2 Corinthians 12
1 It is necessary to boast, though it is not profitable. But I will come to visions and revelations of the Lord.
ఆత్మశ్లాఘా మమానుపయుక్తా కిన్త్వహం ప్రభో ర్దర్శనాదేశానామ్ ఆఖ్యానం కథయితుం ప్రవర్త్తే|
2 I know a man in Christ, fourteen years ago (whether in the body, I do not know, or whether out of the body, I do not know; God knows), such a one was caught up into the third heaven.
ఇతశ్చతుర్దశవత్సరేభ్యః పూర్వ్వం మయా పరిచిత ఏకో జనస్తృతీయం స్వర్గమనీయత, స సశరీరేణ నిఃశరీరేణ వా తత్ స్థానమనీయత తదహం న జానామి కిన్త్వీశ్వరో జానాతి|
3 I know such a man (whether in the body, or apart from the body, I do not know; God knows),
స మానవః స్వర్గం నీతః సన్ అకథ్యాని మర్త్త్యవాగతీతాని చ వాక్యాని శ్రుతవాన్|
4 how he was caught up into Paradise, and heard unspeakable words, which it is not lawful for a human to utter.
కిన్తు తదానీం స సశరీరో నిఃశరీరో వాసీత్ తన్మయా న జ్ఞాయతే తద్ ఈశ్వరేణైవ జ్ఞాయతే|
5 On behalf of such a one I will boast, but on my own behalf I will not boast, except in my weaknesses.
తమధ్యహం శ్లాఘిష్యే మామధి నాన్యేన కేనచిద్ విషయేణ శ్లాఘిష్యే కేవలం స్వదౌర్బ్బల్యేన శ్లాఘిష్యే|
6 For if I would desire to boast, I will not be foolish; for I will speak the truth. But I refrain, so that no one may think more of me than that which he sees in me, or hears from me.
యద్యహమ్ ఆత్మశ్లాఘాం కర్త్తుమ్ ఇచ్ఛేయం తథాపి నిర్బ్బోధ ఇవ న భవిష్యామి యతః సత్యమేవ కథయిష్యామి, కిన్తు లోకా మాం యాదృశం పశ్యన్తి మమ వాక్యం శ్రుత్వా వా యాదృశం మాం మన్యతే తస్మాత్ శ్రేష్ఠం మాం యన్న గణయన్తి తదర్థమహం తతో విరంస్యామి|
7 And because of the surpassing greatness of the revelations, therefore, to keep me from exalting myself, there was given to me a thorn in the flesh, a messenger of Satan to pound away at me, to keep me from exalting myself.
అపరమ్ ఉత్కృష్టదర్శనప్రాప్తితో యదహమ్ ఆత్మాభిమానీ న భవామి తదర్థం శరీరవేధకమ్ ఏకం శూలం మహ్యమ్ అదాయి తత్ మదీయాత్మాభిమాననివారణార్థం మమ తాడయితా శయతానో దూతః|
8 Concerning this thing, I pleaded with the Lord three times that it might depart from me.
మత్తస్తస్య ప్రస్థానం యాచితుమహం త్రిస్తమధి ప్రభుముద్దిశ్య ప్రార్థనాం కృతవాన్|
9 He has said to me, "My grace is sufficient for you, for power is made perfect in weakness." Most gladly therefore I will rather glory in my weaknesses, that the power of Christ may rest on me.
తతః స మాముక్తవాన్ మమానుగ్రహస్తవ సర్వ్వసాధకః, యతో దౌర్బ్బల్యాత్ మమ శక్తిః పూర్ణతాం గచ్ఛతీతి| అతః ఖ్రీష్టస్య శక్తి ర్యన్మామ్ ఆశ్రయతి తదర్థం స్వదౌర్బ్బల్యేన మమ శ్లాఘనం సుఖదం|
10 Therefore I take pleasure in weaknesses, in injuries, in necessities, in persecutions, in distresses, for Christ's sake. For when I am weak, then am I strong.
తస్మాత్ ఖ్రీష్టహేతో ర్దౌర్బ్బల్యనిన్దాదరిద్రతావిపక్షతాకష్టాదిషు సన్తుష్యామ్యహం| యదాహం దుర్బ్బలోఽస్మి తదైవ సబలో భవామి|
11 I have become foolish. You compelled me, for I ought to have been commended by you, for in nothing was I inferior to the very best apostles, though I am nothing.
ఏతేనాత్మశ్లాఘనేనాహం నిర్బ్బోధ ఇవాభవం కిన్తు యూయం తస్య కారణం యతో మమ ప్రశంసా యుష్మాభిరేవ కర్త్తవ్యాసీత్| యద్యప్యమ్ అగణ్యో భవేయం తథాపి ముఖ్యతమేభ్యః ప్రేరితేభ్యః కేనాపి ప్రకారేణ నాహం న్యూనోఽస్మి|
12 Truly the signs of an apostle were worked among you in all patience, in signs and wonders and mighty works.
సర్వ్వథాద్భుతక్రియాశక్తిలక్షణైః ప్రేరితస్య చిహ్నాని యుష్మాకం మధ్యే సధైర్య్యం మయా ప్రకాశితాని|
13 For what is there in which you were made inferior to the rest of the churches, unless it is that I myself was not a burden to you? Forgive me this wrong.
మమ పాలనార్థం యూయం మయా భారాక్రాన్తా నాభవతైతద్ ఏకం న్యూనత్వం వినాపరాభ్యః సమితిభ్యో యుష్మాకం కిం న్యూనత్వం జాతం? అనేన మమ దోషం క్షమధ్వం|
14 Look, for the third time I am ready to come to you, and I will not be a burden to you; for I seek not what is yours, but you. For the children ought not to save up for the parents, but the parents for the children.
పశ్యత తృతీయవారం యుష్మత్సమీపం గన్తుముద్యతోఽస్మి తత్రాప్యహం యుష్మాన్ భారాక్రాన్తాన్ న కరిష్యామి| యుష్మాకం సమ్పత్తిమహం న మృగయే కిన్తు యుష్మానేవ, యతః పిత్రోః కృతే సన్తానానాం ధనసఞ్చయోఽనుపయుక్తః కిన్తు సన్తానానాం కృతే పిత్రో ర్ధనసఞ్చయ ఉపయుక్తః|
15 I will most gladly spend and be spent for your souls. If I love you more abundantly, am I loved the less?
అపరఞ్చ యుష్మాసు బహు ప్రీయమాణోఽప్యహం యది యుష్మత్తోఽల్పం ప్రమ లభే తథాపి యుష్మాకం ప్రాణరక్షార్థం సానన్దం బహు వ్యయం సర్వ్వవ్యయఞ్చ కరిష్యామి|
16 But be it so, I did not myself burden you. But, being crafty, I caught you with deception.
యూయం మయా కిఞ్చిదపి న భారాక్రాన్తా ఇతి సత్యం, కిన్త్వహం ధూర్త్తః సన్ ఛలేన యుష్మాన్ వఞ్చితవాన్ ఏతత్ కిం కేనచిద్ వక్తవ్యం?
17 Did I take advantage of you by anyone of them whom I have sent to you?
యుష్మత్సమీపం మయా యే లోకాః ప్రహితాస్తేషామేకేన కిం మమ కోఽప్యర్థలాభో జాతః?
18 I exhorted Titus, and I sent the brother with him. Did Titus take any advantage of you? Did not we walk in the same spirit? Did not we walk in the same steps?
అహం తీతం వినీయ తేన సార్ద్ధం భ్రాతరమేకం ప్రేషితవాన్ యుష్మత్తస్తీతేన కిమ్ అర్థో లబ్ధః? ఏకస్మిన్ భావ ఏకస్య పదచిహ్నేషు చావాం కిం న చరితవన్తౌ?
19 Have you been thinking all this time that we have been defending ourselves before you? In the sight of God we speak in Christ; and all things, beloved, are for your edifying.
యుష్మాకం సమీపే వయం పున ర్దోషక్షాలనకథాం కథయామ ఇతి కిం బుధ్యధ్వే? హే ప్రియతమాః, యుష్మాకం నిష్ఠార్థం వయమీశ్వరస్య సమక్షం ఖ్రీష్టేన సర్వ్వాణ్యేతాని కథయామః|
20 For I am afraid that by any means, when I come, I might find you not the way I want to, and that I might be found by you as you do not desire; that by any means there would be strife, jealousy, outbursts of anger, factions, slander, whisperings, proud thoughts, riots;
అహం యదాగమిష్యామి, తదా యుష్మాన్ యాదృశాన్ ద్రష్టుం నేచ్ఛామి తాదృశాన్ ద్రక్ష్యామి, యూయమపి మాం యాదృశం ద్రష్టుం నేచ్ఛథ తాదృశం ద్రక్ష్యథ, యుష్మన్మధ్యే వివాద ఈర్ష్యా క్రోధో విపక్షతా పరాపవాదః కర్ణేజపనం దర్పః కలహశ్చైతే భవిష్యన్తి;
21 that again when I come my God would humble me before you, and I would mourn for many of those who have sinned before now, and not repented of the uncleanness and sexual immorality and lustfulness which they committed.
తేనాహం యుష్మత్సమీపం పునరాగత్య మదీయేశ్వరేణ నమయిష్యే, పూర్వ్వం కృతపాపాన్ లోకాన్ స్వీయాశుచితావేశ్యాగమనలమ్పటతాచరణాద్ అనుతాపమ్ అకృతవన్తో దృష్ట్వా చ తానధి మమ శోకో జనిష్యత ఇతి బిభేమి|
