Psalms 74

1 [A contemplation by Asaph.] God, why have you rejected us forever? Why does your anger smolder against the sheep of your pasture?

قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟

2 Remember your congregation, which you purchased of old, which you have redeemed to be the tribe of your inheritance; Mount Zion, in which you have lived.

قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور.

3 Lift up your feet to the perpetual ruins, all the evil that the enemy has done in the sanctuary.

بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است!

4 Your adversaries have roared in the midst of your assembly. They have set up their standards as signs.

دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند.

5 They behaved like men wielding axes, cutting through a thicket of trees.

مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند،

6 Now they break all its carved work down with hatchet and hammers.

تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند

7 They have burned your sanctuary to the ground. They have profaned the dwelling place of your Name.

و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند.

8 They said in their heart, "We will crush them completely." They have burned up all the places in the land where God was worshiped.

عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند.

9 We see no miraculous signs. There is no longer any prophet, neither is there among us anyone who knows how long.

هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد.

10 How long, God, shall the enemy mock? Shall the enemy blaspheme your name forever?

ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟

11 Why do you draw back your hand, even your right hand? Take it out of your pocket and consume them.

چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن.

12 Yet God is my King from long ago, working salvation in the midst of the earth.

ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

13 You divided the sea by your strength. You broke the heads of the sea monsters in the waters.

تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی.

14 You broke the heads of Leviathan in pieces. You gave him as food to people and desert creatures.

سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی.

15 You opened up spring and stream. You dried up mighty rivers.

چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند.

16 The day is yours, the night is also yours. You have prepared the light and the sun.

شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای.

17 You have set all the boundaries of the earth. You have made summer and winter.

تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای.

18 Remember this, that the enemy has mocked you, LORD. Foolish people have blasphemed your name.

ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند.

19 Do not deliver the soul of your dove to wild beasts. Do not forget the life of your poor forever.

قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار!

20 Honor your covenant, for haunts of violence fill the dark places of the earth.

گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر.

21 Do not let the oppressed return ashamed. Let the poor and needy praise your name.

نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند.

22 Arise, God. Plead your own cause. Remember how the foolish man mocks you all day.

ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند.

23 Do not forget the voice of your adversaries. The tumult of those who rise up against you ascends continually.

فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر.