Luke 24
1 But on the first day of the week, at early dawn, they came to the tomb, bringing the spices which they had prepared.
১অথ সপ্তাহপ্ৰথমদিনেঽতিপ্ৰত্যূষে তা যোষিতঃ সম্পাদিতং সুগন্ধিদ্ৰৱ্যং গৃহীৎৱা তদন্যাভিঃ কিযতীভিঃ স্ত্ৰীভিঃ সহ শ্মশানং যযুঃ|
2 They found the stone rolled away from the tomb.
২কিন্তু শ্মশানদ্ৱাৰাৎ পাষাণমপসাৰিতং দৃষ্ট্ৱা
3 They entered in, and did not find the body of the Lord Jesus.
৩তাঃ প্ৰৱিশ্য প্ৰভো ৰ্দেহমপ্ৰাপ্য
4 It happened, while they were greatly perplexed about this, look, two men stood by them in dazzling clothing.
৪ৱ্যাকুলা ভৱন্তি এতৰ্হি তেজোমযৱস্ত্ৰান্ৱিতৌ দ্ৱৌ পুৰুষৌ তাসাং সমীপে সমুপস্থিতৌ
5 Becoming terrified, they bowed their faces down to the earth. They said to them, "Why do you seek the living among the dead?
৫তস্মাত্তাঃ শঙ্কাযুক্তা ভূমাৱধোমুখ্যস্যস্থুঃ| তদা তৌ তা ঊচতু ৰ্মৃতানাং মধ্যে জীৱন্তং কুতো মৃগযথ?
6 He is not here, but is risen. Remember what he told you when he was still in Galilee,
৬সোত্ৰ নাস্তি স উদস্থাৎ|
7 saying that the Son of Man must be delivered up into the hands of sinful men, and be crucified, and the third day rise again?"
৭পাপিনাং কৰেষু সমৰ্পিতেন ক্ৰুশে হতেন চ মনুষ্যপুত্ৰেণ তৃতীযদিৱসে শ্মশানাদুত্থাতৱ্যম্ ইতি কথাং স গলীলি তিষ্ঠন্ যুষ্মভ্যং কথিতৱান্ তাং স্মৰত|
8 Then they remembered his words.
৮তদা তস্য সা কথা তাসাং মনঃসু জাতা|
9 And returning from the tomb, they told all these things to the eleven and to all the rest.
৯অনন্তৰং শ্মশানাদ্ গৎৱা তা একাদশশিষ্যাদিভ্যঃ সৰ্ৱ্ৱেভ্যস্তাং ৱাৰ্ত্তাং কথযামাসুঃ|
10 Now they were Mary Magdalene and Joanna and Mary the mother of James and the other women with them who told these things to the apostles.
১০মগ্দলীনীমৰিযম্, যোহনা, যাকূবো মাতা মৰিযম্ তদন্যাঃ সঙ্গিন্যো যোষিতশ্চ প্ৰেৰিতেভ্য এতাঃ সৰ্ৱ্ৱা ৱাৰ্ত্তাঃ কথযামাসুঃ
11 These words seemed to them to be nonsense, and they did not believe them.
১১কিন্তু তাসাং কথাম্ অনৰ্থকাখ্যানমাত্ৰং বুদ্ধ্ৱা কোপি ন প্ৰত্যৈৎ|
12 But Peter got up and ran to the tomb. Stooping and looking in, he saw the strips of linen by themselves, and he departed to his home, wondering what had happened.
১২তদা পিতৰ উত্থায শ্মশানান্তিকং দধাৱ, তত্ৰ চ প্ৰহ্ৱো ভূৎৱা পাৰ্শ্ৱৈকস্থাপিতং কেৱলং ৱস্ত্ৰং দদৰ্শ; তস্মাদাশ্চৰ্য্যং মন্যমানো যদঘটত তন্মনসি ৱিচাৰযন্ প্ৰতস্থে|
13 And look, two of them were going that very day to a village named Emmaus, which was about seven miles from Jerusalem.
১৩তস্মিন্নেৱ দিনে দ্ৱৌ শিয্যৌ যিৰূশালমশ্চতুষ্ক্ৰোশান্তৰিতম্ ইম্মাযুগ্ৰামং গচ্ছন্তৌ
14 They talked with each other about all of these things which had happened.
১৪তাসাং ঘটনানাং কথামকথযতাং
15 It happened, while they talked and questioned together, that Jesus himself came near, and went with them.
১৫তযোৰালাপৱিচাৰযোঃ কালে যীশুৰাগত্য তাভ্যাং সহ জগাম
16 But their eyes were kept from recognizing him.
১৬কিন্তু যথা তৌ তং ন পৰিচিনুতস্তদৰ্থং তযো ৰ্দৃষ্টিঃ সংৰুদ্ধা|
17 And he said to them, "What are these words that you are exchanging with each other as you walk?" And they stood still, looking sad.
১৭স তৌ পৃষ্টৱান্ যুৱাং ৱিষণ্ণৌ কিং ৱিচাৰযন্তৌ গচ্ছথঃ?
18 One of them, named Cleopas, answered him, "Are you the only stranger in Jerusalem who does not know the things which have happened there in these days?"
১৮ততস্তযোঃ ক্লিযপানামা প্ৰত্যুৱাচ যিৰূশালমপুৰেঽধুনা যান্যঘটন্ত ৎৱং কেৱলৱিদেশী কিং তদ্ৱৃত্তান্তং ন জানাসি?
19 He said to them, "What things?" They said to him, "The things concerning Jesus, the Nazarene, a man who was a prophet mighty in deed and word before God and all the people;
১৯স পপ্ৰচ্ছ কা ঘটনাঃ? তদা তৌ ৱক্তুমাৰেভাতে যীশুনামা যো নাসৰতীযো ভৱিষ্যদ্ৱাদী ঈশ্ৱৰস্য মানুষাণাঞ্চ সাক্ষাৎ ৱাক্যে কৰ্ম্মণি চ শক্তিমানাসীৎ
20 and how the chief priests and our rulers delivered him up to be condemned to death, and crucified him.
২০তম্ অস্মাকং প্ৰধানযাজকা ৱিচাৰকাশ্চ কেনাপি প্ৰকাৰেণ ক্ৰুশে ৱিদ্ধ্ৱা তস্য প্ৰাণাননাশযন্ তদীযা ঘটনাঃ;
21 But we were hoping that it was he who would redeem Israel. Yes, and besides all this, it is now the third day since these things happened.
২১কিন্তু য ইস্ৰাযেলীযলোকান্ উদ্ধাৰযিষ্যতি স এৱাযম্ ইত্যাশাস্মাভিঃ কৃতা| তদ্যথা তথাস্তু তস্যা ঘটনাযা অদ্য দিনত্ৰযং গতং|
22 Also, certain women of our company amazed us, having arrived early at the tomb;
২২অধিকন্ত্ৱস্মাকং সঙ্গিনীনাং কিযৎস্ত্ৰীণাং মুখেভ্যোঽসম্ভৱৱাক্যমিদং শ্ৰুতং;
23 and when they did not find his body, they came saying that they had also seen a vision of angels, who said that he was alive.
২৩তাঃ প্ৰত্যূষে শ্মশানং গৎৱা তত্ৰ তস্য দেহম্ অপ্ৰাপ্য ৱ্যাঘুট্যেৎৱা প্ৰোক্তৱত্যঃ স্ৱৰ্গীসদূতৌ দৃষ্টাৱস্মাভিস্তৌ চাৱাদিষ্টাং স জীৱিতৱান্|
24 Some of us went to the tomb, and found it just like the women had said, but they did not see him."
২৪ততোস্মাকং কৈশ্চিৎ শ্মশানমগম্যত তেঽপি স্ত্ৰীণাং ৱাক্যানুৰূপং দৃষ্টৱন্তঃ কিন্তু তং নাপশ্যন্|
25 Then he said to them, "O foolish ones, and slow of heart to believe in all that the prophets have spoken.
২৫তদা স তাৱুৱাচ, হে অবোধৌ হে ভৱিষ্যদ্ৱাদিভিৰুক্তৱাক্যং প্ৰত্যেতুং ৱিলম্বমানৌ;
26 Did not the Christ have to suffer these things and to enter into his glory?"
২৬এতৎসৰ্ৱ্ৱদুঃখং ভুক্ত্ৱা স্ৱভূতিপ্ৰাপ্তিঃ কিং খ্ৰীষ্টস্য ন ন্যায্যা?
27 Beginning from Moses and from all the prophets, he explained to them in all the Scriptures the things concerning himself.
২৭ততঃ স মূসাগ্ৰন্থমাৰভ্য সৰ্ৱ্ৱভৱিষ্যদ্ৱাদিনাং সৰ্ৱ্ৱশাস্ত্ৰে স্ৱস্মিন্ লিখিতাখ্যানাভিপ্ৰাযং বোধযামাস|
28 They drew near to the village, where they were going, and he acted like he would go further.
২৮অথ গম্যগ্ৰামাভ্যৰ্ণং প্ৰাপ্য তেনাগ্ৰে গমনলক্ষণে দৰ্শিতে
29 They urged him, saying, "Stay with us, for it is almost evening, and the day is almost over." He went in to stay with them.
২৯তৌ সাধযিৎৱাৱদতাং সহাৱাভ্যাং তিষ্ঠ দিনে গতে সতি ৰাত্ৰিৰভূৎ; ততঃ স তাভ্যাং সাৰ্দ্ধং স্থাতুং গৃহং যযৌ|
30 It happened, that when he had sat down at the table with them, he took the bread and gave thanks. Breaking it, he gave to them.
৩০পশ্চাদ্ভোজনোপৱেশকালে স পূপং গৃহীৎৱা ঈশ্ৱৰগুণান্ জগাদ তঞ্চ ভংক্ত্ৱা তাভ্যাং দদৌ|
31 Their eyes were opened, and they recognized him, and he vanished out of their sight.
৩১তদা তযো ৰ্দৃষ্টৌ প্ৰসন্নাযাং তং প্ৰত্যভিজ্ঞতুঃ কিন্তু স তযোঃ সাক্ষাদন্তৰ্দধে|
32 And they said to one another, "Weren't our hearts burning within us, while he spoke to us along the way, and while he opened the Scriptures to us?"
৩২ততস্তৌ মিথোভিধাতুম্ আৰব্ধৱন্তৌ গমনকালে যদা কথামকথযৎ শাস্ত্ৰাৰ্থঞ্চবোধযৎ তদাৱযো ৰ্বুদ্ধিঃ কিং ন প্ৰাজ্ৱলৎ?
33 They rose up that very hour, returned to Jerusalem, and found the eleven gathered together, and those who were with them,
৩৩তৌ তৎক্ষণাদুত্থায যিৰূশালমপুৰং প্ৰত্যাযযতুঃ, তৎস্থানে শিষ্যাণাম্ একাদশানাং সঙ্গিনাঞ্চ দৰ্শনং জাতং|
34 saying, "The Lord is risen indeed, and has appeared to Simon."
৩৪তে প্ৰোচুঃ প্ৰভুৰুদতিষ্ঠদ্ ইতি সত্যং শিমোনে দৰ্শনমদাচ্চ|
35 They related the things that happened along the way, and how he was recognized by them in the breaking of the bread.
৩৫ততঃ পথঃ সৰ্ৱ্ৱঘটনাযাঃ পূপভঞ্জনেন তৎপৰিচযস্য চ সৰ্ৱ্ৱৱৃত্তান্তং তৌ ৱক্তুমাৰেভাতে|
36 As they said these things, Jesus himself stood among them, and said to them, "Peace be to you."
৩৬ইত্থং তে পৰস্পৰং ৱদন্তি তৎকালে যীশুঃ স্ৱযং তেষাং মধ্য প্ৰোত্থয যুষ্মাকং কল্যাণং ভূযাদ্ ইত্যুৱাচ,
37 But they were terrified and filled with fear, and supposed that they had seen a spirit.
৩৭কিন্তু ভূতং পশ্যাম ইত্যনুমায তে সমুদ্ৱিৱিজিৰে ত্ৰেষুশ্চ|
38 He said to them, "Why are you troubled? Why do doubts arise in your hearts?
৩৮স উৱাচ, কুতো দুঃখিতা ভৱথ? যুষ্মাকং মনঃসু সন্দেহ উদেতি চ কুতঃ?
39 See my hands and my feet, that it is truly me. Touch me and see, for a spirit does not have flesh and bones, as you see that I have."
৩৯এষোহং, মম কৰৌ পশ্যত ৱৰং স্পৃষ্ট্ৱা পশ্যত, মম যাদৃশানি পশ্যথ তাদৃশানি ভূতস্য মাংসাস্থীনি ন সন্তি|
40 When he had said this, he showed them his hands and his feet.
৪০ইত্যুক্ত্ৱা স হস্তপাদান্ দৰ্শযামাস|
41 While they still did not believe for joy, and wondered, he said to them, "Do you have anything here to eat?"
৪১তেঽসম্ভৱং জ্ঞাৎৱা সানন্দা ন প্ৰত্যযন্| ততঃ স তান্ পপ্ৰচ্ছ, অত্ৰ যুষ্মাকং সমীপে খাদ্যং কিঞ্চিদস্তি?
42 And they gave him a piece of a broiled fish.
৪২ততস্তে কিযদ্দগ্ধমৎস্যং মধু চ দদুঃ
43 And he took it and ate in front of them.
৪৩স তদাদায তেষাং সাক্ষাদ্ বুভুজে
44 And he said to them, "This is what I told you, while I was still with you, that all things which are written in the Law of Moses, the Prophets, and the Psalms, concerning me must be fulfilled."
৪৪কথযামাস চ মূসাৱ্যৱস্থাযাং ভৱিষ্যদ্ৱাদিনাং গ্ৰন্থেষু গীতপুস্তকে চ মযি যানি সৰ্ৱ্ৱাণি ৱচনানি লিখিতানি তদনুৰূপাণি ঘটিষ্যন্তে যুষ্মাভিঃ সাৰ্দ্ধং স্থিৎৱাহং যদেতদ্ৱাক্যম্ অৱদং তদিদানীং প্ৰত্যক্ষমভূৎ|
45 Then he opened their minds, that they might understand the Scriptures.
৪৫অথ তেভ্যঃ শাস্ত্ৰবোধাধিকাৰং দৎৱাৱদৎ,
46 He said to them, "Thus it is written, for the Christ to suffer and to rise from the dead the third day,
৪৬খ্ৰীষ্টেনেত্থং মৃতিযাতনা ভোক্তৱ্যা তৃতীযদিনে চ শ্মশানাদুত্থাতৱ্যঞ্চেতি লিপিৰস্তি;
47 and that repentance leading to forgiveness of sins should be preached in his name to all the nations, beginning at Jerusalem.
৪৭তন্নাম্না যিৰূশালমমাৰভ্য সৰ্ৱ্ৱদেশে মনঃপৰাৱৰ্ত্তনস্য পাপমোচনস্য চ সুসংৱাদঃ প্ৰচাৰযিতৱ্যঃ,
48 You are witnesses of these things.
৪৮এষু সৰ্ৱ্ৱেষু যূযং সাক্ষিণঃ|
49 And look, I send forth the promise of my Father on you. But wait in the city until you are clothed with power from on high."
৪৯অপৰঞ্চ পশ্যত পিত্ৰা যৎ প্ৰতিজ্ঞাতং তৎ প্ৰেষযিষ্যামি, অতএৱ যাৱৎকালং যূযং স্ৱৰ্গীযাং শক্তিং ন প্ৰাপ্স্যথ তাৱৎকালং যিৰূশালম্নগৰে তিষ্ঠত|
50 He led them out as far as Bethany, and he lifted up his hands, and blessed them.
৫০অথ স তান্ বৈথনীযাপৰ্য্যন্তং নীৎৱা হস্তাৱুত্তোল্য আশিষ ৱক্তুমাৰেভে
51 It happened, while he blessed them, that he departed from them, and was carried up into heaven.
৫১আশিষং ৱদন্নেৱ চ তেভ্যঃ পৃথগ্ ভূৎৱা স্ৱৰ্গায নীতোঽভৱৎ|
52 They worshiped him, and returned to Jerusalem with great joy,
৫২তদা তে তং ভজমানা মহানন্দেন যিৰূশালমং প্ৰত্যাজগ্মুঃ|
53 and were continually in the temple, praising and blessing God.
৫৩ততো নিৰন্তৰং মন্দিৰে তিষ্ঠন্ত ঈশ্ৱৰস্য প্ৰশংসাং ধন্যৱাদঞ্চ কৰ্ত্তম্ আৰেভিৰে| ইতি||
