< Psalms 22 >

1 [For the Chief Musician; set to "The Doe of the Morning." A Psalm by David.] My God, my God, why have you forsaken me? Why are you so far from helping me, and from the words of my groaning?
برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «غزال سحرگاهی». ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا واگذاشتی؟ چرا دور ایستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟
2 My God, I cry in the daytime, but you do not answer; in the night season, and am not silent.
شب و روز می‌نالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمی‌کنی.
3 But you are holy, you who inhabit the praises of Israel.
با وجود این، تو قدوسی و در سرودهای ستایشی اسرائیل جا داری.
4 Our fathers trusted in you. They trusted, and you delivered them.
پدران ما به تو توکل کردند و تو ایشان را نجات دادی.
5 They cried to you, and escaped. They trusted in you, and were not put to shame.
نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. ایشان بر تو توکل کردند و نومید و سرافکنده نشدند.
6 But I am a worm, and no man; scorned by people and despised by the people.
اما من مانند کرم پست شده‌ام؛ مرا انسان به حساب نمی‌آورند. نزد قوم خود خوار و حقیر شده‌ام.
7 All those who see me mock me. They insult me with their lips. They shake their heads, saying,
هر که مرا می‌بیند، مسخره می‌کند. آنها سر خود را تکان می‌دهند و با طعنه می‌گویند:
8 "He trusts in YHWH; let him deliver him. Let him rescue him, since he delights in him."
«آیا این همان کسی است که بر خداوند توکل داشت؟ پس بگذار خداوند نجاتش دهد! اگر خداوند او را دوست دارد، بگذار رهایی‌اش بخشد؟»
9 But you brought me out of the womb. You made me trust at my mother's breasts.
ای خداوند، این تو بودی که مرا از رَحِم مادرم به دنیا آوردی. وقتی هنوز بر سینه‌های مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی.
10 I was thrown on you from my mother's womb. You are my God since my mother bore me.
هنگام تولدم مرا به تو سپردند؛ از وقتی متولد شدم خدای من تو بودی.
11 Do not be far from me, for trouble is near. For there is none to help.
اکنون نیز مرا ترک نکن، زیرا خطر در کمین است و غیر از تو کسی نیست که به داد من برسد.
12 Many bulls have surrounded me. Mighty ones of Bashan have encircled me.
دشمنانم مانند گاوان نر سرزمین «باشان» مرا محاصره کرده‌اند.
13 They open their mouths wide against me, like a lion tearing prey and roaring.
همچون شیران درندۀ غرّان، دهان خود را باز کرده‌اند تا مرا بدرند.
14 I am poured out like water, and all my bones are out of joint. My heart is like wax; it is melted within me.
نیرویی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهایم از هم جدا شده‌اند. دلم مانند موم آب می‌شود.
15 My strength is dried up like a potsherd, and my tongue sticks to the roof of my mouth; and you have brought me into the dust of death.
گلویم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. تو مرا به لب گور کشانده‌ای.
16 For many dogs have surrounded me. A company of evildoers have enclosed me. They have pierced my hands and my feet.
دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدکار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند.
17 I can count all of my bones. They look and stare at me.
از فرط لاغری تمام استخوانهایم دیده می‌شوند؛ بدکاران به من خیره شده‌اند.
18 They divide my clothes among themselves, and for my clothing they cast a lot.
لباسهایم را میان خود تقسیم کردند و بر ردای من قرعه انداختند.
19 But do not be far off, YHWH. You are my help: hurry to help me.
ای خداوند، از من دور نشو؛ ای قوت من، به یاری من بشتاب!
20 Deliver my soul from the sword, my precious life from the power of the dog.
جانم را از شمشیر برهان و زندگی مرا از چنگ این سگان نجات ده.
21 Save me from the lion's mouth. Yes, from the horns of the wild oxen, you have answered me.
مرا از دهان این شیران برهان؛ مرا از شاخهای این گاوان وحشی نجات ده!
22 I will declare your name to my brothers. In the midst of the assembly I will praise you.
نام تو را به برادران و خواهرانم اعلام خواهم کرد، و در میان جماعت، تو را خواهم ستود.
23 You who fear YHWH, praise him. All you descendants of Jacob, glorify him. Revere him, all you descendants of Israel.
ای ترسندگان خداوند، او را سپاس گویید! ای فرزندان یعقوب، وی را گرامی بدارید! ای بنی‌اسرائیل او را بپرستید!
24 For he has not despised or detested the affliction of the afflicted, nor has he hidden his face from him; but when he cried to him, he heard.
او فقیران را فراموش نمی‌کند و مصیبت آنها را نادیده نمی‌گیرد؛ روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و آن را اجابت می‌کند.
25 Of you comes my praise in the great assembly. I will pay my vows before those who fear him.
در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور پرستندگانت ادا خواهم نمود.
26 The humble shall eat and be satisfied. They shall praise YHWH who seek after him. Let your hearts live forever.
فقیران غذا خواهند خورد و سیر خواهند شد. طالبان خداوند او را ستایش خواهند کرد. باشد که آنان همیشه زنده‌دل و کامیاب باشند!
27 Every part of the earth shall remember and turn to YHWH, and all the families of the nations shall worship before you.
همهٔ مردم جهان خداوند را به یاد خواهند داشت؛ همهٔ قومها به سوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند کرد.
28 For the kingdom is YHWH's, and he is the ruler over the nations.
زیرا فرمانروایی از آن خداوند است و او بر قومها حکومت می‌کند.
29 All the prosperous of the earth shall eat and worship. All those who go down to the dust shall bow before him; and my soul shall live for him.
همهٔ متکبران جهان در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند کرد؛ همهٔ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد!
30 Posterity shall serve him. Future generations shall be told about YHWH.
نسلهای آینده او را عبادت خواهند کرد، زیرا از پدران خود دربارهٔ کارهای خدا خواهند شنید.
31 They shall come and shall declare his righteousness to a people that shall be born, for he has done it.
به فرزندانی که در آینده متولد خواهند شد، گفته خواهد شد که خداوند قوم خود را نجات داده است.

< Psalms 22 >