Psalms 78
1 [A contemplation by Asaph.] Hear my teaching, my people. Turn your ears to the words of my mouth.
| قصیدۀ آساف. ای قوم من، به تعالیم من گوش فرا دهید و به آنچه می‌گویم توجه نمایید. |
2 I will open my mouth in a parable. I will utter dark sayings since the beginning of the world,
| زیرا می‌خواهم با مَثَلها سخن گویم. می‌خواهم معماهای قدیمی را برایتان شرح دهم. |
3 which we have heard and known, and our fathers have told us.
| می‌خواهم آنچه را که از نیاکان خود شنیده‌ام تعریف کنم. |
4 We will not hide them from their descendants, telling to the generation to come the praises of YHWH, his strength, and his wondrous works that he has done.
| اینها را باید تعریف کنیم و مخفی نسازیم تا فرزندان ما نیز بدانند که خداوند با قدرت خود چه کارهای شگفت‌انگیز و تحسین برانگیزی انجام داده است. |
5 For he established a testimony in Jacob, and appointed a teaching in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children;
| خدا احکام و دستورهای خود را به قوم اسرائیل داد و به ایشان امر فرمود که آنها را به فرزندانشان بیاموزند |
6 that the generation to come might know it, the children yet unborn, and arise and tell their children,
| و فرزندان ایشان نیز به نوبهٔ خود آن احکام را به فرزندان خود تعلیم دهند تا به این ترتیب هر نسلی با احکام و دستورهای خدا آشنا گردد. |
7 that they might set their hope in God, and not forget the works of God, but keep his commandments,
| به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که بر خدا توکل نمایند و کارهایی را که او برای نیاکانشان انجام داده است، فراموش نکنند و پیوسته مطیع دستورهایش باشند. |
8 and might not be as their fathers, a stubborn and rebellious generation, a generation that did not make their hearts loyal, whose spirit was not steadfast with God.
| در نتیجه آنها مانند نیاکان خود مردمی سرکش و یاغی نخواهند شد که ایمانی سست و ناپایدار داشتند و نسبت به خدا وفادار نبودند. |
9 The people of Ephraim, being armed and carrying bows, turned back in the day of battle.
| افراد قبیلهٔ افرایم با وجود اینکه به تیر و کمان مجهز بودند و در تیراندازی مهارت خاص داشتند، هنگام جنگ پا به فرار نهادند. |
10 They did not keep God's covenant, and refused to walk by his Law.
| آنان پیمان خود را که با خدا بسته بودند، شکستند و نخواستند مطابق دستورهای او زندگی کنند. |
11 They forgot his doings, his wondrous works that he had shown them.
| کارها و معجزات او را که برای ایشان و نیاکانشان در مصر انجام داده بود، فراموش کردند، |
12 He did marvelous things in the sight of their fathers, in the land of Egypt, in the field of Zoan.
| کارهای شگفت‌انگیزی که برای نیاکانشان در دشت صوعن در سرزمین مصر انجام داده بود. |
13 He split the sea, and caused them to pass through. He made the waters stand as a heap.
| خدا دریای سرخ را شکافت و آبها را مانند دیوار بر پا نگه داشت تا ایشان از آن عبور کنند. |
14 In the daytime he also led them with a cloud, and all night with a light of fire.
| بنی‌اسرائیل را در روز به‌وسیلۀ ستون ابر راهنمایی می‌کرد و در شب توسط روشنایی آتش! |
15 He split rocks in the wilderness, and gave them drink abundantly as out of the depths.
| در بیابان صخره‌ها را شکافت و برای آنها آب فراهم آورد. |
16 He brought streams also out of the rock, and caused waters to run down like rivers.
| بله، از صخره چشمه‌های آب جاری ساخت! |
17 Yet they still went on to sin against him, to rebel against the Most High in the desert.
| ولی با وجود این، ایشان بار دیگر نسبت به خدای متعال گناه ورزیدند و در صحرا از فرمان او سر پیچیدند. |
18 They tempted God in their heart by asking food according to their desire.
| آنها خدا را امتحان کردند و از او خوراک خواستند. |
19 Yes, they spoke against God. They said, "Can God prepare a table in the wilderness?
| حتی بر ضد خدا حرف زدند و گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیه کند؟ |
20 Look, he struck the rock, so that waters gushed out, and streams overflowed. Can he give bread also? Will he provide flesh for his people?"
| درست است که او از صخره آب بیرون آورد و بر زمین جاری ساخت، ولی آیا می‌تواند نان و گوشت را نیز برای قوم خود فراهم کند؟» |
21 Therefore YHWH heard, and was angry. A fire was kindled against Jacob, anger also went up against Israel,
| خداوند چون این را شنید غضبناک شد و آتش خشم او علیه اسرائیل شعله‌ور گردید، |
22 because they did not believe in God, and did not trust in his salvation.
| زیرا آنها ایمان نداشتند که خدا قادر است احتیاج آنها را برآورد. |
23 Yet he commanded the clouds above, and opened the doors of heaven.
| با وجود این، خدا درهای آسمان را گشود |
24 He rained down manna on them to eat, and gave them bread from heaven.
| و نان آسمانی را برای ایشان بارانید تا بخورند و سیر شوند. |
25 Man ate the bread of the mighty ones. He sent them food to the full.
| بله، آنها خوراک فرشتگان را خوردند و تا آنجا که می‌توانستند بخورند خدا به ایشان عطا فرمود. |
26 He caused the east wind to blow in the sky. By his power he guided the south wind.
| سپس با قدرت الهی خود، بادهای شرقی و جنوبی را فرستاد |
27 He rained also flesh on them as the dust; winged birds as the sand of the seas.
| تا پرندگان بی‌شماری همچون شنهای ساحل دریا برای قوم او بیاورند. |
28 He let it fall in the midst of his camp, all around his tent.
| پرندگان در اردوی اسرائیل، اطراف خیمه‌ها فرود آمدند. |
29 So they ate, and were well filled. He gave them their own desire.
| پس خوردند و سیر شدند؛ آنچه را که خواستند خدا به ایشان داد. |
30 They did not turn from their cravings. Their food was yet in their mouths,
| اما پیش از آنکه هوس آنها ارضا شود، در حالی که هنوز غذا در دهانشان بود، |
31 when the anger of God went up against them, killed some of the fattest of them, and struck down the young men of Israel.
| غضب خدا بر ایشان افروخته شد و شجاعان و جوانان اسرائیل را کشت. |
32 For all this they still sinned, and did not believe in his wondrous works.
| با وجود این همه معجزات، بنی‌اسرائیل باز نسبت به خدا گناه کردند و به کارهای شگفت‌انگیز او ایمان نیاوردند. |
33 Therefore he consumed their days in vanity, and their years in terror.
| بنابراین خدا کاری کرد که آنها روزهایشان را در بیابان تلف کنند و عمرشان را با ترس و لرز بگذرانند. |
34 When he killed them, then they inquired after him. They returned and sought God earnestly.
| هنگامی که خدا عده‌ای از آنان را کشت بقیه توبه کرده، به سوی او بازگشت نمودند |
35 They remembered that God was their rock, the Most High God, their redeemer.
| و به یاد آوردند که خدای متعال پناهگاه و پشتیبان ایشان است. |
36 But they flattered him with their mouth, and lied to him with their tongue.
| اما توبهٔ آنها از صمیم قلب نبود؛ آنها به خدا دروغ گفتند. |
37 For their heart was not right with him, neither were they faithful in his covenant.
| دل بنی‌اسرائیل از خدا دور بود و آنها نسبت به عهد او وفادار نماندند. |
38 But he, being merciful, forgave iniquity, and did not destroy them. Yes, many times he turned his anger away, and did not stir up all his wrath.
| اما خدا باز بر آنها ترحم فرموده، گناه ایشان را بخشید و آنها را از بین نبرد. بارها غضب خود را از بنی‌اسرائیل برگردانید، |
39 He remembered that they were but flesh, a wind that passes away, and doesn't come again.
| زیرا می‌دانست که ایشان بشر فانی هستند و عمرشان دمی بیش نیست. |
40 How often they rebelled against him in the wilderness, and grieved him in the desert.
| بنی‌اسرائیل در بیابان چندین مرتبه سر از فرمان خداوند پیچیدند و او را رنجاندند. |
41 They turned again and tempted God, and gave pain to the Holy One of Israel.
| بارها و بارها خدای مقدّس اسرائیل را آزمایش کردند و به او بی‌حرمتی نمودند. |
42 They did not remember his hand, nor the day when he redeemed them from the adversary;
| قدرت عظیم او را فراموش کردند و روزی را که او ایشان را از دست دشمن رهانیده بود به یاد نیاوردند. |
43 how he set his signs in Egypt, his wonders in the field of Zoan,
| بلاهایی را که او در منطقهٔ صوعن بر مصری‌ها نازل کرده بود، فراموش کردند. |
44 he turned their rivers into blood, and their streams, so that they could not drink.
| در آن زمان خدا آبهای مصر را به خون تبدیل نمود تا مصری‌ها نتوانند از آن بنوشند. |
45 He sent among them swarms of flies, which devoured them; and frogs, which destroyed them.
| انواع پشه‌ها را به میان مصری‌ها فرستاد تا آنها را بگزند. خانه‌های آنها را پر از قورباغه کرد. |
46 He gave also their increase to the caterpillar, and their labor to the locust.
| محصولات و مزارع ایشان را به‌وسیلۀ کرم و ملخ از بین برد. |
47 He destroyed their vines with hail, their sycamore fig trees with frost.
| تاکستانها و درختان انجیرشان را با تگرگ درشت خراب کرد. |
48 He gave over their livestock also to the hail, and their flocks to hot thunderbolts.
| رمه‌ها و گله‌هایشان را با رعد و برق و تگرگ تلف کرد. |
49 He threw on them the fierceness of his anger, wrath, indignation, and trouble, and a band of destroying angels.
| او آتش خشم خود را همچون فرشتگان مرگ به جان ایشان فرستاد. |
50 He made a path for his anger. He did not spare their soul from death, but gave their life over to the pestilence,
| او غضب خود را از ایشان باز نداشت بلکه بلایی فرستاد و جان آنها را گرفت. |
51 and struck all the firstborn in Egypt, the chief of their strength in the tents of Ham.
| همهٔ پسران نخست‌زادهٔ مصری را کشت. |
52 But he led forth his own people like sheep, and guided them in the wilderness like a flock.
| آنگاه بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون آورد و آنها را همچون گلهٔ گوسفند به بیابان هدایت کرد. |
53 He led them safely, so that they weren't afraid, but the sea overwhelmed their enemies.
| ایشان را به راههای امن و بی‌خطر راهنمایی کرد تا نترسند؛ اما دشمنان آنها در دریای سرخ غرق شدند. |
54 He brought them to the border of his sanctuary, to this mountain, which his right hand had taken.
| سرانجام خدا اجداد ما را به این سرزمین مقدّس آورد، یعنی همین کوهستانی که با دست توانای خود آن را تسخیر نمود. |
55 He also drove out the nations before them, allotted them for an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.
| ساکنان این سرزمین را از پیش روی ایشان بیرون راند؛ سرزمین موعود را بین قبایل اسرائیل تقسیم نمود و به آنها اجازه داد که در خانه‌های آنجا سکونت گزینند. |
56 Yet they tempted and rebelled against the Most High God, and did not keep his testimonies;
| اما با این همه، خدای متعال را امتحان کردند و از فرمان او سر پیچیدند و دستورهایش را اجرا نکردند. |
57 but turned back, and dealt treacherously like their fathers. They were turned aside like a deceitful bow.
| مانند اجداد خود از خدا روی برتافتند و به او خیانت کردند و همچون کمانی کج، غیرقابل اعتماد شدند. |
58 For they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their engraved images.
| بتکده‌ها ساختند و به پرستش بتها پرداختند و به این وسیله خشم خداوند را برانگیختند. |
59 When God heard this, he was angry, and greatly abhorred Israel;
| وقتی خدا چنین بی‌وفایی از اسرائیل دید، بسیار غضبناک گردید و آنها را به کلی طرد کرد. |
60 So that he forsook the tabernacle at Shiloh, the tent where he dwelt among men;
| خیمهٔ عبادت را که در شیلوه بر پا ساخته بود ترک کرد |
61 and delivered his strength into captivity, his glory into the adversary's hand.
| و صندوق مقدّس را که مظهر قدرت و حضورش در بین اسرائیل بود، به دست دشمن سپرد. |
62 He also gave his people over to the sword, and was angry with his inheritance.
| بر قوم برگزیدهٔ خویش غضبناک گردید و آنها را به دم شمشیر دشمنان سپرد. |
63 Fire devoured their young men. Their virgins had no wedding song.
| جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دخترانشان لباس عروسی بر تن نکردند. |
64 Their priests fell by the sword, and their widows couldn't weep.
| کاهنانشان به دم شمشیر افتادند و زنهایشان نتوانستند برای آنها سوگواری کنند. |
65 Then the Lord awakened as one out of sleep, like a mighty man who shouts by reason of wine.
| سرانجام خداوند همچون کسی که از خواب بیدار شود، و مانند شخص نیرومندی که از باده سرخوش گردد، به یاری اسرائیل برخاست. |
66 He struck his adversaries backward. He made them a permanent shame.
| دشمنان قوم خود را شکست داده، آنها را برای همیشه رسوا ساخت. |
67 Moreover he rejected the tent of Joseph, and did not choose the tribe of Ephraim,
| او فرزندان یوسف و قبیلهٔ افرایم را طرد نمود |
68 But chose the tribe of Judah, Mount Zion which he loved.
| اما قبیلهٔ یهودا و کوه صهیون را که از قبل دوست داشت، برگزید. |
69 He built his sanctuary like the heights, like the earth which he has established forever.
| در آنجا خانهٔ مقدّس خود را مانند کوههای محکم و پابرجای دنیا، جاودانه بر پا نمود. |
70 He also chose David his servant, and took him from the sheepfolds;
| سپس خدمتگزار خود داوود را که گوسفندان پدرش را می‌چرانید، برگزید. |
71 from following the ewes that have their young, he brought him to be the shepherd of Jacob his servant, and Israel his inheritance.
| او را از چوپانی گرفت و به پادشاهی اسرائیل نصب نمود. |
72 So he was their shepherd according to the integrity of his heart, and guided them by the skillfulness of his hands.
| داوود با صمیم قلب از اسرائیل مراقبت نمود و با مهارت کامل ایشان را رهبری کرد. |
