Luke 15
1 Now all the tax collectors and sinners were coming close to him to hear him.
Тэ пошунэн Исусос стидёнас всаворэ стидэмаря налогонэндирэ тай авэр бэзэхалэ мануша.
2 The Pharisees and the scribes murmured, saying, "This man welcomes sinners, and eats with them."
Фарисеёнэнди тай сытяримаренди Законостирэ на чялёлас када, и онэ пхэнэнас: — Вов прилэл бэзэхалэн манушэн тай хал лэнца.
3 He told them this parable.
Тунчи Исусо роспхэндя лэнди кацави дума:
4 "Which one of you, if you had one hundred sheep, and lost one of them, would not leave the ninety-nine in the wilderness, and go after the one that was lost, until he found it?
— Ко тумэндар, кастэ исин шэл бакрэ, и хасардиля екх лэндар, на ашавэла инядэш иня бакрэн андэ мал и на жала тэ родэл кола, сави хасайля, жы кодла вряматэ, кала аракхэла ла?
5 When he has found it, he carries it on his shoulders, rejoicing.
А сар аракхэла ла, радомаса лэла пэ пэстирэ пхикхэ.
6 When he comes home, he calls together his friends and his neighbors, saying to them, 'Rejoice with me, for I have found my sheep which was lost.'
Сар авэла черэ, заакхарэла пэстирэ амалэн и ко жувэл пашэ паша лэстэ, и пхэнэла лэнди: «Радосавэн манца, мэ аракхлем бакрёра, сави сас хасарди!»
7 I tell you that even so there will be more joy in heaven over one sinner who repents, than over ninety-nine righteous people who need no repentance.
Пхэнав тумэнди, со по болыбэн майбут радонпэ палай екх бэзэхало мануш, саво каисавэл андэ пэстирэ бэзэха, сар важ инядэш иня жужэ водеса мануша, савэнди на трэбуй тэ каинпэ.
8 Or what woman, if she had ten drachma coins, if she lost one drachma coin, would not light a lamp, sweep the house, and seek diligently until she found it?
Сар жувлятэ исин дэш драхморя, и вой екх лэндар хасарэла, на запхабарэла вой каганцо и на лэлапэ тэ притидэл чер ай мишто тэ родэл жы кала, сар аракхэла драхма?
9 When she has found it, she calls together her friends and neighbors, saying, 'Rejoice with me, for I have found the drachma which I had lost.'
А сар аракхэла драхма, акхарэла пэстирэ амалэн и ко жувэл пашэ, и пхэнэла: «Радосавэн манца: мэ аракхлем хасарди драхма!»
10 Even so, I tell you, there is joy in the presence of the angels of God over one sinner repenting."
Акэ, Мэ пхэнав тумэнди, со Дэвлэстирэ ангелоря кадя радосавэн пала екх бэзэхало мануш, саво каисавэл андэ пэстирэ бэзэха!
11 He said, "A certain man had two sons.
Исусо дэлас дума: — Екхэ манушэстэ сас дуй шавэ.
12 The younger of them said to his father, 'Father, give me my share of your property.' He divided his livelihood between them.
Майцэкно пхэндя пэстирэ дадэсти: «Дад, дэ манди тирэ хулаимастар котор, саво авэла мэрно». И о дад роздя хулаимос машкар шавэ.
13 Not many days after, the younger son gathered all of this together and traveled into a far country. There he wasted his property with riotous living.
Прожыля найбут деса. Майцэкно шаво стидя вся, со лэстэ сас, жылятар майдур андэ авэр пхув. Котэ вов ростердя вся пэско хулаимос, колэсти со жувэлас найлашэ жувимаса.
14 When he had spent all of it, there arose a severe famine in that country, and he began to be in need.
Кала вов вся ростердя, андэ кодья пхув авиля баро бокхалимос, и вов ашыля чёрорэса.
15 He went and joined himself to one of the citizens of that country, and he sent him into his fields to feed pigs.
Тунчи вов жыля тай мангляпэ пэ бути екхэ манушэстэ, саво жувэлас котэ. А кодва мануш бишалдя лэс пэ маля пэстирэ тэ пасый лэ балэн.
16 And he wanted to fill himself with the carob pods that the pigs ate, but no one gave him any.
Вов сас бокхало и камэлас тэ хал кода, соса праварэнас лэ балэн, но лэсти и кода на дэнас.
17 But when he came to himself he said, 'How many hired servants of my father's have bread enough to spare, and I'm dying here with hunger.
Кала вов авиля андэр пэстэ, пхэндя: «Скачи бутярнэ мэрнэ дадэстэ чялён марнэстар, ай мэ мэрав бокхатар!
18 I will get up and go to my father, and will tell him, "Father, I have sinned against heaven, and in your sight.
Жава, рисавава кав мэрно дад и пхэнава лэсти: "Дад! Мэ тердэм бэзэх англав Болыбэн и англав тутэ.
19 I am no longer worthy to be called your son. Make me like one of your hired servants."'
Мэ будэр на ашав тэ акхаравпэ тирэ шавэса, прилэ ман андэ бутярнэ тирэ"».
20 "He arose, and came to his father. But while he was still far off, his father saw him, and was moved with compassion, and ran, and fell on his neck, and kissed him.
Вов вщиля и жыля кав пэско дад. Кала вов сас инке дур, дад удикхля лэс, и тангосардя пэстирэ шавэс. Вов прастая майанглэ кав пэско шаво, обля лэс и ля тэ чюминдэл.
21 The son said to him, 'Father, I have sinned against heaven, and in your sight. I am no longer worthy to be called your son.'
Шаво пхэндя лэсти: «Дад! Мэ тердэм бэзэх англав Болыбэн и англав тутэ. Мэ будэр на ашав тэ акхаравпэ тирэ шавэса».
22 "But the father said to his servants, 'Quickly, bring out the best robe, and put it on him. Put a ring on his hand, and shoes on his feet.
Ай о дад пхэндя пэстирэ бутярнэнди: «Жантэ майсыго, анэн со майфэдэр йида и урявэнтэ лэс. Дэн ангрусни пэ лэско васт и пэрналэ пэ лэстирэ пэрнэ.
23 Bring the fattened calf, kill it, and let us eat, and celebrate;
Анэн тай зашынэн отправардэс гуруворэс, тераса свэнко, аваса тэ хас и тэ радосавас!
24 for this, my son, was dead, and is alive again. He was lost, and is found.' They began to celebrate.
Мэрно шаво сас муло и жундиля! Вов сас хасардо и аракхадиля!» И линэ тэ радосавэн.
25 "Now his elder son was in the field. As he came near to the house, he heard music and dancing.
О пхурэдэр шаво андэ кадья вряма сас андэ мал. Кала вов поджалас кав чер, ашундя, кай андо чер дилабэн диля тай челэн.
26 He called one of the servants to him, and asked what was going on.
Вов акхардя екхэс андай бутярнэ и пушля лэс, со котэ кацаво тердяпэ.
27 He said to him, 'Your brother has come, and your father has killed the fattened calf, because he has received him back safe and healthy.'
«Тиро пхрал рисайля, — пхэндя лэсти кодва, — и тиро дад зашындя отправардэс гурувурэс, колэстар со лэско шаво рисайля жундо и састо».
28 But he was angry, and would not go in. Therefore his father came out, and pleaded with him.
Пхурэдэр шаво холяйля и на камля тэ зажал андо чер. Тунчи дад выжыля и акхарэлас лэс.
29 But he answered his father, 'Look, these many years I have served you, and I never disobeyed a commandment of yours, but you never gave me a goat, that I might celebrate with my friends.
Нэ шаво пхэндя дадэсти: «Всаворэ кала бэрша мэ теравас бути пэр тутэ, и никала на выжавас тирэ лавэстар. Ай ту никала на дян манди бузнорэс, кай мэ тэ радосавав пэстирэ амалэнца.
30 But when this, your son, came, who has devoured your living with prostitutes, you killed the fattened calf for him.'
А кала кадва шаво тиро ростердя о хулаимос тиро лэ лубнянца, ту зашындян важ лэсти отправардэс гуруворэс!»
31 "He said to him, 'Son, you are always with me, and all that is mine is yours.
«Шаво мэрно! — пхэндя тунчи дад. — Ту всавори вряма манца, и вся, со мандэ, исин тиро.
32 But it was appropriate to celebrate and be glad, for this brother of yours was dead and is alive; and he was lost, and is found.'"
Ай пала када трэбуй сас тэ радосавас, со пхрал тиро сас муло и жундиля, хасавэлас и аракхляпэ!»
