2 Corinthians 2
1 For I determined this for myself, that I would not come to you again in sorrow.
১অপৰঞ্চাহং পুনঃ শোকায যুষ্মৎসন্নিধিং ন গমিষ্যামীতি মনসি নিৰচৈষং|
2 For if I make you sorry, then who will make me glad but he who is made sorry by me?
২যস্মাদ্ অহং যদি যুষ্মান্ শোকযুক্তান্ কৰোমি তৰ্হি মযা যঃ শোকযুক্তীকৃতস্তং ৱিনা কেনাপৰেণাহং হৰ্ষযিষ্যে?
3 And I wrote this very thing, so that, when I came, I would not have sorrow from them of whom I ought to rejoice; having confidence in you all, that my joy would be shared by all of you.
৩মম যো হৰ্ষঃ স যুষ্মাকং সৰ্ৱ্ৱেষাং হৰ্ষ এৱেতি নিশ্চিতং মযাবোধি; অতএৱ যৈৰহং হৰ্ষযিতৱ্যস্তৈ ৰ্মদুপস্থিতিসমযে যন্মম শোকো ন জাযেত তদৰ্থমেৱ যুষ্মভ্যম্ এতাদৃশং পত্ৰং মযা লিখিতং|
4 For out of much affliction and anguish of heart I wrote to you with many tears, not that you should be made sorry, but that you might know the love that I have so abundantly for you.
৪ৱস্তুতস্তু বহুক্লেশস্য মনঃপীডাযাশ্চ সমযেঽহং বহ্ৱশ্ৰুপাতেন পত্ৰমেকং লিখিতৱান্ যুষ্মাকং শোকাৰ্থং তন্নহি কিন্তু যুষ্মাসু মদীযপ্ৰেমবাহুল্যস্য জ্ঞাপনাৰ্থং|
5 But if any has caused sorrow, he has caused sorrow, not to me, but in part (that I not press too heavily) to you all.
৫যেনাহং শোকযুক্তীকৃতস্তেন কেৱলমহং শোকযুক্তীকৃতস্তন্নহি কিন্ত্ৱংশতো যূযং সৰ্ৱ্ৱেঽপি যতোঽহমত্ৰ কস্মিংশ্চিদ্ দোষমাৰোপযিতুং নেচ্ছামি|
6 Sufficient to such a one is this punishment which was inflicted by the many;
৬বহূনাং যৎ তৰ্জ্জনং তেন জনেনালম্ভি তৎ তদৰ্থং প্ৰচুৰং|
7 so that on the contrary you should rather forgive him and comfort him, lest by any means such a one should be swallowed up with his excessive sorrow.
৭অতঃ স দুঃখসাগৰে যন্ন নিমজ্জতি তদৰ্থং যুষ্মাভিঃ স ক্ষন্তৱ্যঃ সান্ত্ৱযিতৱ্যশ্চ|
8 Therefore I urge you to confirm your love toward him.
৮ইতি হেতোঃ প্ৰৰ্থযেঽহং যুষ্মাভিস্তস্মিন্ দযা ক্ৰিযতাং|
9 For to this end I also wrote, that I might know the proof of you, whether you are obedient in all things.
৯যূযং সৰ্ৱ্ৱকৰ্ম্মণি মমাদেশং গৃহ্লীথ ন ৱেতি পৰীক্ষিতুম্ অহং যুষ্মান্ প্ৰতি লিখিতৱান্|
10 Now I also forgive whomever you forgive anything. For if indeed I have forgiven anything, I have forgiven that one for your sakes in the presence of Christ,
১০যস্য যো দোষো যুষ্মাভিঃ ক্ষম্যতে তস্য স দোষো মযাপি ক্ষম্যতে যশ্চ দোষো মযা ক্ষম্যতে স যুষ্মাকং কৃতে খ্ৰীষ্টস্য সাক্ষাৎ ক্ষম্যতে|
11 that no advantage may be gained over us by Satan; for we are not ignorant of his schemes.
১১শযতানঃ কল্পনাস্মাভিৰজ্ঞাতা নহি, অতো ৱযং যৎ তেন ন ৱঞ্চ্যামহে তদৰ্থম্ অস্মাভিঃ সাৱধানৈ ৰ্ভৱিতৱ্যং|
12 Now when I came to Troas for the Good News of Christ, and when a door was opened to me in the Lord,
১২অপৰঞ্চ খ্ৰীষ্টস্য সুসংৱাদঘোষণাৰ্থং মযি ত্ৰোযানগৰমাগতে প্ৰভোঃ কৰ্ম্মণে চ মদৰ্থং দ্ৱাৰে মুক্তে
13 I had no relief for my spirit, because I did not find Titus, my brother, but taking my leave of them, I went out into Macedonia.
১৩সত্যপি স্ৱভ্ৰাতুস্তীতস্যাৱিদ্যমানৎৱাৎ মদীযাত্মনঃ কাপি শান্তি ৰ্ন বভূৱ, তস্মাদ্ অহং তান্ ৱিসৰ্জ্জনং যাচিৎৱা মাকিদনিযাদেশং গন্তুং প্ৰস্থানম্ অকৰৱং|
14 Now thanks be to God, who always leads us in triumph in Christ, and reveals through us the sweet aroma of his knowledge in every place.
১৪য ঈশ্ৱৰঃ সৰ্ৱ্ৱদা খ্ৰীষ্টেনাস্মান্ জযিনঃ কৰোতি সৰ্ৱ্ৱত্ৰ চাস্মাভিস্তদীযজ্ঞানস্য গন্ধং প্ৰকাশযতি স ধন্যঃ|
15 For we are a sweet aroma of Christ to God, in those who are saved, and in those who perish;
১৫যস্মাদ্ যে ত্ৰাণং লপ্স্যন্তে যে চ ৱিনাশং গমিষ্যন্তি তান্ প্ৰতি ৱযম্ ঈশ্ৱৰেণ খ্ৰীষ্টস্য সৌগন্ধ্যং ভৱামঃ|
16 to the one a stench from death to death; to the other a sweet aroma from life to life. Who is sufficient for these things?
১৬ৱযম্ একেষাং মৃত্যৱে মৃত্যুগন্ধা অপৰেষাঞ্চ জীৱনায জীৱনগন্ধা ভৱামঃ, কিন্ত্ৱেতাদৃশকৰ্ম্মসাধনে কঃ সমৰ্থোঽস্তি?
17 For we are not, like so many, peddling the word of God. But as of sincerity, but as of God, in the sight of God, we speak in Christ.
১৭অন্যে বহৱো লোকা যদ্ৱদ্ ঈশ্ৱৰস্য ৱাক্যং মৃষাশিক্ষযা মিশ্ৰযন্তি ৱযং তদ্ৱৎ তন্ন মিশ্ৰযন্তঃ সৰলভাৱেনেশ্ৱৰস্য সাক্ষাদ্ ঈশ্ৱৰস্যাদেশাৎ খ্ৰীষ্টেন কথাং ভাষামহে|
