺยาปิ กฺษุธารฺตฺตาสฺตฺฤษฺณารฺตฺตา วสฺตฺรหีนาสฺตาฑิตา อาศฺรมรหิตาศฺจ สนฺต:
12 and labor, working with our own hands; being reviled, we bless; being persecuted, we endure it;
กรฺมฺมณิ สฺวกรานฺ วฺยาปารยนฺตศฺจ ทุ: ไข: กาลํ ยาปยาม: ฯ ครฺหิไตรสฺมาภิราศี: กถฺยเต ทูรีกฺฤไต: สหฺยเต นินฺทิไต: ปฺรสาทฺยเตฯ
13 being slandered, we exhort; we have become as the filth of the world, the off-scouring of all things until now.
วยมทฺยาปิ ชคต: สมฺมารฺชนีโยคฺยา อวกรา อิว สรฺไวฺว รฺมนฺยามเหฯ
14 I write not these things to shame you, but I am warning you as my beloved children.
ยุษฺมานฺ ตฺรปยิตุมหเมตานิ ลิขามีติ นหิ กินฺตุ ปฺริยาตฺมชานิว ยุษฺมานฺ ปฺรโพธยามิฯ
15 For though ye have ten thousand teachers in Christ, yet have ye not many fathers; for in Christ Jesus I begot you through the gospel.
ยต: ขฺรีษฺฏธรฺมฺเม ยทฺยปิ ยุษฺมากํ ทศสหสฺราณิ วิเนตาโร ภวนฺติ ตถาปิ พหโว ชนกา น ภวนฺติ ยโต'หเมว สุสํวาเทน ยีศุขฺรีษฺเฏ ยุษฺมานฺ อชนยํฯ
16 I exhort you therefore, be ye imitators of me.
อโต ยุษฺมานฺ วินเย'หํ ยูยํ มทนุคามิโน ภวตฯ
17 For this end I sent to you Timothy, who is my beloved child, and faithful in the Lord, who will put you in mind of my ways in Christ, according as I teach everywhere in every church.
อิตฺยรฺถํ สรฺเวฺวษุ ธรฺมฺมสมาเชษุ สรฺวฺวตฺร ขฺรีษฺฏธรฺมฺมโยคฺยา เย วิธโย มโยปทิศฺยนฺเต ตานฺ โย ยุษฺมานฺ สฺมารยิษฺยเตฺยวมฺภูตํ ปฺรโภ: กฺฤเต ปฺริยํ วิศฺวาสินญฺจ มทียตนยํ ตีมถิยํ ยุษฺมากํ สมีปํ เปฺรษิตวานหํฯ
18 Now some are puffed up, as though I were not coming to you.
อปรมหํ ยุษฺมากํ สมีปํ น คมิษฺยามีติ พุทฺธฺวา ยุษฺมากํ กิยนฺโต โลกา ครฺวฺวนฺติฯ
19 But I shall come to you shortly, if it be the Lord's will, and will know, not the word of those who are puffed up, but the power;
กินฺตุ ยทิ ปฺรเภริจฺฉา ภวติ ตรฺหฺยหมวิลมฺพํ ยุษฺมตฺสมีปมุปสฺถาย เตษำ ทรฺปธฺมาตานำ โลกานำ วาจํ ชฺญาสฺยามีติ นหิ สามรฺถฺยเมว ชฺญาสฺยามิฯ
20 for the kingdom of God is not in word, but in power.
ยสฺมาทีศฺวรสฺย ราชตฺวํ วาคฺยุกฺตํ นหิ กินฺตุ สามรฺถฺยยุกฺตํฯ
21 What will ye? Am I to come to you with a rod, or in love, and the spirit of mildness?
ยุษฺมากํ กา วาญฺฉา? ยุษฺมตฺสมีเป มยา กึ ทณฺฑปาณินา คนฺตวฺยมุต เปฺรมนมฺรตาตฺมยุกฺเตน วา?
