Mark 11
1 When they drew near to Jerusalem, to Bethphage and Bethany, at the Mount of Olives, he sent two of his disciples,
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇਸ਼਼ੁ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਃ ਸਮੀਪਸ੍ਥਯੋ ਰ੍ਬੈਤ੍ਫਗੀਬੈਥਨੀਯਪੁਰਯੋਰਨ੍ਤਿਕਸ੍ਥੰ ਜੈਤੁਨਨਾਮਾਦ੍ਰਿਮਾਗਤੇਸ਼਼ੁ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਣਕਾਲੇ ਦ੍ਵੌ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਵਿਦੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਜਗਾਦ,
2 and said to them, "Go your way into the village that is opposite you. Immediately as you enter into it, you will find a young donkey tied, on which no one has yet sat. Untie him, and bring him.
ਯੁਵਾਮਮੁੰ ਸੰਮੁਖਸ੍ਥੰ ਗ੍ਰਾਮੰ ਯਾਤੰ, ਤਤ੍ਰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਯੋ ਨਰੰ ਨਾਵਹਤ੍ ਤੰ ਗਰ੍ੱਦਭਸ਼ਾਵਕੰ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥਸ੍ਤੰ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾਨਯਤੰ|
3 If anyone asks you, 'Why are you doing this?' say, 'Because the Lord needs it,' and he will send it back here at once."
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਵਾਂ ਕਰ੍ੰਮੇਦੰ ਕੁਤਃ ਕੁਰੁਥਃ? ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਯਦਿ ਕੋਪਿ ਪ੍ਰੁʼੱਛਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਪ੍ਰਭੋਰਤ੍ਰ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮਸ੍ਤੀਤਿ ਕਥਿਤੇ ਸ ਸ਼ੀਘ੍ਰੰ ਤਮਤ੍ਰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
4 They went away, and found a colt tied at the door outside in the open street, and they untied him.
ਤਤਸ੍ਤੌ ਗਤ੍ਵਾ ਦ੍ਵਿਮਾਰ੍ਗਮੇਲਨੇ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਦ੍ਵਾਰਸ੍ਯ ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਤੰ ਗਰ੍ੱਦਭਸ਼ਾਵਕੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਮੋਚਯਤਃ,
5 Some of those who stood there asked them, "What are you doing, untying the young donkey?"
ਏਤਰ੍ਹਿ ਤਤ੍ਰੋਪਸ੍ਥਿਤਲੋਕਾਨਾਂ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਅਪ੍ਰੁʼੱਛਤ੍, ਗਰ੍ੱਦਭਸ਼ਿਸ਼ੁੰ ਕੁਤੋ ਮੋਚਯਥਃ?
6 They said to them just as Jesus had said, and they let them go.
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੋਰਾਜ੍ਞਾਨੁਸਾਰੇਣ ਤੇਭ੍ਯਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਦਿਤੇ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਤਮਾਦਾਤੁੰ ਤੇ(ਅ)ਨੁਜਜ੍ਞੁਃ|
7 They brought the young donkey to Jesus, and threw their garments on it, and Jesus sat on it.
ਅਥ ਤੌ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸੰਨਿਧਿੰ ਗਰ੍ੱਦਭਸ਼ਿਸ਼ੁਮ੍ ਆਨੀਯ ਤਦੁਪਰਿ ਸ੍ਵਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਪਾਤਯਾਮਾਸਤੁਃ; ਤਤਃ ਸ ਤਦੁਪਰਿ ਸਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟਃ|
8 Many spread their garments on the way, and others spread branches which they had cut from the fields.
ਤਦਾਨੇਕੇ ਪਥਿ ਸ੍ਵਵਾਸਾਂਸਿ ਪਾਤਯਾਮਾਸੁਃ, ਪਰੈਸ਼੍ਚ ਤਰੁਸ਼ਾਖਾਸ਼੍ਛਿਤਵਾ ਮਾਰ੍ਗੇ ਵਿਕੀਰ੍ਣਾਃ|
9 Those who went in front, and those who followed, shouted, "Hosanna. Blessed is he who comes in the name of the Lord.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ਗਾਮਿਨੋ(ਅ)ਗ੍ਰਗਾਮਿਨਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇ ਜਨਾ ਉਚੈਃਸ੍ਵਰੇਣ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ, ਜਯ ਜਯ ਯਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਨਾਮ੍ਨਾਗੱਛਤਿ ਸ ਧਨ੍ਯ ਇਤਿ|
10 Blessed is the kingdom of our father David. Hosanna in the highest."
ਤਥਾਸ੍ਮਾਕਮੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਸ੍ਯ ਦਾਯੂਦੋ ਯਦ੍ਰਾਜ੍ਯੰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਨਾਮ੍ਨਾਯਾਤਿ ਤਦਪਿ ਧਨ੍ਯੰ, ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਾਦੁੱਛ੍ਰਾਯੇ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਜਯੋ ਭਵੇਤ੍|
11 And he entered into the temple in Jerusalem. When he had looked around at everything, it being now evening, he went out to Bethany with the twelve.
ਇੱਥੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਿ ਮਨ੍ਦਿਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ੍ਥਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਵਸ੍ਤੂਨਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍; ਅਥ ਸਾਯੰਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਸਹਿਤੋ ਬੈਥਨਿਯੰ ਜਗਾਮ|
12 The next day, when they had come out from Bethany, he was hungry.
ਅਪਰੇਹਨਿ ਬੈਥਨਿਯਾਦ੍ ਆਗਮਨਸਮਯੇ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਾਰ੍ੱਤੋ ਬਭੂਵ|
13 Seeing a fig tree afar off having leaves, he came to see if perhaps he might find anything on it. When he came to it, he found nothing but leaves, for it was not the season for figs.
ਤਤੋ ਦੂਰੇ ਸਪਤ੍ਰਮੁਡੁਮ੍ਬਰਪਾਦਪੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤਤ੍ਰ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਫਲੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਤਸ੍ਯ ਸੰਨਿਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੰ ਯਯੌ, ਤਦਾਨੀਂ ਫਲਪਾਤਨਸ੍ਯ ਸਮਯੋ ਨਾਗੱਛਤਿ| ਤਤਸ੍ਤਤ੍ਰੋਪਸ੍ਥਿਤਃ ਪਤ੍ਰਾਣਿ ਵਿਨਾ ਕਿਮਪ੍ਯਪਰੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਸ ਕਥਿਤਵਾਨ੍,
14 Jesus told it, "May no one ever eat fruit from you again." and his disciples heard it. (aiōn g165)
ਅਦ੍ਯਾਰਭ੍ਯ ਕੋਪਿ ਮਾਨਵਸ੍ਤ੍ਵੱਤਃ ਫਲੰ ਨ ਭੁਞ੍ਜੀਤ; ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਸ਼ੁਸ਼੍ਰੁਵੁਃ| (aiōn g165)
15 They came to Jerusalem, and he entered into the temple, and began to throw out those who sold and those who bought in the temple, and overthrew the tables of the money changers, and the seats of those who sold the doves.
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇਸ਼਼ੁ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਮਾਯਾਤੇਸ਼਼ੁ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਮਨ੍ਦਿਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਰਸ੍ਥਾਨਾਂ ਬਣਿਜਾਂ ਮੁਦ੍ਰਾਸਨਾਨਿ ਪਾਰਾਵਤਵਿਕ੍ਰੇਤ੍ਰੁʼਣਾਮ੍ ਆਸਨਾਨਿ ਚ ਨ੍ਯੁਬ੍ਜਯਾਞ੍ਚਕਾਰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਕ੍ਰੇਤ੍ਰੁʼਨ੍ ਵਿਕ੍ਰੇਤ੍ਰੁਂʼਸ਼੍ਚ ਬਹਿਸ਼੍ਚਕਾਰ|
16 He would not allow anyone to carry a container through the temple.
ਅਪਰੰ ਮਨ੍ਦਿਰਮਧ੍ਯੇਨ ਕਿਮਪਿ ਪਾਤ੍ਰੰ ਵੋਢੁੰ ਸਰ੍ੱਵਜਨੰ ਨਿਵਾਰਯਾਮਾਸ|
17 He taught, saying to them, "Is it not written, 'My house will be called a house of prayer for all the nations?' But you have made it a den of robbers."
ਲੋਕਾਨੁਪਦਿਸ਼ਨ੍ ਜਗਾਦ, ਮਮ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਸਰ੍ੱਵਜਾਤੀਯਾਨਾਂ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਗ੍ਰੁʼਹਮ੍ ਇਤਿ ਨਾਮ੍ਨਾ ਪ੍ਰਥਿਤੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਏਤਤ੍ ਕਿੰ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੇ ਲਿਖਿਤੰ ਨਾਸ੍ਤਿ? ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਤਦੇਵ ਚੋਰਾਣਾਂ ਗਹ੍ਵਰੰ ਕੁਰੁਥ|
18 The chief priests and the scribes heard it, and sought how they might destroy him. For they feared him, because all the crowd was astonished at his teaching.
ਇਮਾਂ ਵਾਣੀਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਸ਼੍ਚ ਤੰ ਯਥਾ ਨਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ ਤਥੋਪਾਯੰ ਮ੍ਰੁʼਗਯਾਮਾਸੁਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯੋਪਦੇਸ਼ਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਗਤਾ ਅਤਸ੍ਤੇ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਬਿਭ੍ਯੁਃ|
19 When evening came, they went out of the city.
ਅਥ ਸਾਯੰਸਮਯ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਯੀਸ਼ੁਰ੍ਨਗਰਾਦ੍ ਬਹਿਰ੍ਵਵ੍ਰਾਜ|
20 As they passed by in the morning, they saw the fig tree withered away from the roots.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰਾਤਃਕਾਲੇ ਤੇ ਤੇਨ ਮਾਰ੍ਗੇਣ ਗੱਛਨ੍ਤਸ੍ਤਮੁਡੁਮ੍ਬਰਮਹੀਰੁਹੰ ਸਮੂਲੰ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕੰ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ|
21 Peter, remembering, said to him, "Teacher, look. The fig tree which you cursed has withered away."
ਤਤਃ ਪਿਤਰਃ ਪੂਰ੍ੱਵਵਾਕ੍ਯੰ ਸ੍ਮਰਨ੍ ਯੀਸ਼ੁੰ ਬਭਾਸ਼਼ੰ, ਹੇ ਗੁਰੋ ਪਸ਼੍ਯਤੁ ਯ ਉਡੁਮ੍ਬਰਵਿਟਪੀ ਭਵਤਾ ਸ਼ਪ੍ਤਃ ਸ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕੋ ਬਭੂਵ|
22 Jesus answered them, "Have faith in God.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦੀਤ੍, ਯੂਯਮੀਸ਼੍ਵਰੇ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤ|
23 Truly I tell you, whoever may tell this mountain, 'Be taken up and cast into the sea,' and does not doubt in his heart, but believes that what he says will happen, it will be done for him.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ ਕੋਪਿ ਯਦ੍ਯੇਤਦ੍ਗਿਰਿੰ ਵਦਤਿ, ਤ੍ਵਮੁੱਥਾਯ ਗਤ੍ਵਾ ਜਲਧੌ ਪਤ, ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਮਿਦੰ ਵਾਕ੍ਯਮਵਸ਼੍ਯੰ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਮਨਸਾ ਕਿਮਪਿ ਨ ਸਨ੍ਦਿਹ੍ਯ ਚੇਦਿਦੰ ਵਿਸ਼੍ਵਸੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਾਨੁਸਾਰੇਣ ਤਦ੍ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
24 Therefore I tell you, whatever you ask for in prayer, believe that you have received it, and it will be yours.
ਅਤੋ ਹੇਤੋਰਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਚ੍ਮਿ, ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਕਾਲੇ ਯਦ੍ਯਦਾਕਾਂਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ ਤੱਤਦਵਸ਼੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਥ, ਇੱਥੰ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤ, ਤਤਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਥ|
25 Whenever you stand praying, forgive, if you have anything against anyone; so that your Father, who is in heaven, may also forgive you your wrongdoing.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਤੁੰ ਸਮੁੱਥਿਤੇਸ਼਼ੁ ਯਦਿ ਕੋਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਅਪਰਾਧੀ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਤੰ ਕ੍ਸ਼਼ਮਧ੍ਵੰ, ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਃ ਪਿਤਾਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਾਗਾਂਮਿ ਕ੍ਸ਼਼ਮਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
26 But if you do not forgive, neither will your Father in heaven forgive your wrongdoing."
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਨ ਕ੍ਸ਼਼ਮਧ੍ਵੇ ਤਰ੍ਹਿ ਵਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਃ ਪਿਤਾਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਾਗਾਂਸਿ ਨ ਕ੍ਸ਼਼ਮਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
27 They came again to Jerusalem, and as he was walking in the temple, the chief priests, and the scribes, and the elders came to him,
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇ ਪੁਨ ਰ੍ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੰ ਪ੍ਰਵਿਵਿਸ਼ੁਃ, ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਦਾ ਮਧ੍ਯੇਮਨ੍ਦਿਰਮ੍ ਇਤਸ੍ਤਤੋ ਗੱਛਤਿ, ਤਦਾਨੀਂ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਉਪਾਧ੍ਯਾਯਾਃ ਪ੍ਰਾਞ੍ਚਸ਼੍ਚ ਤਦਨ੍ਤਿਕਮੇਤ੍ਯ ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ,
28 and they began saying to him, "By what authority do you do these things? And who gave you this authority to do these things?"
ਤ੍ਵੰ ਕੇਨਾਦੇਸ਼ੇਨ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਕਰੋਸ਼਼ਿ? ਤਥੈਤਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਕਰ੍ੱਤਾਂ ਕੇਨਾਦਿਸ਼਼੍ਟੋਸਿ?
29 Jesus said to them, "I will also ask you one question. Answer me, and I will tell you by what authority I do these things.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤਿਗਦਿਤਵਾਨ੍ ਅਹਮਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਏਕਕਥਾਂ ਪ੍ਰੁʼੱਛਾਮਿ, ਯਦਿ ਯੂਯੰ ਤਸ੍ਯਾ ਉੱਤਰੰ ਕੁਰੁਥ, ਤਰ੍ਹਿ ਕਯਾਜ੍ਞਯਾਹੰ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਕਰੋਮਿ ਤਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
30 The baptism of John—was it from heaven, or from people? Answer me."
ਯੋਹਨੋ ਮੱਜਨਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਤ੍ ਜਾਤੰ ਕਿੰ ਮਾਨਵਾਤ੍? ਤਨ੍ਮਹ੍ਯੰ ਕਥਯਤ|
31 They reasoned with themselves, saying, "If we should say, 'From heaven;' he will say, 'Why then did you not believe him?'
ਤੇ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਿਵੇਕ੍ਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰੇਭਿਰੇ, ਤਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਦ੍ ਬਭੂਵੇਤਿ ਚੇਦ੍ ਵਦਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਕੁਤਸ੍ਤੰ ਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯੈਤ? ਕਥਮੇਤਾਂ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
32 If we should say, 'From people'"—they feared the crowd, for all held John to really be a prophet.
ਮਾਨਵਾਦ੍ ਅਭਵਦਿਤਿ ਚੇਦ੍ ਵਦਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਭਯਮਸ੍ਤਿ ਯਤੋ ਹੇਤੋਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਯੋਹਨੰ ਸਤ੍ਯੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੰ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤੇ|
33 They answered and said to Jesus, "We do not know." Jesus said to them, "Neither do I tell you by what authority I do these things."
ਅਤਏਵ ਤੇ ਯੀਸ਼ੁੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦਿਸ਼਼ੁ ਰ੍ਵਯੰ ਤਦ੍ ਵਕ੍ਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਮਃ| ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ, ਤਰ੍ਹਿ ਯੇਨਾਦੇਸ਼ੇਨ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਕਰੋਮਿ, ਅਹਮਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਤੰਨ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
