Job 29
1 Job again took up his parable, and said,
| ئەیوب سەرلەنوێ دەستی بە قسە کردەوە و گوتی: |
2 "Oh that I were as in the months of old, as in the days when God watched over me;
| «خۆزگەم بە مانگەکانی ڕابردوو، بەو ڕۆژانەی کە خودا منی پاراست، |
3 when his lamp shone on my head, and by his light I walked through darkness,
| کاتێک چراکەی خۆی لە سەرم هەڵکرد و بە ڕووناکی ئەو بەناو تاریکیدا دەڕۆیشتم! |
4 as I was in the ripeness of my days, when the friendship of God was in my tent,
| خۆزگە بەو ڕۆژانەی کە لە هەڕەتی هێز و توانادا بووم، هاوڕێیەتییە گیانی بەگیانییەکەم لەگەڵ خودا چادرەکەی منی بەرەکەتدار کردبوو، |
5 when Shaddai was yet with me, and my children were around me,
| خودای هەرە بەتوانا هێشتا لەگەڵم بوو و منداڵەکانیشم لە چواردەورم بوون، |
6 when my steps were washed with butter, and the rock poured out streams of oil for me,
| کاتێک پێیەکانم بە شیر دەشوشت، تاشەبەردیش جۆگەکانی زەیتی بۆ هەڵدەقوڵاندم. |
7 when I went forth to the city gate, when I prepared my seat in the street.
| «کاتێک بۆ لای دەروازەی شارەکە دەچووم و لە گۆڕەپانەکەدا دیوەخانی خۆم ئامادە دەکرد، |
8 The young men saw me and hid themselves. The aged rose up and stood.
| گەنجەکان کە منیان دەبینی خۆیان دەشاردەوە، پیرانیش لەبەرم هەڵدەستان و ڕادەوەستان؛ |
9 The princes refrained from talking, and laid their hand on their mouth.
| پیاوە گەورەکان نەیاندەویست قسە بکەن، دەستیان دەخستە سەر دەمی خۆیان؛ |
10 The voice of the nobles was hushed, and their tongue stuck to the roof of their mouth.
| پیاوماقوڵان دەنگیان لێ دەبڕا و زمانیان بە مەڵاشوویانەوە دەنووسا. |
11 For when the ear heard me, then it blessed me; and when the eye saw me, it commended me:
| ئەوەی گوێی لێم دەبوو ستایشی دەکردم، ئەو چاوەی کە دەیبینی شایەتی بۆ دەدام، |
12 Because I delivered the poor who cried, and the fatherless also, who had none to help him,
| چونکە ئەو هەژارانەی کە هاواریان بۆ دەهێنام و ئەو هەتیوانەی کە بێکەس بوون ڕزگارم دەکردن. |
13 the blessing of him who was ready to perish came on me, and I caused the widow's heart to sing for joy.
| ئەوانەی لە سەرەمەرگدا بوون بەرەکەتیان دەدامێ و دڵی بێوەژنم دەهێنایە قریوە. |
14 I put on righteousness, and it clothed me. My justice was as a robe and a diadem.
| ڕاستودروستیم لەبەر دەکرد و دەمپۆشی؛ دادپەروەری کەوا و مێزەرەکەم بوو. |
15 I was eyes to the blind, and feet to the lame.
| دەبووم بە چاو بۆ نابینایان و بە قاچ بۆ شەلان. |
16 I was a father to the needy. The cause of him who I did not know, I searched out.
| من بۆ نەداران باوکێک دەبووم و بەرگریم لە کەسێک دەکرد کە پێی ئاشنا نەبووم. |
17 I broke the jaws of the unrighteous, and plucked the prey out of his teeth.
| کەڵبەی ستەمکارم وردوخاش دەکرد و لەنێو ددانەکانی نێچیرم دەڕفاند. |
18 Then I said, 'I shall die in my own house, I shall number my days as the sand.
| «جا گوتم:”لەناو لانەکەی خۆم ڕۆح بەدەستەوە دەدەم و وەک لم ڕۆژگارم زۆر دەبێت. |
19 My root is spread out to the waters. The dew lies all night on my branch.
| ڕەگم بەرەو ئاوەکان درێژ دەبێتەوە، بە درێژایی شەو شەونم بەسەر چڵەکانمەوە دەبێت. |
20 My glory is fresh in me. My bow is renewed in my hand.'
| شکۆمەندیم بە هەمیشەیی لەگەڵم دەبێت، کەوانەکەم لە دەستم نوێ دەبێتەوە.“ |
21 "Men listened to me, waited, and kept silence for my counsel.
| «گوێیان لە من دەگرت و چاوەڕێیان دەکرد لە کاتی ڕاوێژکردنم گوێیان بۆم شل دەکرد. |
22 After my words they did not speak again. My speech fell on them.
| لەدوای قسەکانم هیچیان لە دەم نەدەهاتە دەرەوە؛ قسەکانم دڵۆپەی بەسەریاندا کرد. |
23 They waited for me as for the rain. Their mouths drank as with the spring rain.
| چاوەڕێیان دەکردم وەک چاوەڕێی نمە باران بکەن و دەمیان دەکردەوە وەک بۆ بارانی بەهار. |
24 I smiled on them when they had no confidence. They did not reject the light of my face.
| کاتێک لەگەڵیان ڕووخۆش دەبووم، باوەڕیان نەدەکرد؛ کاتێک ڕەزامەندیم پیشان دەدا، چاوەڕێی ئەوەیان نەدەکرد. |
25 I chose out their way, and sat as chief. I lived as a king in the army, as one who comforts the mourners.
| ڕێگام بۆیان هەڵدەبژارد و وەک سەرۆک دادەنیشتم؛ وەک پاشایەک لەناو سوپا نیشتەجێ دەبووم، وەک ئەوەی دڵنەوایی شیوەنگێڕان دەداتەوە. |
