< Psalms 88 >
1 [A Song. A Psalm by the sons of Korah. For the Chief Musician. To the tune of "The Suffering of Affliction." A contemplation by Heman, the Ezrahite.] LORD, the God of my salvation, I have cried day and night before you.
Yahweh, Diyos ng aking kaligtasan, araw at gabi akong umiiyak sa iyo.
2 Let my prayer enter into your presence. Turn your ear to my cry.
Pakinggan mo ang aking panalangin; pansinin mo ang aking pag-iyak.
3 For my soul is full of troubles. My life draws near to Sheol. (Sheol )
Dahil puno ako ng mga kaguluhan, at umabot na ang buhay ko sa Sheol. (Sheol )
4 I am counted among those who go down into the pit. I am like a man who has no help,
Tinuturing ako ng mga tao na gaya ng mga bumababa sa hukay; ako ay isang taong walang lakas.
5 set apart among the dead, like the slain who lie in the grave, whom you remember no more. They are cut off from your hand.
Iniwan ako sa gitna ng mga patay; katulad ako ng mga patay na nakahimlay sa libingan, na wala ka nang pakialam dahil naalis na (sila) mula sa iyong kapangyarihan.
6 You have laid me in the lowest pit, in the darkest depths.
Inilagak mo ako sa pinakamalalim na bahagi ng hukay, sa madilim at malalim na mga lugar.
7 Your wrath lies heavily on me. You have afflicted me with all your waves. (Selah)
Nakadagan sa akin ang bigat ng iyong poot, at lahat ng iyong mga alon ay humahampas sa akin. (Selah)
8 You have taken my friends from me. You have made me an abomination to them. I am confined, and I can't escape.
Dahil sa iyo, iniiwasan ako ng mga kasama ko. Ginawa mo akong katakot-takot na tanawin sa kanila. Nakagapos ako at hindi ako makatakas.
9 My eyes are dim from grief. I have called on you daily, LORD. I have spread out my hands to you.
Namamaga ang mga mata ko dahil sa pighati; Buong araw akong tumatawag sa iyo, Yahweh; inuunat ko ang aking mga kamay sa iyo.
10 Do you show wonders to the dead? Do the dead rise up and praise you? (Selah)
Gagawa ka ba ng mga himala para sa patay? Babangon ba ulit silang mga namatay para papurihan ka? (Selah)
11 Is your loving kindness declared in the grave? Or your faithfulness in Destruction?
Maihahayag ba sa libingan ang iyong katapatan sa tipan, ang iyong pagiging tapat sa lugar ng mga patay?
12 Are your wonders made known in the dark? Or your righteousness in the land of forgetfulness?
Malalaman ba ang kamangha-mangha mong mga ginawa sa kadiliman, o ang iyong katuwiran sa lugar ng pagkamakalimutin?
13 But to you, LORD, I have cried. In the morning, my prayer comes before you.
Pero dumadaing ako sa iyo, Yahweh; sa umaga ay idinudulog ko sa iyong harapan ang aking mga panalangin.
14 LORD, why do you reject my soul? Why do you hide your face from me?
Yahweh, bakit mo ako tinatanggihan? Bakit mo tinatago ang iyong mukha mula sa akin?
15 I am afflicted and ready to die from my youth up. While I suffer your terrors, I am distracted.
Matagal na akong naghihirap at nasa bingit na ng kamatayan simula pa nang aking kabataan. Nagdusa na ako sa labis mong galit; wala na akong magagawa.
16 Your fierce wrath has gone over me. Your terrors have cut me off.
Dinaanan na ako ng iyong galit, at pinuksa ako ng katakot-takot mong mga gawain.
17 They came around me like water all day long. They completely engulfed me.
Buong araw nila akong pinaligiran katulad ng tubig; pinalibutan nila ako.
18 You have put lover and friend far from me, and my friends into darkness.
Tinanggal mo ang bawat kaibigan at kasama mula sa akin. Ang tanging kasama ko lang ay ang kadiliman.