2 Corinthians 3
1 Are we beginning again to commend ourselves? We do not need, as do some, letters of commendation to you or from you, do we?
વયં કિમ્ આત્મપ્રશંસનં પુનરારભામહે? યુષ્માન્ પ્રતિ યુષ્મત્તો વા પરેષાં કેષાઞ્ચિદ્ ઇવાસ્માકમપિ કિં પ્રશંસાપત્રેષુ પ્રયોજનમ્ આસ્તે?
2 You are our letter, written in our hearts, known and read by everyone;
યૂયમેવાસ્માકં પ્રશંસાપત્રં તચ્ચાસ્માકમ્ અન્તઃકરણેષુ લિખિતં સર્વ્વમાનવૈશ્ચ જ્ઞેયં પઠનીયઞ્ચ|
3 being revealed that you are a letter of Christ, served by us, written not with ink, but with the Spirit of the living God; not in tablets of stone, but in tablets that are hearts of flesh.
યતો ઽસ્માભિઃ સેવિતં ખ્રીષ્ટસ્ય પત્રં યૂયપેવ, તચ્ચ ન મસ્યા કિન્ત્વમરસ્યેશ્વરસ્યાત્મના લિખિતં પાષાણપત્રેષુ તન્નહિ કિન્તુ ક્રવ્યમયેષુ હૃત્પત્રેષુ લિખિતમિતિ સુસ્પષ્ટં|
4 Such confidence we have through Christ toward God;
ખ્રીષ્ટેનેશ્વરં પ્રત્યસ્માકમ્ ઈદૃશો દૃઢવિશ્વાસો વિદ્યતે;
5 not that we are sufficient of ourselves, to account anything as from ourselves; but our sufficiency is from God;
વયં નિજગુણેન કિમપિ કલ્પયિતું સમર્થા ઇતિ નહિ કિન્ત્વીશ્વરાદસ્માકં સામર્થ્યં જાયતે|
6 who also made us sufficient as servants of a new covenant; not of the letter, but of the Spirit. For the letter kills, but the Spirit gives life.
તેન વયં નૂતનનિયમસ્યાર્થતો ઽક્ષરસંસ્થાનસ્ય તન્નહિ કિન્ત્વાત્મન એવ સેવનસામર્થ્યં પ્રાપ્તાઃ| અક્ષરસંસ્થાનં મૃત્યુજનકં કિન્ત્વાત્મા જીવનદાયકઃ|
7 But if the service of death, written engraved on stones, came with glory, so that the children of Israel could not look steadfastly on the face of Moses for the glory of his face; which was passing away:
અક્ષરૈ ર્વિલિખિતપાષાણરૂપિણી યા મૃત્યોઃ સેવા સા યદીદૃક્ તેજસ્વિની જાતા યત્તસ્યાચિરસ્થાયિનસ્તેજસઃ કારણાત્ મૂસસો મુખમ્ ઇસ્રાયેલીયલોકૈઃ સંદ્રષ્ટું નાશક્યત,
8 won't service of the Spirit be with much more glory?
તર્હ્યાત્મનઃ સેવા કિં તતોઽપિ બહુતેજસ્વિની ન ભવેત્?
9 For if the service of condemnation has glory, the service of righteousness exceeds much more in glory.
દણ્ડજનિકા સેવા યદિ તેજોયુક્તા ભવેત્ તર્હિ પુણ્યજનિકા સેવા તતોઽધિકં બહુતેજોયુક્તા ભવિષ્યતિ|
10 For truly that which has been made glorious has not been made glorious in this respect, by reason of the glory that surpasses.
ઉભયોસ્તુલનાયાં કૃતાયામ્ એકસ્યાસ્તેજો દ્વિતીયાયાઃ પ્રખરતરેણ તેજસા હીનતેજો ભવતિ|
11 For if that which passes away was with glory, much more that which remains is in glory.
યસ્માદ્ યત્ લોપનીયં તદ્ યદિ તેજોયુક્તં ભવેત્ તર્હિ યત્ ચિરસ્થાયિ તદ્ બહુતરતેજોયુક્તમેવ ભવિષ્યતિ|
12 Having therefore such a hope, we use great boldness of speech,
ઈદૃશીં પ્રત્યાશાં લબ્ધ્વા વયં મહતીં પ્રગલ્ભતાં પ્રકાશયામઃ|
13 and not as Moses, who put a veil on his face, that the children of Israel would not look steadfastly on the end of that which was passing away.
ઇસ્રાયેલીયલોકા યત્ તસ્ય લોપનીયસ્ય તેજસઃ શેષં ન વિલોકયેયુસ્તદર્થં મૂસા યાદૃગ્ આવરણેન સ્વમુખમ્ આચ્છાદયત્ વયં તાદૃક્ ન કુર્મ્મઃ|
14 But their minds were hardened, for until this very day at the reading of the old covenant the same veil remains, because in Christ it passes away.
તેષાં મનાંસિ કઠિનીભૂતાનિ યતસ્તેષાં પઠનસમયે સ પુરાતનો નિયમસ્તેનાવરણેનાદ્યાપિ પ્રચ્છન્નસ્તિષ્ઠતિ|
15 But to this day, when Moses is read, a veil lies on their heart.
તચ્ચ ન દૂરીભવતિ યતઃ ખ્રીષ્ટેનૈવ તત્ લુપ્યતે| મૂસસઃ શાસ્ત્રસ્ય પાઠસમયેઽદ્યાપિ તેષાં મનાંસિ તેનાવરણેન પ્રચ્છાદ્યન્તે|
16 But whenever one turns to the Lord, the veil is taken away.
કિન્તુ પ્રભું પ્રતિ મનસિ પરાવૃત્તે તદ્ આવરણં દૂરીકારિષ્યતે|
17 Now the Lord is the Spirit and where the Spirit of the Lord is, there is liberty.
યઃ પ્રભુઃ સ એવ સ આત્મા યત્ર ચ પ્રભોરાત્મા તત્રૈવ મુક્તિઃ|
18 But we all, with unveiled face looking as in a mirror the glory of the Lord, are transformed into the same image from glory to glory, even as from the Lord, the Spirit.
વયઞ્ચ સર્વ્વેઽનાચ્છાદિતેનાસ્યેન પ્રભોસ્તેજસઃ પ્રતિબિમ્બં ગૃહ્લન્ત આત્મસ્વરૂપેણ પ્રભુના રૂપાન્તરીકૃતા વર્દ્ધમાનતેજોયુક્તાં તામેવ પ્રતિમૂર્ત્તિં પ્રાપ્નુમઃ|
