Acts 27
1 When it was determined that we should sail for Italy, they delivered Paul and certain other prisoners to a centurion named Julius, of the Augustan band.
Кала сля пхэндо, со амэ ладах дэ Италия, Павло и аврэн барунарен пэрэдэне шэлякэрэ пхурэдэрэсти пав лавэ Юлии, императохкэрэ халавдэнгэрэ стидэмастар.
2 Embarking in a ship from Adramyttium, which was about to sail to places on the coast of Asia, we put to sea; Aristarchus, a Macedonian of Thessalonica, being with us.
Амэ бэшле пэ адрамитско корабли, савэсти трэбуни сля тэ заджя дэ портуря пав Цыкни Азия, тай лагле. Амэнца сля македонянино Аристархо, саво бариля дэ Фессалоника.
3 The next day, we landed at Sidon. Julius treated Paul kindly, and gave him permission to go to his friends and refresh himself.
Пэ авэр диво амэ авиле дэ Сидоно. Юлии сикавда дорымо Павлостэ тай отмукля лэ, соб вов тэ спхирэл пэхкэрэ амалэндэ и соб вонэ тэ лашарэн лэхкэрэ рындуря.
4 Putting to sea from there, we sailed under the lee of Cyprus, because the winds were contrary.
Тунчи амэ упалэ выджиле дэ море тай проджиле Кипро кодэла ригатар, тев на пхурдэлас балвал. А кала на кади, балвал бы пхурдэлас ворта пэ амэн.
5 When we had sailed across the sea which is off Cilicia and Pamphylia, we came to Myra, a city of Lycia.
Амэ пэрэлагле море паша пхувен дэ Киликия тай Памфилия и ачиле дэ форо Мира, саво дэ Ликия.
6 There the centurion found a ship of Alexandria sailing for Italy, and he put us on board.
Котэ шэлякоро пхурэдэр аракхля корабли Александриятар, саво джялас дэ Италия, тай тховда амэн пэ лэстэ.
7 When we had sailed slowly many days, and had come with difficulty opposite Cnidus, the wind not allowing us further, we sailed under the lee of Crete, opposite Salmone.
Бут дивэн амэ полокхэ ладаґас англал. Сля фартэ пхаро тэ ладэ, нэ амэ авиле дэ Книдо. Важ кода со балвал на дэлас амэнди тэ ладэ, амэ подлагле Критостэ кодэла ригатар, тев на пхурдэлас балвал, пашэ Салмони.
8 With difficulty sailing along it we came to a certain place called Fair Havens, near the city of Lasea.
Амэнди сля фартэ пхаро тэ ладэ паша берего, нэ амэ авиле дэ тхан, саво акхарэлпэ Лаче Пристани, надур форостар Ласея.
9 When much time had passed and the voyage was now dangerous, because the Fast had now already gone by, Paul admonished them,
Амэ хасардэ бут вряма и нащи сля тэ ладэ пав пане дурэдэр, соб тэ на хасявэ, колэсти со проджиля иудеенгоро посто. Тунчи Павло подпхэнда:
10 and said to them, "Sirs, I perceive that the voyage will be with injury and much loss, not only of the cargo and the ship, but also of our lives."
— Мэ дыкхав, со тэ ладэ дурэдэр авэла фартэ пхаро. И на кицик мищимо пэ корабли хасявэла, нэ хасяваґа и амэ.
11 But the centurion gave more heed to the master and to the owner of the ship than to those things which were spoken by Paul.
Нэ шэлякоро пхурэдэр на кандэня Павло, ай кандэня кодэлэ, ко лиджялас корабли тай кораблехкэрэ хулае.
12 Because the haven was not suitable to winter in, the majority advised going to sea from there, if by any means they could reach Phoenix, and winter there, which is a port of Crete, looking northeast and southeast.
Ай сар дэ кодэва форо нащи сля тэ пэрэмарэ ївэнд, бут манушэн прылиле дэ гындо, со трэбуни тэ ладэ котарь и тэ авэ дэ Финиксо, тхан пэ Крито, тев заджянас бут корабли, и саво сля оттердо пэ юго тай северо-западо, соб тэ ачепэ котэ.
13 When the south wind blew softly, supposing that they had obtained their purpose, they weighed anchor and sailed along Crete, close to shore.
Пхурдэня южно балвал тай бутярнэ кораблестар прылиле дэ гындо, со када лэнди трэбуни. Тунчи ваздэне якори тай лагле паша Критохкоро берего.
14 But before long, a stormy wind beat down from shore, which is called Euraquilo.
Проджиля набут вряма тай пхурдэня бари северно-восточно балвал, сави акхарэлпэ Эвракилоно.
15 When the ship was caught, and could not face the wind, we gave way to it, and were driven along.
Амэндэ на сля зора тэ ладэ дэ кодыя риг, тев пхурдэлас балвал, колэсти балвал порисарда корабли тай ачиля тэ традэ лэ. Тунчи амэ отдэнепэ кодэлэсти, со авэла, тай балвал традэня корабли пав пане.
16 Running under the lee of a small island called Cauda, we were able, with difficulty, to secure the boat.
Амэ подлагле островостэ, саво акхардапэ Кавда. Котэ амэндэ баря зораґа выджиля тэ фирисарэ лодка.
17 After they had hoisted it up, they used cables to help reinforce the ship. Fearing that they would run aground on the Syrtis, they lowered the sea anchor, and so were driven along.
Кала ла подлиле пэ корабли, бутярнэ змукле доря кораблестар тай обпхангле лэ. Вонэ дарэне тэ заджя дэ Сирто, тев набут пани, колэсти обмукле парусо тай балвал дурэдэр лиджялас амэн пав пане.
18 As we labored exceedingly with the storm, the next day they began to throw things overboard.
Бари балвал кади чувэлас корабли дэ рига, со пэ авэр диво вонэ ачиле тэ вычувэ бужэ кораблестар.
19 On the third day, they threw out the ship's tackle with their own hands.
Пэ трито диво вонэ пэхкэрэ вастэнца вычутэ дэ пани и вса авэр, со ачиляпэ пэ корабли.
20 When neither sun nor stars shone on us for many days, and no small storm pressed on us, all hope that we would be saved was now taken away.
Койсавэ дивэ на душолас ни кхам, ни чергэня, тай зорали балвал пхурдэлас. Амэ хацардэ надия, со фирисаґапэ.
21 When they had been long without food, Paul stood up in the middle of them, and said, "Sirs, you should have listened to me, and not have set sail from Crete, and have gotten this injury and loss.
Мануша бут вряма нисо на хале. Тунчи Павло вщиля машкар лэн тай пхэнда: — Тумэнди трэбуни сля тэ кандэ ман тай тэ на выладэ Критостар. Тунчи б тумэ на прылиле кадыя грыжа и на хацардэ б амарэ бужэ.
22 Now I exhort you to cheer up, for there will be no loss of life among you, but only of the ship.
Нэ кана пхэнав тумэнди, соб тумэ тэ лошавэн. Нико тумэндар на хасявэла, кицик корабли розмарэлапэ.
23 For there stood by me this night an angel, belonging to the God whose I am and whom I serve,
Кодэла рятяґа мандэ авиля ангело Дэвлэстар, Кахкоро мэ исин и Касти терав бути.
24 saying, 'Do not be afraid, Paul. You must stand before Caesar. And look, God has granted you all those who sail with you.'
Вов пхэнда манди: «Павло, на дара! Тути трэбуни тэ аче англа императоро. Акэ, Дэвэл отдэня тути всавэрэн, ко ладэл туґа».
25 Therefore, sirs, cheer up. For I believe God, that it will be just as it has been spoken to me.
Колэсти лошавэн! Мэ патяв Дэвлэсти. Вса авэла кади, сар манди пхэндо.
26 But we must run aground on a certain island."
Корабли вычувэла пэ савось острово.
27 But when the fourteenth night had come, as we were driven back and forth in the Adriatic Sea, about midnight the sailors surmised that they were drawing near to some land.
Пэ дэшуштарто диво, кала амэн инте чувэлас пав Адриатическо море, дэ епашрят бутярнэ кораблестар полиле, со амэ поджях пхуятэ.
28 They took soundings, and found twenty fathoms. After a little while, they took soundings again, and found fifteen fathoms.
Вонэ продыкхле панехкоро лунгимо тай выджиля, со лунгимо сля пашэ трянда шов метруря. Ай кала подыкхле инте екх моло, лунгимо сля пашэ бишта эфта метруря.
29 Fearing that we would run aground on rocky ground, they let go four anchors from the stern, and wished for daylight.
Бутярнэ даранас, со амэн розмарэла пав барэн, и змукле палал кораблестар штар якоря, тай еджинэ манглепэ, соб сигэдэр тэ авэл диво.
30 As the sailors were trying to flee out of the ship, and had lowered the boat into the sea, pretending that they would lay out anchors from the bow,
Вонэ камле тэ нашэ кораблестар тай ачиле тэ змукэ лодка, соб тэ фирисарэпэ, ай сикавэнас, со камэн тэ змукэ якори кади ж и англал кораблестар.
31 Paul said to the centurion and to the soldiers, "Unless these stay in the ship, you cannot be saved."
Павло пхэнда шэлякэрэ пхурэдэрэсти тай халавдэнди: — Кала кадэла мануша на аченапэ пэ корабли, тумэ хасявэна.
32 Then the soldiers cut away the ropes of the boat, and let it fall off.
Тунчи халавдэ пэрэчиндэ доря, савэ рицарэнас лодка, и вой тэлэдэня дэ море.
33 While the day was coming on, Paul urged them all to take some food, saying, "This day is the fourteenth day that you wait and continue fasting, having taken nothing.
Дэнзор Павло мангля манушэн, соб вонэ тэ хан. — Дуй куркэ, сар тумэ бэшэн дэ грыжа, аченпэ бокхалэ и нисо на хан, — пхэнда вов. —
34 Therefore I urge you to take some food, for this is for your preservation; for not a hair will perish from any of your heads."
Мэ мангав тумэн тэ хан, тай када дэла зор тумэнди тэ фирисарэпэ. Никастэ тумэндар ни екх бал на тэлэдэла шэрэстар.
35 When he had said this, and had taken bread, he gave thanks to God in the presence of all, and he broke it, and began to eat.
Кала Павло пхэнда, вов лиля мандро, наисарда Дэвлэ англа всавэрэн, пхагля и ачиля тэ ха.
36 Then they all cheered up, and they also took food.
Мануша лошыле, и всавэрэ хале.
37 In all, we were two hundred seventy-six souls on the ship.
Всавэрэн сля пэ корабли дуй шэла эфтадэша шов манушэн.
38 When they had eaten enough, they lightened the ship, throwing out the wheat into the sea.
Кала мануша чялиле, вонэ ачиле тэ терэ корабли локхэґа тай тэ чувэ ворзо дэ море.
39 When it was day, they did not recognize the land, but they noticed a certain bay with a beach, and they decided to try to drive the ship onto it.
Дэнзор вонэ на уджянгле пхув, сави сикавдапэ, нэ удыкхле кацик тишаехкоро берего, тев и камле тэ выцырдэ корабли.
40 Casting off the anchors, they left them in the sea, at the same time untying the rudder ropes. Hoisting up the foresail to the wind, they made for the beach.
Бутярнэ обчиндэ якоря тай ачявдэ лэн дэ море, тунчи розпхангле кораблехкири рули, подлиле цыкно парусо тай бичялдэ корабли берегостэ.
41 But coming to a place where two seas met, they ran the vessel aground. The bow struck and remained immovable, but the stern began to break up by the violence of the waves.
Нэ котэ сля набут пани тай корабли заджиля дэ тишай. Епаш корабли сля пэ тишай, а епаш розмарэлас пани.
42 The soldiers' counsel was to kill the prisoners, so that none of them would swim out and escape.
Халавдэ ж камле тэ умарэ всавэрэн барунарен, соб вонэ тэ на нашэн, кала выджяна панестар.
43 But the centurion, desiring to save Paul, stopped them from their purpose, and commanded that those who could swim should throw themselves overboard first to go toward the land;
Нэ пханглякоро пхурэдэр камля тэ фирисарэ Павло тай на домукля лэн тэ терэ кади. Вов прыпхэнда манушэнди, савэ джянэнас, сар пэ тэ лиджя дэ пани, тэ хукэ дэ море англал всавэрэндар и тэ авэ пэ берего.
44 and the rest should follow, some on planks, and some on other things from the ship. So it happened that they all escaped safely to the land.
Ай савэ ачилепэ, лэнди трэбуни сля тэ доджя берегостэ пэ сандя кораблестар тай пэ котора сандендар. Кади всавэрэ фирисардэпэ тай выджиле пэ пхув.
