Job 29
1 Job again took up his parable, and said,
Ug si Job migamit pag-usab sa iyang sambingay, ug miingon:
2 "Oh that I were as in the months of old, as in the days when God watched over me;
Oh, nga maingon unta ako niadtong unang mga bulan, Niadtong unang mga adlaw sa diha nga ang Dios nagbantay pa kanako;
3 when his lamp shone on my head, and by his light I walked through darkness,
Sa diha nga ang iyang suga nagdan-ag sa ibabaw sa akong ulo, Ug pinaagi sa iyang kahayag gilatas ko ang kangitngit;
4 as I was in the ripeness of my days, when the friendship of God was in my tent,
Ingon sa akong pagkamauswagon sa akong mga adlaw, Sa diha nga ang pakig-abyan sa Dios nagpuyo pa sa sulod sa akong balong-balong;
5 when Shaddai was yet with me, and my children were around me,
Sa diha nga ang Makagagahum kauban pa kanako, Ug ang akong mga anak kanako nagalibut;
6 when my steps were washed with butter, and the rock poured out streams of oil for me,
Sa diha nga ang akong mga lakang ginahugasan sa mantequilla, Ug ang bato nagapaagay-ay kanako ug mga sapa nga lana!
7 when I went forth to the city gate, when I prepared my seat in the street.
Sa miadto ako sa ganghaan ngadto sa ciudad, Sa giandam ko ang akong lingkoranan diha sa dalan,
8 The young men saw me and hid themselves. The aged rose up and stood.
Ang mga batan-on nakakita kanako ug nanagtago sa ilang kaugalingon, Ug ang mga tigulang nanindog ug wala manglihok;
9 The princes refrained from talking, and laid their hand on their mouth.
Ang mga principe nanagpugong sa pagsulusulti, Ug gidapion ang ilang mga kamot sa ilang baba;
10 The voice of the nobles was hushed, and their tongue stuck to the roof of their mouth.
Ang tingog sa mga tawong halangdon gipahilum, Ug ang ilang mga dila nanapot sa alingag-ngag sa ilang baba.
11 For when the ear heard me, then it blessed me; and when the eye saw me, it commended me:
Kay sa diha nga nakadungog kanako ang igdulungog, unya kana kanako nanalangin; Ug sa diha nga nakakita kanako ang mata, kana nagpamatuod kanako:
12 Because I delivered the poor who cried, and the fatherless also, who had none to help him,
Kay akong giluwas ang kabus nga nagtu-aw, Ang ilo usab nga kaniya walay makatabang.
13 the blessing of him who was ready to perish came on me, and I caused the widow's heart to sing for joy.
Ang panalangin niadtong haduol sa kamatayon midangat kanako; Ug ang kasingkasing sa babaye nga balo gipaawit ko sa kalipay.
14 I put on righteousness, and it clothed me. My justice was as a robe and a diadem.
Gisul-ob ko ang pagkamatarung, ug kana nahimo nga akong bisti: Ang akong justicia nahimutang ingon sa kupo ug purongpurong.
15 I was eyes to the blind, and feet to the lame.
Ako nahimong mga mata sa mga buta, Ug sa mga bakol ako nahimong mga tiil.
16 I was a father to the needy. The cause of him who I did not know, I searched out.
Ako nahimong amahan sa mga hangul: Ug ang katungod niadtong wala ko hiilhi akong gipangita.
17 I broke the jaws of the unrighteous, and plucked the prey out of his teeth.
Ug gilumpag ko ang apapangig sa mga tawong dili matarung, Ug gilaksi ko ang tinukob diha sa iyang mga ngipon.
18 Then I said, 'I shall die in my own house, I shall number my days as the sand.
Unya ako miingon: Ako mamatay sa akong salag, Ug pagadaghanon ko ang akong mga adlaw ingon sa balas:
19 My root is spread out to the waters. The dew lies all night on my branch.
Ang akong gamot mikaylap ngadto sa katubigan, Ug ang yamog mipabilin sa ibabaw sa akong sanga sa tibook nga gabii:
20 My glory is fresh in me. My bow is renewed in my hand.'
Ang akong himaya nga ania kanako lunhaw, Ug ang akong pana nabag-o dinhi sa akong kamot.
21 "Men listened to me, waited, and kept silence for my counsel.
Kanako ang mga tawo nanagpatalinghug ug nanagpaabut, Ug nanaghilum tungod sa akong tambag.
22 After my words they did not speak again. My speech fell on them.
Sa pagkatapus sa akong mga pulong sila wala na mousab pagsulti; Ug ang akong tambag nagatulo sa ibabaw nila.
23 They waited for me as for the rain. Their mouths drank as with the spring rain.
Ug ingon sa pagpaabut sa ulan ang ilang pagpaabut kanako; Ug gibuka nila ang ilang baba ingon sa nagahulat sa ulahing ulan.
24 I smiled on them when they had no confidence. They did not reject the light of my face.
Ug ako mipahiyum kanila sa diha nga sila walay pagsalig; Ug ang kahayag sa akong panagway wala nila isalikway.
25 I chose out their way, and sat as chief. I lived as a king in the army, as one who comforts the mourners.
Ako nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon sa usa ka pangulo, Ug mipuyo ingon sa usa ka hari sa kasundalohan, Ingon sa usa ka nagalipay niadtong mga masulob-on.
