1 Chronicles 21
1 And an adversary up against Israel, and moved David to number Israel.
| شیطان خواست اسرائیل را دچار مصیبت نماید، پس داوود را اغوا کرد تا اسرائیل را سرشماری کند. |
2 And David said to Joab and to the leaders of the people, "Go, number Israel from Beersheba even to Dan; and bring me word, that I may know the sum of them."
| داوود به یوآب و سایر رهبران اسرائیل چنین دستور داد: «به سراسر اسرائیل، از دان تا بئرشبع، بروید و مردان جنگی را سرشماری کنید و نتیجه را به من گزارش دهید.» |
3 Joab said, "May YHWH make his people a hundred times as many as they are. But, my lord the king, aren't they all my lord's servants? Why does my lord require this thing? Why will he be a cause of guilt to Israel?"
| یوآب جواب داد: «خداوند لشکر خود را صد برابر افزایش دهد. همهٔ این سربازان مال پادشاه هستند، پس چرا آقایم می‌خواهد دست به سرشماری بزند و اسرائیل را گناهکار سازد؟» |
4 Nevertheless the king's word prevailed against Joab. Therefore Joab departed, and went throughout all Israel, and came to Jerusalem.
| اما پادشاه نظرش را عوض نکرد. پس یوآب مطابق آن دستور، سراسر خاک اسرائیل را زیر پا گذاشت و پس از سرشماری به اورشلیم بازگشت. |
5 Joab gave up the sum of the numbering of the people to David. All those of Israel were one million one hundred thousand men who drew sword: and in Judah were four hundred seventy thousand men who drew sword.
| او گزارش کار را تقدیم داوود کرد. تعداد مردان جنگی در تمام اسرائیل یک میلیون و صد هزار نفر بود که از این عده چهارصد و هفتاد هزار نفر از یهودا بودند. |
6 But he did not count Levi and Benjamin among them; for the king's word was abominable to Joab.
| ولی یوآب از قبیله‌های لاوی و بنیامین سرشماری نکرد، زیرا با دستور پادشاه مخالف بود. |
7 God was displeased with this thing; therefore he struck Israel.
| این کار داوود در نظر خدا گناه محسوب می‌شد، پس او اسرائیل را به سبب آن تنبیه نمود. |
8 David said to God, "I have sinned greatly, in that I have done this thing. But now, put away, I beg you, the iniquity of your servant; for I have done very foolishly."
| آنگاه داوود به خدا عرض کرد: «با این کاری که کردم گناه بزرگی مرتکب شدم. التماس می‌کنم این حماقت مرا ببخش.» |
9 YHWH spoke to Gad, David's seer, saying,
| خداوند به جاد، نبی داوود فرمود: |
10 "Go and speak to David, saying, 'Thus says YHWH, "I offer you three things. Choose one of them, that I may do it to you."'"
| «برو و به داوود بگو که من سه چیز پیش او می‌گذارم و او می‌تواند یکی را انتخاب کند.» |
11 So Gad came to David, and said to him, "Thus says YHWH, 'Take your choice:
| جاد پیش داوود آمد و پیغام خداوند را به او رسانده، گفت: «بین این سه، یکی را انتخاب کن: |
12 either three years of famine; or three months of fleeing from before your foes, while the sword of your enemies overtakes you; or else three days the sword of YHWH, even pestilence in the land, and the angel of YHWH destroying throughout all the borders of Israel. Now therefore consider what answer I shall return to him who sent me.'"
| سه سال قحطی، یا سه ماه فرار از دست دشمن، یا سه روز مرض مهلک و کشتار به‌وسیلۀ فرشتهٔ خداوند. در این باره فکر کن و به من بگو که به خدا چه جوابی بدهم.» |
13 David said to Gad, "I am in distress. Let me fall, I pray, into the hand of YHWH; for his mercies are very great. Let me not fall into the hand of man."
| داوود جواب داد: «در تنگنا هستم. بهتر است به دست خداوند بیفتم تا به دست انسان، زیرا رحمت خداوند بسیار عظیم است.» |
14 So YHWH sent a pestilence on Israel; and seventy thousand men of Israel fell.
| پس خداوند مرض مهلکی بر اسرائیل فرستاد و هفتاد هزار نفر مردند. |
15 God sent an angel to Jerusalem to destroy it. As he was about to destroy, YHWH saw, and he relented of the disaster, and said to the destroying angel, "It is enough; now stay your hand." The angel of YHWH was standing by the threshing floor of Ornan the Jebusite.
| سپس فرشته‌ای فرستاد تا اورشلیم را نابود کند. اما خداوند از این کار متأسف شد و به فرشتهٔ مرگ چنین دستور داد: «کافی است! دست نگه دار!» در این هنگام فرشتهٔ خداوند در زمین خرمنکوبی شخصی به نام ارونهٔ یبوسی ایستاده بود. |
16 David lifted up his eyes, and saw the angel of YHWH standing between earth and the sky, having a drawn sword in his hand stretched out over Jerusalem. Then David and the elders, clothed in sackcloth, fell on their faces.
| داوود فرشتهٔ خداوند را دید که بین زمین و آسمان ایستاده و شمشیرش را به طرف اورشلیم دراز کرده است. پس داوود و بزرگان اورشلیم پلاس پوشیدند و در حضور خداوند به خاک افتادند. |
17 David said to God, "Isn't it I who commanded the people to be numbered? It is even I who have sinned and done very wickedly; but these sheep, what have they done? Please let your hand, YHWH my God, be against me, and against my father's house; but not against your people, that they should be plagued."
| داوود به خدا گفت: «من مقصر و گناهکار هستم، زیرا من بودم که دستور سرشماری دادم. اما این مردم بیچاره چه کرده‌اند؟ ای خداوند، من و خاندان مرا مجازات کن ولی قوم خود را از بین نبر.» |
18 Then the angel of YHWH commanded Gad to tell David that David should go up, and raise an altar to YHWH in the threshing floor of Ornan the Jebusite.
| فرشتهٔ خداوند به جاد دستور داد به داوود بگوید که در زمین خرمنکوبی ارونهٔ یبوسی، مذبحی برای خداوند بسازد. |
19 David went up at the saying of Gad, which he spoke in the name of YHWH.
| پس داوود رفت تا به دستور خداوند عمل کند. |
20 Ornan turned back, and saw the king, and his four sons who were with him hiding themselves. Now Ornan was threshing wheat.
| ارونه که مشغول کوبیدن خرمن گندم بود وقتی روی خود را برگرداند فرشتهٔ خداوند را دید. چهار پسر او از ترس دویدند و خود را پنهان کردند. |
21 As David came to Ornan, Ornan looked and saw David, and went out of the threshing floor, and bowed himself to David with his face to the ground.
| ارونه، داوود پادشاه را دید که به طرف او می‌آید. پس فوری دست از کوبیدن خرمن کشید و در حضور پادشاه به خاک افتاد. |
22 Then David said to Ornan, "Give me the place of this threshing floor, that I may build thereon an altar to YHWH. You shall sell it to me for the full price, that the plague may be stopped from afflicting the people."
| داوود به ارونه گفت: «زمین خرمنکوبی خود را به من بفروش؛ قیمت آن هر چه باشد به تو می‌دهم. می‌خواهم در اینجا برای خداوند مذبحی بسازم تا این بلا رفع شود.» |
23 Ornan said to David, "Take it for yourself, and let my lord the king do that which is good in his eyes. Look, I give the oxen for burnt offerings, and the threshing instruments for wood, and the wheat for the meal offering. I give it all."
| ارونه به پادشاه گفت: «آن را پیشکش می‌کنم. همه چیز در اختیار شماست گاو برای قربانی، خرمنکوب برای روشن کردن آتش قربانی و گندم برای هدیهٔ آردی. همه را به پادشاه تقدیم می‌کنم.» |
24 King David said to Ornan, "No; but I will most certainly buy it for the full price. For I will not take that which is yours for YHWH, nor offer a burnt offering without cost."
| داوودِ پادشاه جواب داد: «نه، من تمام قیمت آن را می‌پردازم، چون نمی‌توانم مال تو را بگیرم و به خداوند هدیه کنم. نمی‌خواهم چیزی که برای من مفت تمام شده، به حضور خداوند تقدیم کنم.» |
25 So David gave to Ornan six hundred shekels of gold by weight for the place.
| پس داوود ششصد مثقال طلا به ارونه پرداخت، |
26 David built an altar to YHWH there, and offered burnt offerings and peace offerings, and called on YHWH; and he answered him from heaven by fire on the altar of burnt offering, and it consumed the burnt offering.
| و در آنجا برای خداوند یک مذبح ساخت و روی آن قربانیهای سوختنی و سلامتی تقدیم کرد. سپس نزد خداوند دعا کرد و خداوند هم با فرستادن آتش از آسمان و سوزانیدن قربانیهای روی مذبح، او را مستجاب فرمود. |
27 YHWH commanded the angel; and he put up his sword again into its sheath.
| آنگاه خداوند به فرشته دستور داد که شمشیرش را غلاف کند. |
28 At that time, when David saw that YHWH had answered him in the threshing floor of Ornan the Jebusite, then he sacrificed there.
| داوود چون دید که خداوند جواب دعایش را داده است، در آنجا قربانی به او تقدیم کرد. |
29 For the tabernacle of YHWH, which Moses made in the wilderness, and the altar of burnt offering, were at that time in the high place at Gibeon.
| در آن هنگام خیمهٔ عبادت که موسی در بیابان آن را درست کرده بود، و نیز مذبح، در بالای تپه جبعون قرار داشت، |
30 But David couldn't go before it to inquire of God; for he was afraid because of the sword of the angel of YHWH.
| ولی داوود نمی‌توانست برای دعا به آنجا برود، زیرا از شمشیر فرشتهٔ خداوند می‌ترسید. |
